Το βράδυ της 25ης του Οκτώβρη 1917 – 7 του Νιόβρη με το νέο ημερολόγιο – ο Βλαντιμίρ Ιλίτς Λένιν ανεβαίνοντας στο βήμα του Δευτέρου Πανρωσικού Συνεδρίου των Σοβιέτ διακήρυξε: «Η σοσιαλιστική επανάσταση για την οποία πάντα μιλούσαν οι Μπολσεβίκοι, έχει συντελεστεί»! Η δήλωση εκείνη ήταν η ληξιαρχική πράξη της γέννησης μιας νέας εποχής για τον κόσμο ολόκληρο. Της εποχής του περάσματος της ανθρωπότητας από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό.
Το παράδειγμα του Οκτώβρη και η επαναστατική του επίδραση συγκλόνισαν τον πλανήτη. Έντρομοι οι δυνάστες είδαν ένα πραγματικό κίνδυνο να ξεπροβάλλει και να τους απειλεί. Γεμάτοι ελπίδα και προσδοκίες οι λαοί κινητοποιήθηκαν στον αγώνα για την εθνική και κοινωνική απελευθέρωση.
Το μήνυμα του Οκτώβρη έφτασε και στη δική μας μικρή πατρίδα. Παιδί του Οκτώβρη είναι και το Κόμμα μας το Κομμουνιστικό Κόμμα Κύπρου ΑΚΕΛ του οποίου τα 80χρονα τιμούμε με συγκίνηση και υπερηφάνεια. Ένα δημιούργημα το Οκτώβρη που οι εργαζόμενοι αυτού του τόπου το κατέστησαν με τους αγώνες και τις θυσίες τους την μεγαλύτερη πολιτική και κοινωνική δύναμη.
Ο καπιταλισμός με όλες του τις αντιθέσεις ήταν παρών στην Ρωσία στις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα. Τα φεουδαρχικά κατάλοιπα όξυναν ακόμα περισσότερο αυτές τις αντιθέσεις. Ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος διαδραμάτισε ρόλο καταλύτη. Επιτάχυνε τη διαδικασία της καπιταλιστικής ανάπτυξης, αλλά και εμβάθυνε και όξυνε τις ήδη υπάρχουσες αντιθέσεις.
Η επαναστατική κατάσταση οδήγησε στην πρώτη έκρηξη με την αστικοδημοκρατική Επανάσταση του Φλεβάρη του 1917, που είχε ως αποτέλεσμα την ανατροπή της μοναρχίας. Η αστική τάξη αναρριχήθηκε μεν στην εξουσία αλλά στάθηκε ανίκανη να επιλύσει τα πραγματικά προβλήματα της χώρας. Τότε σήμανε η ώρα των Μπολσεβίκων, που πάλευαν με υπομονή, ηρωισμό και μεθοδικότητα για να προσδώσουν στην επαναστατική διαδικασία το απαραίτητο στοιχείο της συνειδητής, στοχοπροσηλωμένης δράσης. Της πάλης με στόχο τον σοσιαλισμό. Μέχρι τον Οκτώβρη του 1917 το Μπολσεβίκικο Κόμμα κατάκτησε την πλειοψηφία στα Σοβιέτ. Η ώρα του σοσιαλιστικού σταδίου της επανάστασης έφτασε. Οι Μπολσεβίκοι βρέθηκαν μπροστά στις προκλήσεις της ιστορίας. Και απάντησαν με επαναστατικό τρόπο. Ήξεραν ότι μόνο ο σοσιαλισμός θα μπορούσε να βγάλει τη χώρα από τη βαθιά κρίση και να ανοίξει καινούργιες προοπτικές για το ρωσικό λαό.
Ο σοσιαλισμός μετά τη νίκη του Οκτώβρη οικοδομήθηκε μέσα σε φοβερά αντίξοες συνθήκες. Παρόλα αυτά, ο σοσιαλισμός ελευθέρωσε τεράστιες δημιουργικές δυνάμεις και ένα πρωτόγνωρο επαναστατικό ενθουσιασμό, που κατόρθωσε να κάμει θαύματα. Με την καθοδήγηση του Κομμουνιστικού Κόμματος η επανάσταση μετάτρεψε τη Σοβιετική Ένωση σε μια ισχυρή, βιομηχανικά προηγμένη χώρα, όπου αναβαθμίστηκε η ποιότητα ζωής του σοβιετικού λαού. Πραγματοποιήθηκαν άλματα στον τομέα του πολιτισμού, της παιδείας, της υγείας, της κοινωνικής μέριμνας. Η Σοβιετική Ένωση έγινε το προπύργιο πάνω στο οποίο συνετρίβη ο χιτλεροφασισμός.
