1. Πέρασαν 100 χρόνια από την ίδρυση του της Κομμουνιστικής Νεολαίας Βρετανίας. Ποιες ήταν οι συνθήκες τότε που οδήγησαν στη γέννηση της οργάνωσης;
Η YCL ιδρύθηκε σε ένα ειδικό Συνέδριο Ενότητας που πραγματοποιήθηκε από τις 20 έως τις 26 Αυγούστου 1921 στο Μπέρμιγχαμ, ενώνοντας τα διάφορα τμήματος της Ένωσης των Νέων Εργαζομένων και του Διεθνούς Κομμουνιστικού Σχολικού Κινήματος.
Η οργάνωση ήταν μικρή στην αρχή και το μεγαλύτερο μέρος της δραστηριότητάς της αποτελούσε η προσπάθεια οργάνωσης νέων εργαζομένων στα βιομηχανικά κέντρα της Βρετανίας. Διοργάνωσε επίσης τις δικές της αθλητικές και πολιτιστικές δραστηριότητες, οι οποίες τότε δεν ήταν προσβάσιμες σε ανθρώπους της εργατικής τάξης που ζούσαν σε βρώμικες και πολυσύχναστες πόλεις.
Ως εκ τούτου, ο σχηματισμός της YCL δεν ήταν μόνο μια απάντηση στις ανάγκες του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος, το οποίο προσπάθησε να οργανώσει τη νεολαία υπό την ομπρέλα του Κομμουνιστικού Κόμματος σε κάθε έθνος, αλλά επίσης ανταποκρίθηκε στα συμφέροντα και τις ανάγκες της νεολαίας στη Βρετανία, που ήθελε να οργανωθεί ενάντια σε μια καταπιεστική κυβέρνηση και να έχει αξιοπρεπή ζωή.
H YCL συγκεκριμένα μεγάλωσε σε μέγεθος και επιρροή μετά τη συντριβή της Wall Street το 1929 που οδήγησε στη δυστυχία στη Βρετανία. Οργανώσαμε κινητοποιήσεις για να αντιταχθούμε ενάντια στον φασισμό στη Βρετανία και στην Ισπανία, βαδίσαμε ενάντια στην ανεργία και για αξιοπρεπείς δουλειές, και αγωνιστήκαμε για το δικαίωμα των Βρετανών εργαζομένων να απολαμβάνουν την ύπαιθρο, κάτι που τιμούμε κάθε χρόνο στην ετήσια καλοκαιρινή μας κατασκήνωση, στην οποία είστε καλοδεχούμενοι να έρθετε το επόμενο έτος!
2. Μετά την ίδρυση του YCL το 1921, ποιοι ήταν οι πρώτοι στόχοι της; Πιστεύετε ότι εξακολουθούν να ισχύουν για την παρούσα κοινωνία; Ποιοι είναι οι στόχοι σας σήμερα και πόσο έχουν αλλάξει;
Οι στόχοι μας δεν έχουν αλλάξει πολύ από τότε που ιδρύθηκε η οργάνωση μας τον Αύγουστο του 1921. Πάντα βασίζονταν στις αρχές της απελευθέρωσης των εργαζομένων από ένα εκμεταλλευτικό και καταπιεστικό σύστημα, τον καπιταλισμό και της πάλης για κοινωνική δικαιοσύνη και πρόοδο για την τάξη μας και την κοινωνία. Αλλά οι ιδέες μας για το πώς να επιτύχουμε αυτά τα πράγματα έχουν τροποποιηθεί σύμφωνα με τις αλλαγές των συνθήκων στη χώρα μας.
Στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, το Κομμουνιστικό Κόμμα και η YCL είχαν ισχυρές βάσεις σε κοινότητες και χώρους εργασίας. Στηρίξαμε με ενθουσιασμό την πολεμική προσπάθεια στα εργοστάσια και στις πρώτες γραμμές του ίδιου του πολέμου. Πάνω από 10.000 μέλη της YCL πολέμησαν στον πόλεμο κατά του ναζισμού-φασισμού.
Η οικοδόμηση της ενότητας και η ευρύτερη δυνατή συμμαχία ενάντια στην απειλή του φασισμού έγινε η ύψιστη προτεραιότητά μας, και αυτό αντικατοπτρίστηκε στη συνέχεια στην πορεία που ακολούθησε η οργάνωση μας.
Με τις σημαντικές απειλές φασιστικών και ρατσιστικών οργανώσεων μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, αυτή η πολιτική προσέγγιση που επικεντρώθηκε στην οικοδόμηση της ενότητας των νέων εργαζομένων στη Βρετανία παρέμεινε ουσιαστική.
