Με την ενσυναίσθηση ουσιαστικά αναφερόμαστε – κατά τη σύγχρονη νευροψυχολογία – στην ιδιότητα του να ταυτιζόμαστε με τη ψυχική κατάσταση ενός άλλου ατόμου. Με άλλα λόγια, μπορούμε να κατανοήσουμε τη συμπεριφορά και τα κίνητρα άλλων ατόμων με βάση τα συμπεριφορικά μοτίβα που παρατηρούμε τη δεδομένη στιγμή (Riess, 2017). Για παράδειγμα, άτομα με υψηλή ενσυναίσθηση μπορούν να κατανοήσουν και να ‘ταυτιστούν’ με τη δυσφορία του άλλου όταν περνά από μια δυσάρεστη περίοδο, έστω και αν δεν έχουν περάσει από παρόμοια εμπειρία (π.χ., απώλεια αγαπημένου προσώπου) (Decety, 2011). Επιπλέον, η ικανότητα να ταυτιζόμαστε με άλλους ανθρώπους έχει σημαντικά κοινωνικά οφέλη, όπως η συνεργασία και η συμπόνοια μεταξύ ατόμων (Weisz & Zaki, 2018). Η ψυχολογική και νευροβιολογική μελέτη της ενσυναίσθησης είναι επίσης σημαντική για την αντιμετώπιση νευροψυχιατρικών παθήσεων όπου ο ασθενής βρίσκει δύσκολη τη ταύτιση με την ψυχική κατάσταση άλλου άτομού – όπως η αντικοινωνική συμπεριφορά – οδηγώντας σε προκοινωνικές δυσκολίες (van Dongen, 2020; Chang et al., 2021).
