Στο άρθρο με τον τίτλο «Ένας μήνας κιγκλιδώματα, για τριήμερο φεστιβάλ» ο δημοσιογράφος Αλέκος Μιχαηλίδης, αναφέρει πως ενώ «έχει γραφτεί πολλές φορές» δεν έχει «δοθεί μια απάντηση της προκοπής από τους διοργανωτές» γιατί στον χώρο τοποθετούνται κιγκλιδώματα. Στην συνέχεια του άρθρου γίνεται αναφορά σε μια σειρά από ανακρίβειες και πράγματα που δεν ισχύουν. Γι’ αυτό το λόγο νοιώθουμε την ανάγκη να απαντήσουμε στα όσα γράφτηκαν και να τοποθετήσουμε κάποια πράγματα στη σωστή τους διάσταση.
Πρώτο: Τα κιγκλιδώματα δεν μπαίνουν ένα μήνα πριν αλλά 16 μέρες πριν. Τόσο φέτος όσο και κάθε χρόνο.
Δεύτερο: Τόσο με τον Δήμο Λευκωσίας, όσο και με τον Οργανισμό Νεολαίας (όπως και με κάθε αρμόδια αρχή) είμαστε σε απόλυτη συνεννόηση, ως προς το τι πράττουμε και πότε, σε σχέση με την προετοιμασία και λειτουργία του Φεστιβάλ. ΑΝ η εφημερίδα, είχε ειλικρινή απορία, μπορούσε απλά να μας ρωτήσει, και για τα γιατί και για το πόσο…
Τρίτο: Η τοποθέτηση των κιγκλιδωμάτων ΔΕΝ αποκλείει την παρουσία του ΟΠΟΙΟΥΔΗΠΟΤΕ εντός του χώρου. Είναι κάθε χρονιαίο φαινόμενο στις πρώτες 2 βδομάδες της προετοιμασίας να συνυπάρχουν εθελοντές που στήνουν το Φεστιβάλ και δημότες που απολαμβάνουν το πάρκο. Το μόνο που ΠΡΑΚΤΙΚΑ δεν μπορεί να γίνει, από μια φάση της προετοιμασίας και μετά, είναι να εισέλθει ιδιωτικό αυτοκίνητο (γιατί δεν υπάρχει χώρος να σταθμεύσει).
Τέταρτο: Τα κιγκλιδώματα οφείλουν να τοποθετούνται και για να οροθετείται ο χώρος από την αρχή και για να μπορεί να είναι διακριτό προς τον οποιονδήποτε πως εντός του χώρου έχουν ξεκινήσει εργασίες και η είσοδος, αν και δεν απαγορεύεται, εντούτοις πρέπει να γίνεται με προσοχή και δική του ευθύνη.
Πέμπτο: Η αναφορά «κατάχρηση για εργασίες που μπορούν να υλοποιηθούν μέσα σε λίγες μέρες» στην αντίληψη μας είναι παντελώς εκτός πραγματικότητας και απόλυτα παραπλανητική. Καταρχάς έχουμε να κάνουμε με ένα Φεστιβάλ Νεολαίας το οποίο σχεδιάζεται, στήνεται, λειτουργεί και ξεστήνεται ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΑ. «Προκαλούμε» να μας υποδειχθεί εκδήλωση ΤΕΤΟΙΟΥ μεγέθους που, πρώτα και κύρια, να λειτουργεί εθελοντικά και δευτερευόντως αυτό να γίνεται μέσα σε 15 μέρες!
Όχι απλά δεν γίνεται η όποια κατάχρηση του χώρου, αλλά αντίθετα, γίνεται ένας αγώνας δρόμου από μαθητές/ιες, φοιτητές/ιες και νέους/ες εργαζόμενους/ες (αρκετοί/ες εξ αυτών νεαροί γονείς) να στήσουν μέσα σε ολόκληρη την Τάφρο της Πύλης Αμμοχώστου:
560 μέτρα περίπου περίφραξη, 4 σκηνές, 1 μεγάλο χώρο παιδότοπου, 20 μέτρα γωνιά λαϊκής παράδοσης, 15 μέτρα περίπτερα εθελοντικών οργανώσεων, 17 (!) κατασκευές θεματικών γωνιών, 3 χώρους βιβλιοπωλείων, 1 σκηνή αθλητικών επιδείξεων, 1 χώρο πώλησης προϊόντων, 11 σημεία πώλησης φαγητών και ποτών, 20 περίπτερα αντιπροσωπειών οργανώσεων νεολαίας του εξωτερικού, 2 παρασκήνια, 2 ξύλινα μπαρ.
Αναφέρομαι μόνο στα βασικά – στα χοντρά χοντρά – που ο κόσμος βλέπει, γιατί υπάρχουν κυριολεκτικά εκατοντάδες άλλα πράγματα που πρέπει επίσης να ετοιμαστούν για να μπορέσει να λειτουργήσει το Φεστιβάλ.
Εν κατακλείδι,
Το Φεστιβάλ αποτελεί ένα θεσμό, που για περισσότερο από 72 χρόνια τώρα, ολόκληρο το ΕΔΟΝίτικο οικοδόμημα, με ανιδιοτέλεια, μεράκι, αλλά κυρίως με την εθελοντική προσφορά κατάφερε να ριζώσει στην καρδιά και στο μυαλό της νεολαίας. Ένα Φεστιβάλ γεμάτο ανθρωπιά, αξιοπρέπεια και αγωνιστικότητα που προσφέρει μια εναλλακτική πρόταση ψυχαγωγίας.
Να κοπιάσετε!
Σεβήρος Κούλας
Γ.Γ. ΕΔΟΝ