Ήταν επίσης απαραίτητη μέσα στο πλαίσιο υποδούλωσης που προωθούσε η Βρετανική κυβέρνηση σε όλο τον κόσμο υπό την απειλή του πολέμου. Πέραν απο τον αγώνα για ειρήνη, ο ρόλος μας ήταν να οικοδομήσουμε αλληλεγγύη με τους εθνικοαπελευθερωτικούς αγώνες και με τις σοσιαλιστικές χώρες. Αυτές οι προσεγγίσεις παραμένουν ουσιαστικές για εμάς σήμερα.
3. Καθώς η YCL έχει συμπληρώσει έναν αιώνα από τη δημιουργία της, ποια στιγμή θα επιλέγατε ως την πιο σημαντική στην ιστορία της και γιατί;
Έχω ήδη αναφέρει μερικά από τα εξαιρετικά κεφάλαια στην ιστορία της YCL, αλλά θα ήθελα να καλέσω τους αναγνώστες να μάθουν περισσότερα για το ρόλο των μελών μας στις Διεθνείς Ταξιαρχίες του Ισπανικού Εμφυλίου Πολέμου. Υλικό βρίσκεται αναρτημένο στο www.challenge-magazine.org κάτω από τον τίτλο The Spanish Civil War and The International Brigades.
Ο Ιούλιος σηματοδότησε την 85η επέτειο από το ξέσπασμα του ισπανικού εμφυλίου πολέμου το 1936. Η Δημοκρατία κάλεσε εθελοντές να υπερασπιστούν το έθνος από τον Φράνκο, τον Χίτλερ και τον Μουσολίνι. 35.000 άνδρες και γυναίκες από περισσότερες από 50 χώρες απάντησαν στο κάλεσμα επειδή δεν είδαν καμία αλλη εναλλακτική στο τι θα μπορούσαν να κάνουν .
Πάνω από 2.500 άτομα πήγαν εθελόντες από τη Βρετανία και την Ιρλανδία, και το 80% αυτού του αριθμού ήταν μέλη του Κομμουνιστικού Κόμματος και της YCL.
Οι περισσότεροι από τους εθελοντές ήταν 23 χρόνων. Πολλοί από αυτούς τους συντρόφους είχαν πολεμήσει τον φασισμό στη Βρετανία. Πίστευαν ότι έπρεπε να πάνε στην Ισπανία για να σταματήσουν την φασιστική επέλαση σε όλη την Ευρώπη. Πολλοί από αυτούς έκαναν την απόλυτη θυσία.
Σχεδόν τριάντα εθελοντές αναφέρθηκαν ως «Κύπριοι του Λονδίνου» με πολλούς από αυτούς να μην δίνουν περισσότερες πληροφορίες. Πολλοί από τους Κυπρίους δήλωσαν ως διεύθυνση τους το
Κυπριακό Κέντρο στο Σόχο του Κεντρικού Λονδίνου (το οποίο μπορεί να μην είναι ακριβές) και εντάχθηκαν στο Βρετανικό Τάγμα που ιδρύθηκε τον Δεκέμβριο του 1936.
Ένας από τους πρώτους εθελοντές ήταν ο Μιχάλης Οικονομίδης, ο οποίος ήταν φαντάρος στο πεζικό και πολιτικός επιμελητής του Βρετανικού τάγματος που ήρθε στην Αγγλία το 1929. Μπορείτε να ακούσετε συνεντεύξεις μαζί του αναζητώντας το "Michael Economides" στον ιστότοπο του Imperial War Museum www.iwm.org.uk/collections/search
Ένας άλλος εθελοντής, ο Ηρακλής Αυγερινός, ήταν ένας λοχίας που μιλούσε πολλές γλώσσες και εργάστηκε ως διερμηνέας για το τάγμα. Τραυματίστηκε σοβαρά στη Μάχη της Jarama, όπου σκοτώθηκε ο αδελφός του Κλεμέντιος Αυγερινός.
Σύμφωνα με τον Οικονομίδη, υπήρχαν πάνω από 60 Κύπριοι εθελοντές που πολέμησαν στο πλευρό της Ισπανικής Δημοκρατίας. Μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα για τους Κύπριους εθελοντές εδώ: http://www.international-brigades.org.uk/content/cypriots-international-brigades
4. Η Κύπρος ήταν βρετανική αποικία έως το 1960 και εξακολουθεί να υποφέρει από τις συνέπειες της αποικιοκρατίας και του γενικού σχεδιασμού του ιμπεριαλισμού στην περιοχή. Ποια ήταν η θέση και η δράση σας κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου;
Μετά το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, ο αγώνας ενάντια στην βρετανική αποικιοκρατία και τον ιμπεριαλισμό πήρε έναν πιο ιδιαίτερο χαρακτήρα που αναγνωρίστηκε από το Κομμουνιστικό Κόμμα στη Βρετανία, ο οποίος φυσικά αντικατοπτριζόταν στη δράση της YCL.
