Του Δημήτρη Στρατή
Μέλος Κ.Σ. ΕΔΟΝ
Στο μυαλό μας στριφογυρίζουν συνεχώς οι εικόνες από τη ματωμένη Λωρίδα της Γάζας. Ο νους δεν μπορεί να ησυχάσει όταν βλέπουμε σχολεία, νοσοκομεία και πανεπιστήμια να βομβαρδίζονται για να επικρατήσει το δίκιο του ισχυρού, όταν ολάκερες οικογένειες ξεκληρίζονται στο πέρασμα των Ισραηλινών βομβαρδιστικών αεροπλάνων. Η τρίχα μας σηκώνεται κάγκελο από αηδία στο άκουσμα του συνθήματος Ισραηλινών εθνικιστών: «Δεν έχουμε αύριο σχολείο, δεν υπάρχουν πλέον άλλα παιδιά στη Γάζα».
Όλα αυτά, την ίδια ώρα που το Υπ. Εξωτερικών της Κυπριακής Δημοκρατίας με την έναρξη του αιματοκυλίσματος των Παλαιστινίων, μίλησε για «παράπλευρες απώλειες», λες και στην Κύπρο το ‘74 δεν ζήσαμε ποτέ εισβολή.
Όλοι οι «φίλοι μας» στη Δύση στην οποία «ανήκομεν» κατά την Κυβέρνηση Ν. Αναστασιάδη, δηλαδή ΗΠΑ, ΕΕ, ΝΑΤΟ, σφυρίζουν αδιάφορα, κάνοντας λόγο για εκατέρωθεν συγκρούσεις. Λες και οι 63 Ισραηλινοί στρατιώτες που έχασαν τη ζωή τους συγκρίνονται με τις χιλιάδες Παλαιστίνιους νεκρούς, τραυματίες και πρόσφυγες. Πώς αλλιώς, βέβαια, θα προωθήσουν τα οικονομικά και πολιτικά τους συμφέροντα σε Λιβύη, Συρία και ευρύτερα στη Μέση Ανατολή, αν δεν στηρίξουν το κατεξοχήν όργανο του ιμπεριαλισμού στην περιοχή: Το κράτος του Ισραήλ.
Ο Ισραηλινός Πρωθυπουργός Μπ. Νετανιάχου, εξέφρασε πριν λίγες μέρες τη «βαθιά θλίψη» του για «κάθε απώλεια αμάχου», την ίδια ώρα που οι άμαχοι στη Λωρίδα της Γάζας αποτελούν το 73% των θυμάτων, οι νεκροί ξεπερνούν πλέον τους 1900, εκ των οποίων πάνω από 430 είναι παιδιά! Την ίδια ώρα που το Ισραήλ, μόνο τον τελευταίο μήνα, έκανε ρήψη 59,200 βομβών και οβίδων.
Παλαιστίνη: Ένας λαός που εδώ και εφτά δεκαετίες διώκεται και δολοφονείται. Ένας λαός που μια ζωή αντιστέκεται, που κτίζει πάνω στα ερείπια που άφησε ο τελευταίος, κάθε φορά, πόλεμος:
-Από το 1947, με την απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ με την οποία συντελέστηκε η διχοτόμηση της Παλαιστίνης και η ίδρυση του κράτους του Ισραήλ, κάτι που σήμαινε το διαμελισμό της Παλαιστίνης και τον ξεριζωμό χιλιάδων Παλαιστινίων από τις εστίες τους.
-Από το 1967, κατά τον πόλεμο των 6 ημερών που το Ισραήλ κατέλαβε αρκετά εδάφη και με τη βία των όπλων και με τη βοήθεια των ΗΠΑ επέκτεινε την ηγεμονία του στην περιοχή.
-Από το 1982, με στόχο την PLO (Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης) στο Λίβανο θανατώθηκαν 17,500 Παλαιστίνιοι και Λιβανέζοι, στην πλειοψηφία τους απλοί πολίτες.
-Από το Δεκέμβρη του 2008, που ο Παλαιστινιακός λαός βυθίστηκε σ’ ένα νέο λουτρό αίματος, με χιλιάδες νεκρούς και τραυματίες.
Μιλάμε πλέον για μια γενοκτονία που συντελείται μπροστά στα μάτια μας, μιλάμε για μια ωμή βαρβαρότητα βγαλμένη από τα σωθικά του σάπιου κοινωνικοοικονομικού συστήματος που ζούμε. Κι όμως, μέσα σε αυτή τη ζούγκλα της ελεύθερης αγοράς, που ρυθμίζει μόνο τις ανάγκες του μεγάλου κεφαλαίου, κάποιοι διαφέρουν:
Το Κομμουνιστικό Κόμμα του ίδιου του Ισραήλ με την Χαντάς και άλλες δυνάμεις, οργανώνουν αντιπολεμικές διαδηλώσεις στο κέντρο του Τελ Αβίβ, καταδικάζοντας την τρομοκρατική επίθεση της χώρας τους. Οι λαοί σε όλο τον κόσμο: Νέα Υόρκη, Παρίσι, Καράκας, Νέο Δελχί, Αθήνα, Λευκωσία και αλλού, που κατέβηκαν στο δρόμο απαιτώντας να σταματήσει η αιματοχυσία, καταδικάζοντας τον πόλεμο και την κατοχή.
Χρέος κάθε δημοκράτη, είναι να κάνουμε πράξη την Αλληλεγγύη στην Παλαιστίνη! Απαιτούμε να σταματήσει άμεσα η άδικη αιματοχυσία, να ιδρυθεί το Παλαιστινιακό κράτος στα σύνορα του 1967 με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ, να επιστραφούν οι Παλαιστίνιοι πρόσφυγες και να απομακρυνθούν οι έποικοι.
Κάτω από τα χαλάσματα, τα παιδιά στην Παλαιστίνη κάνουν όνειρα… Όλοι εμείς που αγανακτούμε με το άδικο, να δυναμώσουμε τη φωνή και τους αγώνες του διεθνούς αντιιμπεριαλιστικού κινήματος και του ΠΣΕ. Να γίνουμε μια ατέλειωτη ανθρώπινη αλυσίδα που θα σταματήσει την αδικία και τον πόλεμο!
12 Αυγούστου 2014