Του Άλκη Συλικιώτη
Μέλος Κεντρικού Συμβουλίου ΕΔΟΝ
Μέλος Επαρχιακής Γραμματείας ΕΔΟΝ Λευκωσίας-Κερύνειας
Οι τελευταίες εξελίξεις στο μέτωπο της παιδείας αποδεικνύουν ξεκάθαρα τη συντηρητική και αντιδραστική πολιτική της κυβέρνησης Αναστασιάδη-ΔΗΣΥ στα ζητήματα παιδείας. Σε όλες τις προσπάθειες υποβάθμισης του δημόσιου σχολείου η ΕΔΟΝ στεκόταν ανάχωμα και έδινε το δικό της αγώνα για να υπερασπιστεί τα δικαιώματα των μαθητών και των εκπαιδευτικών.
Καταλυτική ήταν η συμβολή της ΕΔΟΝ στους αγώνες των μαθητών της Μέσης Εκπαίδευσης για ανθρώπινο και δημοκρατικό σχολείο, ειδικά μετά και τη θεσμοθέτηση της Παγκύπριας Συντονιστικής Επιτροπής Μαθητών το 1994. Χαλάρωση της στολής, συμμετοχή των μαθητών στη διαμόρφωση των εσωτερικών κανονισμών των σχολείων, μείωση των πειθαρχικών ποινών, ενίσχυση του λόγου και του ρόλου των μαθητών είναι μόνο μερικά από αυτά που κέρδισε το μαθητικό κίνημα τα τελευταία 24 χρόνια. Τεράστια ήταν η συμβολή της ΕΔΟΝ και στην προώθηση της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης, η οποία δημιουργούσε τις προϋποθέσεις για την οικοδόμηση ενός ανθρώπινου και δημοκρατικού σχολείου, της κριτικής σκέψης και της ολόπλευρης μόρφωσης.
Η διαδικασία της μεταρρύθμισης, όχι μόνο διακόπηκε απότομα από την κυβέρνηση Αναστασιάδη-ΔΗΣΥ, αλλά μπήκε σε εφαρμογή μια αντιμεταρρύθμιση που στόχο έχει να μετατρέψει τα σχολεία σε εξεταστικά κέντρα, σε σχολεία που αντί να αναπτύσσουν την κριτική σκέψη, τη συλλογικότητα και τις δημοκρατικές αξίες, καλλιεργούν το κυνήγι του βαθμού και τον ατομικισμό.
Σε αυτό το σημείο, οφείλουμε ως ΕΔΟΝ να αναδείξουμε ότι οι πολιτικές της κυβέρνησης στην παιδεία έχουν ξεκάθαρα ταξικό χαρακτήρα. Γιατί πέραν από την αξιολόγηση των μαθητών μέσα από συνεχείς εξετάσεις που στόχο έχουν την προώθηση της βαθμοθηρίας και την ανάπτυξη της παραπαιδείας (για όσους φυσικά θα έχουν την οικονομική ευχέρεια), παρατηρούμε και άλλες πρακτικές που ενισχύουν τον ταξικό χαρακτήρα της παιδείας. Η εισαγωγή κριτηρίων στην Τεχνική Εκπαίδευση, το φαινόμενο της απλήρωτης πρακτικής άσκησης για τους μαθητές της Τεχνικής Εκπαίδευσης, η απουσία, ακόμα και σήμερα, δύο μήνες μετά την έναρξη της σχολικής χρονιάς βιβλίων σε κλάδους που δεν θεωρούνται σημαντικοί (βλ. καλλιτεχνικός κλάδος) κ.α., δημιουργούν μαθητές πολλών ταχυτήτων και διαλύουν τις διακηρύξεις για δήθεν ίσες ευκαιρίες στη μόρφωση.
Είναι σε αυτή τη στιγμή που οφείλουμε δυναμικά και μέσω της επιρροής μας στα συνδικαλιστικά όργανα των μαθητών την ΠΣΕΜ και τις ΕΣΕΜ, να διεκδικήσουμε ένα σχολείο ανθρώπινο και δημοκρατικό που θα καλλιεργεί την κριτική σκέψη και την ολόπλευρη μόρφωση. Να κινητοποιήσουμε τους μαθητές για να μην εφαρμοστεί το αντιπαιδαγωγικό μέτρο των εξετάσεων ανά τετράμηνο. Να απαιτήσουμε ελεύθερο μαθητικό συνδικαλισμό γιατί οι μαθητές έχουν άποψη και πρέπει να μπορούν να την εκφράσουν ελεύθερα μέσα στο σχολείο. Να διεκδικήσουμε την επαναφορά της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης. Να αγωνιστούμε για ένα σχολείο που θα αναπτύσσει ανθρώπους ωφέλιμους για την κοινωνία, ένα σχολείο που δεν διαχωρίζει και θα μοιράζει «ευκαιρίες» στους μαθητές ανάλογα με την ειδικότητα, αλλά θα καλλιεργεί σε όλους την πιο σημαντική ειδικότητα όπως τη διατύπωσε ο Σοβιετικός παιδαγωγός Α. Μακάρενκο:
«Ένας άνθρωπος θα έπρεπε να έχει μόνο μία ειδικότητα - θα έπρεπε να είναι Άνθρωπος με κεφαλαίο γράμμα, ένας πραγματικός άνθρωπος».
