Η νικηφόρα Σοσιαλιστική επανάσταση του κόκκινου Οκτώβρη του 1917 δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία. Από τις αρχές του 20 αιώνα στην τσαρική Ρωσία ήταν εμφανή όσο πότε άλλοτε η φτώχεια που ήταν αποτέλεσμα των φεουδαρχικών κατάλοιπων, των πολιτικών του τσάρου αλλά και της εκκλησίας, που καταπίεζαν τον ρωσικό λαό.
Η επανάσταση του 1905, κατάφερε ωστόσο να επιφέρει ένα ισχυρό πλήγμα κατά του τσαρισμού. Ο τσαρισμός αναγκάστηκε να ιδρύσει την Κρατική Δούμα, κάνοντας έτσι, ακόμα ένα βήμα για να γίνει η Ρωσία αστική μοναρχία. Η επανάσταση του 1905 – 1907, προετοιμάζοντας το έδαφος για τις επόμενες ταξικές μάχες, αποτέλεσε «γενική δοκιμή» της επανάστασης του 1917 όχι μόνο της αστικοδημοκρατικής επανάστασης του Φλεβάρη του 1917, αλλά και της Οκτωβριανής Σοσιαλιστικής Επανάστασης.
Οι αντιθέσεις στη χώρα ωστόσο συνεχίζουν να επηρεάζουν το λαό. Η λαϊκή δυσαρέσκεια εντείνεται καθώς παρά τις μεταρρυθμίσεις του 1905 η τσαρική διακυβέρνηση δεν κατάφερε να εκσυγχρονίσει τις απαρχαιωμένες κοινωνικές, οικονομικές και πολιτικές δομές, αλλά τις περιέπλεξε περισσότερο.
Η κακομεταχείριση των αγροτών από τους γαιοκτήμονες εντείνεται, η εργατική τάξη καταπιέζεται όλο και περισσότερο από τους βιομήχανους και μέσα σε όλα αυτά η χώρα βρίσκεται εντός ενός πολέμου με πολύ αρνητικές συνέπειες στη χώρα και στο λαό.
Η είσοδος της Ρωσίας στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο (1914 – 1918) όπως και ο ίδιος ο Λένιν υπογράμμισε "από το ένα μέρος ήταν σε θέση να επιταχύνει σε τεράστιο βαθμό τη ροή της παγκόσμιας ιστορίας και από το άλλο να προκαλέσει παγκόσμιες κρίσεις πρωτοφανέρωτης δύναμης, οικονομικές, πολιτικές, εθνικές και διεθνείς", να πραγματοποιήσει ιδιαίτερα απότομες στροφές στο παγκόσμιο γίγνεσθαι "έτσι που σε μία από αυτές τις στροφές να μπορέσει να αναποδογυριστεί μονομιάς το κάρο της πλημμυρισμένης από αίμα και λάσπη μοναρχίας των Ρομανόφ" (Απαντά Λένιν, τόμος 31ος, σελ. 13). Ο Λένιν κάνει λόγο εδώ για τη ρώσικη επανάσταση που έγινε το Φλεβάρη - Μάρτη του 1917 και που έδωσε την εξουσία στην αστική τάξη.
Παρά την νικηφόρα έκβαση της επανάστασης του Φλεβάρη, την πλειοψηφία στα σοβιέτ κατείχαν τα μικροαστικά κόμματα, μενσεβίκοι και εσέροι, δίνοντας την εξουσία στην αστική τάξη. Την πρώτη μέρα του Μάρτη το σοβιέτ της Πετρούπολης ήρθε σε συμφωνία υπό όρους με την κρατική Δούμα και ανέλαβε να στηρίξει μια αστική προσωρινή κυβέρνηση. Αυτό το σημείο, ο σχηματισμός της προσωρινής κυβέρνησης, χαρακτηρίστηκε από το Λένιν ως δυαδική εξουσία.
«Δυο εξουσίες» σε ένα κράτος δεν μπορούν να υπάρξουν. Αυτή η αντίφαση θα έπρεπε να λυθεί. Ή η σοβιετική εξουσία θα έπρεπε να εκμηδενίσει την αστική εξουσία ή αστική εξουσία να εκμηδενίσει τη σοβιετική εξουσία.
Στο διάστημα που μεσολάβησε από τον Φλεβάρη μέχρι τον κόκκινο Οκτώβρη και την νικηφόρα έκβαση της σοσιαλιστικής επανάστασης ο Λένιν επιστρέφει στη Ρωσία και επιταχύνει τις εξελίξεις καθώς καθορίζει το προσανατολισμό του μπολσεβίκικου κόμματος, με τις "Θέσεις του Απρίλη". Την ίδια περίοδο από την άλλη πλευρά υπάρχουν καθοριστικές εξελίξεις καθώς γίνεται ανασχηματισμός της κυβέρνησης και δημιουργείται μία κυβέρνηση συνασπισμού, αποτελούμενη από τα κόμματα της αστικής τάξης και τα μικροαστικά κόμματα.
Παρά τις όποιες προσπάθειες σε όλο αυτό το διάστημα, η αστική τάξη στέκεται ανίκανη να επιλύσει τα πραγματικά προβλήματα της χώρας που επιδεινώθηκαν από τη συμμετοχή της Ρωσίας στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και της επιβίωσης εκατομμυρίων φτωχών αγροτών και εργατών.
Παράλληλα οι μπολσεβίκοι βρίσκουν τον τρόπο να προετοιμαστούν καθώς όλο αυτό το διάστημα οι ταξικές αντιθέσεις οξύνονται. Με υπομονή και μεθοδικότητα οι Μπολσεβίκοι πάλευαν για να προσδώσουν στην επαναστατική διαδικασία το απαραίτητο στοιχείο της συνειδητής, στοχοπροσηλωμένης δράσης. Της πάλης με στόχο τον σοσιαλισμό. Μέχρι τον Οκτώβρη του 1917 το Μπολσεβίκικο Κόμμα κατάφερε να κατακτήσει την πλειοψηφία στα Σοβιέτ. Η ώρα του σοσιαλιστικού σταδίου της επανάστασης έφτασε. Οι Μπολσεβίκοι βρέθηκαν μπροστά στις προκλήσεις της ιστορίας. Και απάντησαν με επαναστατικό τρόπο. Ήξεραν ότι μόνο ο σοσιαλισμός θα μπορούσε να βγάλει τη χώρα από τη βαθιά κρίση και να ανοίξει καινούργιες προοπτικές για το ρωσικό λαό.
Η επανάσταση του Φλεβάρη χρησιμοποιήθηκε από το κόμμα των Μπολσεβίκων ως η ευκαιρία για την ανάδειξη στο κόσμο των αντιθέσεων της αστικής εξουσίας αλλά και τις επιπτώσεις του πολέμου στο Ρωσικό Λαό. Παράλληλα έγινε αρκετή προετοιμασία μέσα στο κόμμα για την στρατηγική, το πλάνο αλλά και τον επαναστατικό προσανατολισμό του κόμματος για την έφοδο στον ουρανό. «Οι θέσεις του Απρίλη» καθορίζουν το στόχο.
Παναγιώτης Αθηνή
Μέλος Κ.Σ.
Μέλος Κεντρικού Μορφωτικού Γραφείου