Ο Β.Ι. Λένιν στο «Από πού ν' αρχίσουμε;» έγραψε: «Η εφημερίδα δεν είναι μόνο ο συλλογικός προπαγανδιστής και συλλογικός δαφωτιστής, μα και συλλογικός οργανωτής » και συνέχιζε ότι « με τη βοήθεια της εφημερίδας και σε σύνδεση με αυτή θα διαμορφώνεται από μόνη της μια μόνιμη οργάνωση που θα απασχολείται όχι μόνο με την τοπική, μα και με τη συστηματική γενική δουλειά, που θα μαθαίνει στα μέλη της να παρακολουθούν προσεχτικά τα πολιτικά γεγονότα, να εκτιμούν τη σημασία τους και την επίδρασή τους στα διάφορα στρώματα του πληθυσμού, να επεξεργάζονται τις κατάλληλες μεθόδους, με τις οποίες το επαναστατικό κόμμα θα επιδρά πάνω σ' αυτά τα γεγονότα».
Την Πρωτοχρονιά του 1925 εμφανίστηκε ο «Νέος Άνθρωπος», ο οποίος ήταν το εκφραστικό όργανο του ΚΚΚ. Ήταν δεκαπενθήμερη εφημερίδα με υπεύθυνο το Χαράλαμπο Σολομωνίδη. Η εφημερίδα βοήθησε στην οργανωτική συγκρότηση του ΚΚΚ, όπου το ιδρυτικό του συνέδριο έγινε το Δεκαπενταύγουστο του 1926 σε ένα σπίτι στηv οδό Βασιλείoυ Μακεδόvoς αρ. 13 στη Λεµεσό, με φόντο τη φλόγα της Mεγάλης Oκτωβριανής Σοσιαλιστικής Eπανάστασης στη Pωσία, που έφτασε και στην Κύπρο- σε μια Κύπρο που ήταν βρετανική αποικία.
Η εφημερίδα στοχοποιήθηκε από τους αποικιοκράτες, ο Χαράλαμπος Σολομωνίδης δικάστηκε και φυλακίστηκε, ενώ η εφημερίδα λόγω του πολέμου που δεχόταν αναγκάστηκε να αναστείλει της λειτουργίας της πολλές φορές λόγω αγωγών εναντίον της. Το κενό του «Νέου Ανθρώπου» κλήθηκαν να το καλύψουν οι εφημερίδες «Εργάτης» και «Νέος Εργάτης». Μέχρι που αναγκάστηκε και έκλεισε, αφού οι Βρετανοί θέσπισαν νόμο όπου κάθε εφημερίδα έπρεπε να πληρώνει βαριές οικονομικές νομικές απαιτήσεις. Το τελευταίο φύλλο ήταν την 27η Αυγούστου 1930.
Την επόμενη χρονιά και μετά τα Οκτωβριανά το 1931, το ΚΚΚ τίθεται εκτός νόμου όπου πολλά στελέχη δολοφονούνταν , ενώ άλλα κλείνονταν στις φυλακές ή έπαιρναν το δρόμο της εξορίας. Εκείνη την περίοδο έβγαζαν τις θέσεις στους τοίχους- η εφημερίδα του τοίχου, αφού το εκφραστικό όργανο είχε κλείσει.
Το ιστορικό των εκφραστικών οργάνων της αριστεράς...
