Του Χρίστου Νικολάου
Μέλος Εκτελεστικού Συμβουλίου ΕΔΟΝ
Επαρχιακός Γραμματέας ΕΔΟΝ Αμμοχώστου
Η δεκαετία από το 1960 μέχρι και το 1974 υπήρξε για το Λαϊκό Κίνημα μια περίοδος αδιάκοπης πάλης για την απόκρουση ξένων συνομωσιών, την υπεράσπιση της ανεξαρτησίας και την ενότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας σε μια περίοδο που ο κυπριακός λαός είχε να αντιμετωπίσει αντιδραστικά ρεύματα που δεν μπορούσαν να αποδεχτούν τη σύσταση της Κυπριακής Δημοκρατίας ως ανεξάρτητο νησί. Από τη μια ο ιμπεριαλιστικός δάκτυλος να υπονομεύει την ανεξαρτησία του νησιού και από την άλλη εθνικιστικά στοιχεία και των δύο κοινοτήτων με συνθήματα ένωσης από τη μια και διχοτόμησης από την άλλη, δεν άφηναν κανένα περιθώριο στην Κυπριακή Αριστερά και ειδικότερα στην νεοϊδρυθείσα ΕΔΟΝ, να μην πρωτοστατήσει στους αγώνες υπεράσπισης της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Η Αριστερά της Κύπρου στα χρόνια 1971-1974 αντιστέκεται στα φασιστικά σχέδια της ΕΟΚΑ Β΄ και κινητοποιεί οργανωμένα παλλαϊκά συλλαλητήρια και άλλες μαζικές κινητοποιήσεις όπου η ΕΔΟΝ συμμετέχει ενεργά, θέτει στη διάθεση των νόμιμων αρχών του κράτους συγκεκριμένα μέλη του ΑΚΕΛ και της ΕΔΟΝ μέσω λαϊκής πολιτοφυλακής, απαιτεί την κάθαρση της Εθνοφρουράς, της Αστυνομίας και του κρατικού μηχανισμού αποσκοπώντας στην αντιμετώπιση ενδεχόμενης πραξικοπηματικής απόπειρας. Ο Μακάριος διστάζει και ιδρύει το Εφεδρικό Σώμα, που στελεχώνεται από μερικές εκατοντάδες δημοκρατικούς πολίτες. Παράλληλα το ΑΚΕΛ δεν χάνει στιγμή να προειδοποιεί για τα εγκληματικά σχέδια κατά της Κύπρου που με μένος προσπαθούσαν να υλοποιήσουν ο ιμπεριαλιστικός παράγοντας, οι δικτατορικοί κύκλοι της Αθήνας, οι σοβινιστικοί κύκλοι της Άγκυρας και η φασιστική δεξιά με την τρομοκρατική οργάνωση της ΕΟΚΑ Β΄ στην Κύπρο.
Οι σειρήνες εκείνου του μαύρου πρωινού της 15ης Ιουλίου το 1974 επιβεβαίωσαν δυστυχώς τη διορατικότητα που είχε το ΑΚΕΛ, αφού την ημέρα εκείνη εκδηλώνεται το φασιστικό πραξικόπημα της Χούντας των Αθηνών και της ΕΟΚΑ Β’. Από την πρώτη στιγμή δεκάδες στελέχη του ΑΚΕΛ, της ΕΔΟΝ και του Λαϊκού Κινήματος μπαίνουν μπροστά με σκοπό την προάσπιση της Κυπριακής Δημοκρατίας και αντιστέκονται στο προδοτικό πραξικόπημα, θυσιάζοντας ακόμα και τη ζωή τους. Χιλιάδες ΑΚΕΛιστές και ΕΔΟΝίτες τραυματίζονται, συλλαμβάνονται από τα όργανα της ΕΟΚΑ Β΄ όπου φυλακίζονται και βασανίζονται. Δίνουν σκληρές μάχες στον Άη- Γιάννη Λάρνακας, στο Καϊμακλί, στον Άη- Νικόλα Λεμεσού, στην είσοδο της Πάφου και σε άλλα σημεία.
Το έγκλημα όμως ολοκληρώνεται το πρωινό της 20ης Ιουλίου, όπου η Τουρκία εισβάλλει στην Κυπριακή Δημοκρατία εκμεταλλευόμενη την κατάσταση που προκλήθηκε λίγες μέρες προηγουμένως. Η ιμπεριαλιστική συνωμοσία σε βάρος της Κύπρου, ολοκληρώνει και το δεύτερο μέρος του σχεδίου της με ένα μεγάλο αριθμό ΑΚΕΛιστών και ΕΔΟΝιτών να μάχονται και να θυσιάζονται για την ελευθερία της πατρίδας τους. Το αίμα των αδελφών Παπαλάζαρου, του Κέντα, του Ευαγόρου, του Ματθαίου, του Μισιαούλη, του Στυλιανού, του Ανδρέου και δεκάδων άλλων στελεχών της ΕΔΟΝ, πότισε το κυπριακό χώμα στη μάχη κατά του φασιστικού πραξικοπήματος και της βάρβαρης τούρκικης εισβολής.
40 χρόνια έχουν περάσει από το δίδυμο έγκλημα σε βάρος της πατρίδας μας και η σημαία του Αττίλα στον Πενταδάκτυλο μας θυμίζει ότι, ο Γολγοθάς για την Κύπρο μας δεν έχει τελειωμό. Χιλιάδες εκτοπισμένοι, νεκροί, αγνοούμενοι, το 37% του κυπριακού εδάφους υπό τουρκική κατοχή είναι η πραγματικότητα που δυσχεραίνει το νησί μας από το 1974. Το Λαϊκό Κίνημα και η ΕΔΟΝ, ως πιστή πατριωτική δύναμη πάντα ήταν κοντά στο κυπριακό λαό ενάντια σε κάθε εθνικιστικό και ιμπεριαλιστικό σχέδιο για διχοτόμηση της Κύπρου και μπροστάρης σε αγώνες για επανένωση του λαού και ειρήνη στην πατρίδα μας.
