Της Μαρίας Γεωργίου
Στέλεχος ΠΕΟΜ Λάρνακας
Αυτοί που προεκλογικά μας έλεγαν ότι θέλουν να βοηθήσουν τη νέα γενιά, τώρα άλλαξαν γνώμη; Οι κυβερνώντες συνεχίζουν να υπηρετούν τα δικά τους συμφέροντα και να εφαρμόζουν το Μνημόνιο χωρίς να υπολογίζουν αν ο λαός μπορεί να ανταπεξέλθει.
Ως μαθητές ακούαμε συνεχώς στην προεκλογική περίοδο από όλους τους υποψήφιους ότι εν καιρώ κρίσης πρέπει να διασφαλιστούν τα σχολεία παράλληλα και οι μαθητές. Δηλαδή να μην επηρεαστούν από τα μέτρα του Μνημονίου, όμως από την επομένη των εκλογών παρατηρήθηκε το αντίθετο. Οι ευάλωτες ομάδες του πληθυσμού δέχθηκαν το μεγαλύτερο πλήγμα. Αποκοπές μισθών των εργαζομένων, αποκοπές σε συντάξεις, περικοπές και στην παιδεία.
Αρχικά με συγχώνευση σχολείων, αύξηση μαθητών στις τάξεις και το πιο πρόσφατο, κόμιστρα στα λεωφορεία. Για ένα μαθητή του λυκείου που έτυχε να βρίσκεται σε μια κακή χρονική περίοδο όλα αυτά δεν είναι καθόλου ευνοϊκά. Σκεφτόμαστε το μέλλον μας πολύ σοβαρά, γιατί παρακολουθούμε καθημερινά τις εξελίξεις και πως αυτές έχουν αντίκτυπο στις οικογένειες μας οι οποίες δυσκολεύονται να ικανοποιήσουν τις βασικές ανάγκες του μαθητή. Ακόμη δεν μπορούμε όλοι να πάμε για σπουδές, αυτό είναι που μας ανησυχεί και μας βάζει σε ένα άγνωστο και με φόβο μέλλον. Σε κάθε συζήτηση με ένα συμμαθητή μας υπάρχουν οι ίδιες ανησυχίες.
Συμπέρασμα λοιπόν, είναι ότι και εμείς οι νέοι επηρεαζόμαστε από όλα αυτά τα αντιλαϊκά μέτρα λιτότητας και όλα αυτά στο παρόν στάδιο γιατί δεν γνωρίζουμε τι άλλο θα αντιμετωπίσουμε τώρα που άνοιξαν και τα σχολεία. Εμένα λοιπόν πιο πολύ με επηρέασαν τα κόμιστρα στα λεωφορεία, γιατί κατά την προηγούμενη πενταετία είχαμε λεωφορεία σε όλες τις πόλεις για την καλύτερη και πιο οικονομική μεταφορά των πολιτών. Ήταν μια πολύ καλή αρχή να παροτρύνουν τον κόσμο να αφήσει τα αυτοκίνητα και να χρησιμοποιεί τα λεωφορεία, με αποτέλεσμα ένα πιο εύκολο τρόπο μεταφοράς.
Για εμάς τους μαθητές ήταν πολύ σημαντική αυτή η αλλαγή. Μπορούσα να πηγαίνω δωρεάν όπου ήθελα. Πιο βοηθητικό ήταν η μεταφορά μου στα φροντιστήρια αφού υπήρχε η δυσκολία των γονιών μου σε αυτή μου τη μεταφορά, η οποία ευτυχώς μέχρι πέρσι ήτανε δωρεάν. Είναι ένα άλλο ζήτημα τα φροντιστήρια μιας και αναγκαζόμαστε να πηγαίνουμε, αφού το εκπαιδευτικό σύστημα στα σχολεία της χώρας μας δεν βοηθάει όπως πρέπει τους μαθητές. Τώρα αναγκάζομαι να πληρώνω κάθε φορά που χρησιμοποιώ το λεωφορείο. Δυστυχώς δεν είμαστε σε καιρούς που έχουν όλοι την ευκολία να ξοδεύουν αυτό το ποσό.
Είναι απαράδεκτο αυτό το μέτρο και απαιτούμε από την κυβέρνηση να το ξανασκεφτεί. Μπροστά στα τόσα προβλήματα δεν μπορούμε να μείνουμε άπραγοι. Θα αγωνιστούμε για τα πιο μικρά αλλά και τα μεγάλα για να μπορεί και ο τελευταίος μαθητής να συνεχίσει χωρίς προβλήματα τη σχολική χρονιά αλλά και για να διαφυλάξουμε όσα για χρόνια έχουν κερδίσει οι μαθητές και τώρα προσπαθούν να μας τα πάρουν πίσω.
11 Σεπτεμβρίου 2013
