Στο μυαλό μας στριφογυρίζουν συνεχώς οι εικόνες από τη ματωμένη Λωρίδα της Γάζας. Ο νους δεν μπορεί να ησυχάσει όταν βλέπουμε σχολεία, νοσοκομεία και πανεπιστήμια να βομβαρδίζονται για να επικρατήσει το δίκιο του ισχυρού, όταν ολάκερες οικογένειες ξεκληρίζονται στο πέρασμα των Ισραηλινών βομβαρδιστικών αεροπλάνων. Η τρίχα μας σηκώνεται κάγκελο από αηδία στο άκουσμα του συνθήματος Ισραηλινών εθνικιστών: «Δεν έχουμε αύριο σχολείο, δεν υπάρχουν πλέον άλλα παιδιά στη Γάζα».

Περισσότερα...

Σε κάθε χρονική περίοδο, χρειάζεται να αναλύονται διαλεκτικά οι δοσμένες αντικειμενικές συνθήκες και ο υποκειμενικός παράγοντας, για να μπορείς να βγάζεις όσο πιο σωστά συμπεράσματα και να θέτεις τους επόμενους στόχους. Έτσι και σήμερα, για να μπορούμε να διαπιστώσουμε όσο πιο σωστά γίνεται πώς έχει η κατάσταση και να οργανώσουμε ανάλογα τη δράση μας, χρειάζεται πρώτα να διακρίνουμε πώς έχουν διαμορφωθεί οι συνθήκες και πώς αυτές επηρέασαν τις δικές μας δυνάμεις.

Περισσότερα...

Σε θέατρο σκιών μοιάζει εδώ και αρκετούς μήνες, η κυπριακή πραγματικότητα, με πρωταγωνιστή την κυβέρνηση. Έχουν περάσει 17 μήνες από την εκλογή της κυβέρνησης Νίκου Αναστασιάδη και την σχεδόν ταυτόχρονη υιοθέτηση του καταστροφικού μνημονίου, με το κούρεμα καταθέσεων και τα υπόλοιπα δεινά που έφερε.

Περισσότερα...

Πέρασαν 40 χρόνια από το προδοτικό πραξικόπημα και την βάρβαρη τουρκική εισβολή. 40 χρόνια και οι πληγές από τον μαύρο Ιούλη του 74’ να μην έχουν κλείσει ακόμη. Πώς να ξεχάσουν οι χιλιάδες συγγενείς αγνοούμενων, οι μαυροφορεμένες μάνες που δακρυσμένες περιμένουν μάταια τα παιδιά τους να γυρίσουν; Πώς να ξεχάσουν, τους ήρωες που έδωσαν τη ζωή τους για το χώμα που τους γέννησε; Τους εκατοντάδες νέους, αμούστακα παλικάρια, που πρόταξαν τα στήθη τους στο χουντοκίνητο εοκαβήτικο προδοτικό πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου.

Περισσότερα...