Παράλληλα με τις μεταπολεμικές εσωτερικές μεταρρυθμίσεις της κυβέρνησης των Εργατικών, όπως το Εθνικό Σύστημα Υγείας, οι στρατιωτικές δαπάνες διπλασιάστηκαν στα 151 δισεκατομμύρια λίρες (με σημερινές αναλογίες). Η κυβέρνηση εισήγαγε επίσης την Εθνική Υπηρεσία και μπήκε στην κούρσα για την ατομική βόμβα.
Η εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης τόσο των Συντηρητικών όσο και των Εργατικών ήταν εντελώς αντιδραστική και σε «φιλικό ανταγωνισμό» με τη σημερινή κύρια ιμπεριαλιστική δύναμη, τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Η βρετανική καπιταλιστική τάξη ανανέωσε την ιμπεριαλιστική εξωτερική πολιτική της, παρέχοντας παράλληλα λίγα ψίχουλα στους Βρετανούς εργάτες. Παράλληλα αυτές οι ιμπεριαλιστικές ενέργειες στερούσαν χρήματα από την ανοικοδόμηση της κοινωνικής και οικονομικής ζωής της Βρετανίας μετά την καταστροφή και τις συγκρούσεις του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου. Οι νέοι απομακρύνθηκαν από τη χρήσιμη οικονομική δραστηριότητα και αναγκάστηκαν να εργαστούν για τον πόλεμο και την υποδούλωση σε χώρες όπως η Κύπρος, η Κένυα, η Κορέα και η Μαλαισία.
Οι Βρετανοί Κομμουνιστές έλαβαν σοβαρά υπόψη αυτές τις απειλές λόγω της δέσμευσής μας για ειρήνη και διεθνή φιλία. Επιπλέον, συνδέσαμε την επιθυμία για ειρήνη με τις προσδοκίες και τις ανάγκες του λαού και επισημάναμε ότι ο ιμπεριαλισμός ήταν εξίσου υπεύθυνος για την εξαθλίωσή τους με την καταστολή των ανθρώπων στο εξωτερικό.
Η αποικιακή πολιτική της Βρετανικής Κυβέρνησης στην Κύπρο ήταν στην ημερήσια διάταξη των συνεδριάσεων του Κόμματος σε κάθε επίπεδο.
Επιπλέον, ήμασταν πάντα ένα κόμμα της εργατικής τάξης που επιδίωξε να χτίσει βαθιές ρίζες σε κοινότητες πάνω και κάτω από τη Βρετανία. Υπήρξε μια σημαντική παρουσία Κυπρίων στις οργανώσεις μας έως το 1936, με πολλούς Κύπριους εθελοντές στις Διεθνείς Ταξιαρχίες στον Ισπανικό Εμφύλιο Πόλεμο, όπως αναφέρθηκε παραπάνω.
Τέσσερα χρόνια μετά την ίδρυση του Κόμματος μας, το 1924, υιοθετήσαμε μια θέση υποστήριξης για το δικαίωμα αυτοδιάθεσης και ανεξαρτησίας για όλους τους λαούς που ζούσαν κάτω από τον ζυγό της Βρετανικής Αυτοκρατορίας.
Από τη δεκαετία του 1950 και μετά, πολλοί περισσότεροι Κύπριοι εντάχθηκαν στην οργάνωση μας η πλειοψηφία τους στη Νότια Ουαλία, τη Γλασκώβη και το Λονδίνο. Υπήρχαν επίσης εθνικές επιτροπές που λειτουργούσαν για τις κοινότητες μεταναστών στο Κόμμα. Στα μέσα της δεκαετίας του 1960, υπήρχαν τουλάχιστον 1.500 Κύπριοι μέλη του Κομμουνιστικού Κόμματος, που αποτελούσαν σημαντικό αριθμό μελών στο Λονδίνο.
Το κυβερνητικό αποικιακό γραφείο έδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την κυπριακή κοινότητα στη Βρετανία ακριβώς λόγω αυτής της κομμουνιστικής πολιτικής δραστηριοποίησης και προσπάθησε να καταστείλει τη δημοσίευση των σχετικών ελληνόγλωσσων εφημερίδων, τα Κυπριάκα Νέα και το Βήμα, ενώ επίσης κατασκόπευαν τους Κύπριους.
