Το κυπριακό πρόβλημα είναι ένα πρόβλημα που αποτελεί μέρος της ζωής όλων μας. Ένα πρόβλημα που δημιουργήθηκε από το ΝΑΤΟ, αξιοποιώντας τις εθνικιστικές ομάδες και στις δύο κοινότητες του νησιού. Σαν ΕΔΟΝ, μετά το προδοτικό φασιστικό πραξικόπημα και τη βάρβαρη τούρκικη εισβολή, ξεκαθαρίσαμε πως το Κυπριακό αποτελεί διεθνές πρόβλημα εισβολής, κατοχής, εποικισμού, ξένων επεμβάσεων και κατάφορης παραβίασης της κυριαρχίας και εδαφικής ακεραιότητας της Κυπριακής Δημοκρατίας. Καταπάτηση ανθρώπινων δικαιωμάτων και πολιτικών ελευθεριών στο συνόλο του Κυπριακού λαού, Ελληνοκυπρίων, Τουρκοκυπρίων, Μαρωνιτών, Αρμένιων και Λατίνων. Την ίδια στιγμή, αποτελεί και πρόβλημα εξομάλυνσης των σχέσεων ανάμεσα στις δύο κοινότητες, Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων.
Η λύση Διζωνικής – Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, αναγνωρίζουμε ότι αποτελεί ένα συμβιβασμό. Ένα συμβιβασμό όμως που είναι αναγκαίος αν θέλουμε να ανατρέψουμε το διχοτομικό στάτους κβο, αφού το δίλημμα δεν είναι μεταξύ ομοσπονδίας και μιας καλύτερης λύσης, αλλά μεταξύ ομοσπονδίας και διχοτόμησης.
Γιατί ΝΑΙ στην Ομοσπονδία:
• Ομοσπονδία είναι «η πολιτική οργάνωση ενός κράτους που αποτελείται από δύο τουλάχιστον περιφερείες, η καθεμιά από τις οποίες έχει δικό της σύστημα εξουσίας εκτελεστικών νομοθετικών και δικαστικών οργάνων που δρουν μέσα στα πλαίσια των αρμοδιοτήτων που τους παραχωρεί το κεντρικό σύνταγμα».
• Οι βασικές αρμοδιότητες (οικονομία, εξωτερική πολιτική, άμυνα κλπ), που διασφαλίζουν την ενότητα του κράτους, ανήκουν στην κεντρική ομοσπονδιακή κυβέρνηση.
• Όλες οι ομοσπονδίες έχουν μία κυριαρχία, μία διεθνή προσωπικότητα και μία ιθαγένεια και διασφαλίζουν τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις βασικές ελευθερίες.
• ΟΧΙ πριν το 1974 γιατί είμαστε μικρό νησί, είναι μεγάλο το κόστος και ο πληθυσμός (Ε/κ και Τ/κ) ζούσαν ανάμεικτα.
• ΝΑΙ μετά το 1974 λόγω του πραξικοπήματος και της εισβολής, που οδήγησε στη βίαιη μετακίνηση πληθυσμών στη de facto διχοτόμηση.
• Η διζωνική-δικοινοτική ομοσπονδία, έχει γίνει αποδεκτή από την πλευρά μας με τις Συμφωνίες Υψηλού Επιπέδου μεταξύ Μακαρίου-Ντενκτάς το 1977 και Κυπριανού-Ντενκτάς το 1979.
• Είναι η λύση που υιοθετούν τα ψηφίσματα του ΟΗΕ, πάνω στα οποία θέλουμε να βασίζεται η λύση του κυπριακού.
• Είναι η λύση την οποία επιδιώκουν όλες οι ελληνικές και κυπριακές κυβερνήσεις από το 1974.
• Η δικοινοτικότητα, όπως καθορίζεται από τον ΟΗΕ, σημαίνει ότι και οι δύο κοινότητες θα συμμετέχουν στα όργανα και τις αποφάσεις της κεντρικής εξουσίας.
• Η διζωνικότητα σημαίνει την ύπαρξη δύο ζωνών -ή περιφερειών, ή πολιτειών (ΗΠΑ), η επαρχιών (Καναδάς), ή καντονίων (Ελβετία), ή όπως άλλως ονομαστούν- καθεμία από τις οποίες θα διοικείται από την αντίστοιχη κοινότητα.
• Η πολιτική ισότητα δε σημαίνει αριθμητική ισότητα, αλλά αποτελεσματική συμμετοχή στα όργανα και στη λήψη αποφάσεων.
Γιατί ΟΧΙ στη διχοτόμηση και στο «να μείνουμε όπως είμαστε»;
• Διχοτόμηση σημαίνει νομιμοποίηση των τετελεσμένων της εισβολής και της κατοχής.
• Σημαίνει αναγνώριση ενός δεύτερου κράτους στα βόρεια του νησιού.
• Σημαίνει ξεπούλημα των κατεχόμενων εδαφών μας στην Τουρκία.
• Σημαίνει 190km σύνορα με την Τουρκία, η οποία θα μπορεί πλέον να εμπορεύεται νόμιμα και να μεταφέρει όσα στρατεύματα και έποικους θέλει, εγκυμονώντας τεράστιους κινδύνους για την ασφάλεια ολόκληρου του νησιού.
Σαν ΕΔΟΝίτες, καθήκον μας είναι να αφυπνίσουμε τις συνειδήσεις της νεολαίας, για να αποτραπεί η διχοτόμηση. Πρέπει να εργαστούμε, Ε/κ και Τ/κ, για να ανακόψουμε τις εθνικιστικές εξάρσεις και στις δύο κοινότητες και τις ορέξεις του ιμπεριαλισμού για το νησί μας. Να δημιουργήσουμε τις συνθήκες για μια ειρηνική συμβίωση όλων των νόμιμων κατοίκων του νησιού, σε μια επανενωμένη, Ομόσποδη και κυρίαρχη Κύπρο!
Αλέξανδρος Γερολατσίτης
(Εφημερίδα «Νεολαία», Ιανουάριος 2016, Τεύχος 164)