Ο Μιχάλης Πουμπουρής γεννήθηκε το 1919 στο Μαραθόβουνο και όντας το δεύτερο παιδί μιας φτωχής πολυμελούς οικογένειας πέρασε δύσκολα παιδικά χρόνια. Από πολύ μικρός αναγκάστηκε να εργαστεί στα μεταλλεία όπου έζησε την εκμετάλλευση και την αδικία. Το 1941 ο Μιχάλης Πουμπουρής εντάχθηκε στο νεοιδρυθέν ΑΚΕΛ και στο συνδικαλιστικό κίνημα της ΠΣΕ. Έκτοτε έδινε το παρών του σε κάθε κρίσιμο αγώνα του κυπριακού λαού και υπήρξε πιστός στρατιώτης του ΑΚΕΛ, ακολουθώντας τα καλέσματα του κόμματος ανεξαρτήτως των όποιων συνθηκών.
Ο Πουμπουρής ακολουθώντας το κάλεσμα του ΑΚΕΛ, στις 16 Ιουνίου 1943 ρίχτηκε στον αγώνα ενάντια στο χιτλεροφασισμό. Μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και την επιστροφή του στην Κύπρο βρέθηκε στην πρώτη γραμμή του αγώνα για αποστράτευση, καθώς οι Βρετανοί ήθελαν να στείλουν τους Κύπριους εθελοντές σε άλλες αποικίες για να καταστείλουν εξεγέρσεις.
Έζησε έντονα τα γεγονότα του ένοπλου αγώνα 1955-1959, τα οποία στιγμάτισαν την πατρίδα μας. Οι διώξεις του ίδιου και των συντρόφων του για τα πολιτικά τους φρονήματα κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ρίζωσαν ακόμα πιο βαθιά στη συνείδηση του τα πολιτικά του πιστεύω αλλά και την πίστη του στο κόμμα της εργατικής τάξης, το ΑΚΕΛ. Ο ίδιος , μαζί με πολλούς άλλους συντρόφους του, βρέθηκαν στην φυλακή όταν η Βρετανική κυβέρνηση κήρυξε το κόμμα παράνομο.
Εξαιτίας της ανάγκης να βοηθήσει την οικογένεια του όταν ήταν μικρός, αναγκάστηκε να σταματήσει το σχολείο. Αυτό δεν τον εμπόδισε όμως να διευρύνει τους ορίζοντες του και να καλλιεργήσει τις γνώσεις του και τα πολιτικά του πιστεύω, μέσα από την δράση του με το κόμμα. Το γεγονός αυτό τον κατέστησε αγαπητό και αξιοσέβαστο μεταξύ των συντρόφων του και ιδανικό για να αναλάβει την μεγάλη ευθύνη και τιμή της θέσης του Επαρχιακού Γραμματέα του ΑΚΕΛ Αμμοχώστου για πάνω από 30 χρόνια αλλά και του μέλους του Πολιτικού Γραφείου του κόμματος. Ο Πουμπουρής έγραψε βιβλία τα οποία εμπλουτίζουν τις γνώσεις μας για την ιστορία της Κύπρου και του κινήματος.
Τεράστια ήταν και η συμβολή του Μιχάλη Πουμπουρή και άλλων συντρόφων στη διατήρηση του ιδεολογικού χαρακτήρα αλλά και της διατήρησης της επιρροής του ΑΚΕΛ μέσα στο λαό μετά την εσωτερική κρίση του 1991.
Παναγιώτης Γεωργίου, Τ.Ο. ΕΔΟΝ Παλλουριώτισσας
Βασιλική Δημητρίου, Τ.Ο. ΕΔΟΝ Τσερίου
*Δημοσιεύτηκε στη "Νεολαία", στο τεύχος Ιανουαρίου 2019