Για να καλυφθεί το κενό, εκδίδεται η εφημερίδα «Ανεξάρτητος» το Νοέμβριο του 1938 για να έχει την κατάληξη του «Νέου Άνθρωπου», όπου η αποικιοκρατική κυβέρνηση την έκλεισε το 1955. Ο «Ανεξάρτητος» ήταν το ανεπίσημο όργανο του ΑΚΕΛ από το 1944 έως το 1946, μιας και το 1944 έγινε η συγχώνευση του ΚΚΚ στο ΑΚΕΛ. Το επίσημο εκφραστικό όργανο του ΑΚΕΛ, ο «Δημοκράτης» εκδίδεται στις 15 Οκτωβρίου 1946. Μια εφημερίδα με μεγάλη κυκλοφορία που πολεμήθηκε από την δεξιά και τους αποικιοκράτες. Ο «Δημοκράτης» σταματά την κυκλοφορία της στις 22 Μαρτίου 1949 και κάνουν την εμφάνιση τους τα «Εργατικά Νέα» και μετά ο «Νέος Δημοκράτης» όπου θα απαγορευτεί η κυκλοφορία του όπως και το ΑΚΕΛ θα τεθεί εκτός νόμου στις 14 του Δεκέμβρη 1955. Για να φτάσουμε στις 18 Φεβρουαρίου 1956 όπου με την καθοδήγηση της ηγεσίας του ΑΚΕΛ στελέχη τα οποία κατάφεραν να μην συλληφθούν από τους Βρετανούς να εκδώσουν την «ΧΑΡΑΥΓΗ».
Η ιστορία του κομματικού τύπου της αριστεράς πέρασε από χίλια κύματα. Γιατί γνώριζαν πως ο κομματικός τύπος είναι ένα από τα βασικά όπλα που έχει βασική πρόσβαση στην κοινωνία. Ο κομματικός τύπος ήταν, είναι και θα είναι εκείνο το εργαλείο καλύπτει τις ανάγκες της καθημερινής ενημέρωσης, διαφώτισης και παρουσίασης της δράσεις του κόμματος. Για το λόγο αυτό πάντα οι αποικιοκράτες και η δεξιά ήθελαν να τον φιμώσουν.
Η «ΧΑΡΑΥΓΗ» - Μια αριστερή φωνή...
Τα χρόνια περνούν αλλά ο πόλεμος απέναντι στα εκφραστικά όργανα συνεχίζεται. Γιατί η «ΧΑΡΑΥΓΗ» είναι η εφημερίδα αυτών που παλεύουν για τα δικαιώματα τους στο χώρο της παιδείας, στους χώρους εργασίας, στην υγεία κτλ. Και φυσικά μαζί με το ΑΚΕΛ συμπορεύθηκαν στους αγώνες του λαού στις μάχες που δόθηκαν στους δρόμους, αλλά και μέσα στο κοινοβούλιο. Μέσα από τις σελίδες της καταδίκασε τα εγκλήματα της ακροδεξιάς και τις δολοφονίες Αριστερών από μασκοφόρους του Γρίβα. Πρωτοστάτησε στον αντικατοχικό αγώνα. Έγινε κατήγορος του ΝΑΤΟϊκού ιμπεριαλισμού, αντιπάλευε τον εθνικισμοσοβινισμό παλεύοντας για την φιλία και τη συνεργασία ανάμεσα σε Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους.
Σε αυτές τις κρίσιμες στιγμές που περνάει η Κύπρος πρέπει να ενισχυθεί το εκφραστικό όργανο. Κάθε μέρα η «ΧΑΡΑΥΓΗ» να βρίσκεται στο σπίτι κάθε στελέχους και μέλους, έτσι ώστε να γίνεται μια καλή παρακολούθηση των εξελίξεων και των τοποθετήσεων του Κόμματος μιας και το περιεχόμενο της ενημέρωσης ελέγχεται από επιχειρηματίες που εκφράζουν τα συμφέροντα μεγάλων επιχειρηματιών και τις δεξιάς. Χρέος μας σε αυτήν την δύσκολη φάση που περνάνε τα έντυπα, είναι να στηρίξουμε την εφημερίδα μας για να παραμείνει η ισχυρή φωνή του εργαζομένου, εκείνη η φωνή του αγώνα που θα χαράξει το αγωνιστικό δρόμο για ένα καλύτερο μέλλον.
Ιάκωβος Χαραλάμπους
Υπεύθυνος Επα.Μορφωτικού Γραφείου ΕΔΟΝ Λευκωσίας-Κερύνειας