Η ύπαρξη της σοσιαλιστικής κοινότητας και η βοήθεια που αυτή απλόχερα πρόσφερε στους λαούς που πάλευαν για την εθνική τους ανεξαρτησία, στάθηκε ένας από τους πιο βασικούς παράγοντες που οδήγησαν στην κατάρρευση του αποικιοκρατικού συστήματος του ιμπεριαλισμού. Εμείς εδώ στην Κύπρο γνωρίσαμε από πρώτο χέρι τη σημασία της συμπαράστασης της Σοβιετικής Ένωσης και των σοσιαλιστικών χωρών στη πάλη για τη διαφύλαξη της ανεξαρτησίας της χώρας μας. Και σήμερα που απουσιάζει ο παράγοντας Σοβιετική Ένωση γνωρίζουμε επίσης από πρώτο χέρι τι θα πει να αγωνίζεσαι για την επανένωση της πατρίδας σου στα πλαίσια της λεγόμενης νέας τάξης.
Θα μπορούσε να μιλά κανένας για ώρες για τα επιτεύγματα του σοσιαλισμού. Δεν ζούσαν οι άνθρωποι πλουσιοπάροχα και όντως είχαν τα προβλήματα τους. Όμως γνώριζαν ότι αν αρρωστούσαν θα τύγχαναν της αναγκαίας ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης χωρίς να πληρώσουν δεκάρα. Γνώριζαν πως όλοι θα μπορούσαν να μορφωθούν χωρίς να σκέφτονται αν έχουν τα αναγκαία οικονομικά μέσα ή όχι. Γνώριζαν ότι όλοι θα εύρισκαν δουλειά για να ζήσουν με αξιοπρέπεια. Γνώριζαν ότι ήταν διασφαλισμένη η ίδια αξιοπρέπεια και για τους απόμαχους της δουλειάς αφού την κοινωνική μέριμνα την αναλάμβανε το σοσιαλιστικό κράτος.
Μετά το 1990 κάποιοι βιάστηκαν να κηδεύσουν και να θάψουν τον σοσιαλισμό και την κομμουνιστική ιδέα. Και σήμερα είναι πολλοί που μας βλέπουν σαν απολιθώματα μιας άλλης εποχής. Σαν ρομαντικούς πεισματάρηδες που εξακολουθούμε να κυνηγούμε ουτοπίες και χίμαιρες. Δεν κυνηγούμε ουτοπίες. Τις καρδιές μας ζεσταίνει η φλόγα μιας ιδέας που ξεπήδησε μέσα από την ίδια τη ζωή και που η ίδια η ζωή και η πραγματικότητα του καπιταλισμού όχι μόνο την κρατά ζωντανή αλλά την καθιστά τόσο επίκαιρη όσο ποτέ άλλοτε. Φτιασιδώθηκε ο καπιταλισμός αλλά δεν άλλαξε την εκμεταλλευτική και απάνθρωπη του φύση. Και αυτή ακριβώς η φύση του είναι που συσσωρεύει τον πλούτο στους λίγους και επιφέρει την αθλιότητα στους πολλούς. Αυτή η εκμεταλλευτική του φύση γεννά πολέμους και καταστροφές, απειλεί την ίδια τη ζωή στον πλανήτη, γίνεται η αιτία της κάθε αδικίας, της καταπίεσης, του εξανδραποδισμού δισεκατομμυρίων ανθρώπων.
Ας μην μας απογοητεύουν τα πισωγυρίσματα, από τα οποία είναι γεμάτη η ανθρώπινη ιστορία. Ας μην μας ξεστρατίζουν οι σειρήνες του καπιταλισμού. Δεν κυνηγούμε την ουτοπία. Υπηρετούμε την ιστορική εξέλιξη. Καθοδηγούμαστε από υψηλά ιδανικά που στο επίκεντρο τους έχουν τον άνθρωπο και το όραμα για ένα πραγματικά ανθρώπινο κόσμο. Ένα κόσμο της πραγματικής δημοκρατίας, της ευημερίας –υλικής και πνευματικής- όλων των ανθρώπων, ένα κόσμο του σοσιαλισμού και της ειρήνης.
Αποσπάσματα Ομιλίας Γ. Κολοκασίδη (μέλος του Π.Γ. της Κ.Ε. ΑΚΕΛ) στην εκδήλωση για την Οκτωβριανή Επανάσταση (Λευκωσία, 7 Νοεμβρίου 2005)