Οι Βρετανοί Κομμουνιστές έπαιξαν εξαιρετικό ρόλο στο League Against Imperialism μέχρι την εποχή του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Μετά τον πόλεμο, τόσο το Κόμμα όσο και το YCL έπαιξαν πρωταγωνιστικό ρόλο στο Κίνημα για την Αποικιακή Ελευθερία και αμέτρητους άλλους αντι-αποικιακούς και αντιρατσιστικούς αγώνες.
Διοργανώσαμε ειδικά συνέδρια με εκπροσώπους των αποικιών της Βρετανίας, συμπεριλαμβανομένης της Κύπρου, το 1947 και το 1954, προκειμένου να προωθήσουμε αυτές τις εκστρατείες στη Βρετανία και στο εξωτερικό. Υλικά για την υποστήριξη των Κυπρίων που αγωνίζονται για την εθνική απελευθέρωση τυπώθηκαν από μέλη του Κομμουνιστικού Κόμματος στο Γουότφορντ.
Ένας από τους ιδρυτές του Κομμουνιστικού Κόμματος στη Βρετανία, ο Τομ Κουέλτς, δήλωσε στο 2ο Συνέδριο της Κομιντέρν το 1920 ότι Βρετανοί εργάτες θα το θεωρούσαν «προδοσία» να πάρουν θέση με τους υποδουλωμένους λαούς στους αγώνες τους ενάντια στη βρετανική κυριαρχία.
Η αφοσιωμένη δουλειά των Βρετανών Κομμουνιστών βοήθησε στην αλλαγή αυτής της νοοτροπίας εδώ και δεκαετίες, και πρέπει να είμαστε περήφανοι που η συντριπτική πλειοψηφία του εργατικού κινήματος, 100 χρόνια αργότερα, αντιστέκεται στον βρετανικό ιμπεριαλισμό, αντί να τον επαινεί.
Ο αγώνας για ελευθερία και αξιοπρέπεια για τον κυπριακό λαό υπήρξε ζήτημα πολιτικής αρχής και διεθνούς αλληλεγγύης, καθώς και το αποτέλεσμα της πραγματικής κοινωνικής σύνθεσης του Κόμματός μας. Είμαστε περήφανοι και αισθανόμαστε προνομιούχοι που έχουμε αυτούς τους στενούς ιστορικούς δεσμούς με τον κυπριακό λαό και τον υποστηρίζουμε στον δικό του δρόμο προς την αξιοπρέπεια και την ανεξαρτησία.
5. Θα θέλαμε να σας ευχαριστήσουμε άλλη μια φορά για αυτήν τη συνέντευξη. Για να ολοκληρώσετε θα θέλατε να στείλετε ένα μήνυμα στους Κύπριους νέους;
Θα ήθελα να σας ευχαριστήσω ειλικρινά για αυτήν την ευκαιρία να σας πω για τους εορτασμούς των 100 μας χρόνων και τι σημαίνουν για εμάς. Τον Αύγουστο, το 50ο Συνέδριό μας θα πραγματοποιηθεί την ίδια ημερομηνία με το ιδρυτικό μας Συνέδριο το 1921. Αυτό σηματοδοτεί ένα πολύ ιδιαίτερο ορόσημο για την οργάνωση μας.
Ο αγώνας σας είναι ο αγώνας μας. Ως κομμουνιστές, έχουμε την τιμή να μοιραζόμαστε μια διεθνή αδερφοσύνη και έναν δεσμό, και ως νέοι, έχουμε τιμή να είμαστε εκείνοι που σφυρηλατούν το μέλλον που βρίσκεται μπροστά μας. Με τον αγώνα μας, το μέλλον θα είναι καλύτερο και πιο ευτυχισμένο.
Για εμάς, τα 100 χρόνια YCL είναι μια ευκαιρία για να γιορτάσουμε και να παλέψουμε για τα όνειρα των νέων. Χαιρετίζουμε τους Κύπριους αδελφούς και αδελφές μας και τους ευχαριστούμε που μας συνόδευσαν καθ 'όλη τη διάρκεια της ιστορίας μας σε ένα αξιοσημείωτο ταξίδι προς τον Σοσιαλισμό και την ανθρώπινη απελευθέρωση και ελπίζω ότι σας άρεσε που διαβάσατε μερικές από τις εμπειρίες μας.
Μετάφραση-επιμέλεια
Παναγιώτης Ευσταθίου
Μέλος Γραφείου Διεθνών Σχέσεων