Ο Χένρι Κίσινγκερ απεβίωσε σε ηλικία 100 χρονών. Διετέλεσε Υπουργός Εξωτερικών του Ρίτσαρντ Νίξον και σύμβουλος 12 Προέδρων, από τον Τζον Κένεντι μέχρι και τον Τζο Μπάιντεν, ο Κίσινγκερ συνέδεσε το όνομα του με τα μεγαλύτερα εγκλήματα του αμερικανικού ιμπεριαλισμού.
Η πολιτική του σταδιοδρομία ξεκίνησε το 1969 όταν προσλήφθηκε ως σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας του Ρίτσαρντ Νίξον. Το 1973 διορίστηκε Υπουργός Εξωτερικών της κυβέρνησης Νίξον και διατήρησε και τον ρόλο του συμβούλου Εθνικής Ασφαλείας.
Εγκλήματα Πολέμου
Ο Κίσινγκερ ακολουθούσε μια φιλοσοφία την οποία αρκετοί αναλυτές χαρακτήρισαν ως «κυνική ρεαλπολιτίκ» - δηλαδή... «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα». Δήλωνε με κυνισμό ότι «μια χώρα που απαιτεί ηθική τελειότητα στην εξωτερική της πολιτική, δεν θα επιτύχει ούτε τελειότητα, ούτε ασφάλεια». Με βάση αυτή την αρχή, η αμερικανική εξωτερική πολιτική για περισσότερο από μισό αιώνα, υποβοήθησε και αναμείχθηκε στα μεγαλύτερα εγκλήματα πολέμου που έγιναν τον 20ο αιώνα.
Ως θερμός υποστηρικτής του πολέμου στο Βιετναμ, πίστευε πως η υπεροχή του αμερικανικού στρατού μπορούσε να συντρίψει τις δυνάμεις των Βιετκόνγκ. Στο βίβλο «Η δίκη του Χένρι Κίσινγκερ», ο Κρίστοφερ Χίτσενς περιγράφει πως ο Κίσινγκερ εφάρμοζε της διπλωματικές του ταχτικές κατά την διάρκεια διαπραγματεύσεων, αλλά παράλληλα υπονόμευε τις ίδιες τις διαπραγματεύσεις. Υπήρξαν περιπτώσεις για τις οποίες οι δύο πλευρές είχαν φτάσει κοντά σε συμφωνία αλλά οι τακτικές του Κίσινγκερ πυρπολούσαν τις διαπραγματεύσεις. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα τη συνέχεια του πολέμου μέχρι το 1975 και τον θάνατο εκατομμύριων Βιετναμέζων. Η αποτυχία τον αμερικάνικων δυνάμεων να συντρίψουν τους Βιετκόνγκ, τους οδήγησαν στον βομβαρδισμό της Καμπότζης και του Λάος, με αποτέλεσμα τον θάνατο πάνω από το μισό εκατομμυρίου ανθρώπων.
Στο Ανατολικό Τιμόρ έδωσε το πράσινο φως στην εισβολή της Iνδονήσιας, εννιά μέρες μετα την ανεξαρτησία τους από τους Πορτογάλους, που είχε ως αποτέλεσμα τον θάνατο χιλιάδων ανθρώπων. Στο Μπαγκλαντές, το τότε Ανατολικό Πακιστάν παρακίνησε πραξικόπημα εις βάρος του δημοκρατικά εκλεγμένου πρωθυπουργού Rahman και οδήγησε σε γενοκτονία χιλιάδων Μπενγκάλι, μέσω αμερικάνικων όπλων που εξασφάλισαν από τις ΗΠΑ. Η επιρροή του Κίσινγκερ μπορούσε να σιωπήσει σχεδόν όλες τις αναφορές Αμερικανών διπλωματών στο Μπαγκλαντές για εγκλήματα γενοκτονίας.
Τον Σεπτέμβριο του 1970, ο Σαλβαδόρ Αλιέντε εκλέγεται στη Χιλή με τη στήριξη ενός συνασπισμού ποικίλων εργατικών, σοσιαλιστικών και κομμουνιστικών κομμάτων, κάτι που προκάλεσε ανησυχία στις ΗΠΑ. Υπό την καθοδήγηση του Κίσινγκερ, ιδρύθηκε η «Επιτροπή των 40» η οποία είχε ως αποστολή τον συντονισμό και την εποπτεία μυστικών επιχειρήσεων με σκοπό την ανατροπή της υποψηφιότητας του Αλιέντε. Η Επιτροπή ανέλαβε ακόμα το καθήκον να εξετάζει τη δυνατότητα χρήσης σαμποτάζ, δολοφονιών πολίτικων προσώπων και οικονομικού στραγγαλισμού. Στο τελος, η Χιλή οδηγήθηκε σε πραξικόπημα και στην εγκαθίδρυση του δικτάτορα Πινοσέτ.
Στην Αργεντινή υποστήριξε το στρατιωτικό καθεστώς του Χόρχε Ραφαέλ Βιδέλα και έκλεινε τα ματιά στα εγκλήματα, δολοφονίες και στις εξαφανίσεις χιλιάδων δημοκρατικών και προοδευτικών αργεντινών που αγνοούνται μέχρι και σήμερα.
Κίσινγκερ και Κυπριακό
Η Κύπρος δεν ξέφυγε από τα χεριά ενός «αρπακτικού» όπως ο Κίσινγκερ. Ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός ειχε πάντα τις βλέψεις του στην Ανατολική Μεσόγειο και ιδιαίτερα τον γεωπολιτικό ρολό που μπορούσε να εξυπηρετήσει η Κύπρος στα σχέδια τους για τη Μέση Ανατολή. Η στάση του Κίσινγκερ και των ΗΠΑ στο πραξικόπημα και την εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο, είναι γνωστή και πλέον, αυταπόδεικτη.
Ο Κίσινγκερ είχε εγκρίνει το σχέδιο της CIA για το πραξικόπημα της Χούντας εναντίον του «Κάστρο της Μεσογείου», όπως αποκαλούσε τον Μακάριο. Το πραξικόπημα λειτούργησε ως πρόσχημα για την εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο τον Ιούλιο του 1974, ενώ κατά τη διάρκεια της εισβολής ήταν ο κύριος υπεύθυνος για την αδρανή στάση των ΗΠΑ κατά τη διάρκεια αυτής.
Η μη αποτροπή της δεύτερης φάσης της εισβολής τον Αύγουστο του 1974, είχε ως αποτέλεσμα την κατοχή του 37% της χώρας μας από την Τουρκιά. Χωρίς την έγκριση των ΗΠΑ και του «εγκέφαλου» της εξωτερικής πολιτικής τους, οι μαριονέτες του αμερικανικού ιμπεριαλισμού όπως η Χούντα των Συνταγματαρχών και οι εδώ εκπρόσωποι της, δεν θα τολμούσαν να κουνήσουν ούτε το μικρό τους δακτυλάκι στην Κύπρο.
Για τους Αμερικάνους η εισβολή της Τουρκίας θα αποτελούσε την οριστική λύση της ελληνοτουρκικής διένεξης στην Κύπρο, η οποία «βασάνιζε» την ιμπεριαλιστική, φαινομενική ειρήνη στη νοτιο-ανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ, καθώς επίσης θα επέτρεπε την επέκταση της αμερικανικής επιρροής στην Ανατολική Μεσόγειο και θα έμπαινε ως ανάχωμα στην εκεί επιρροή της Σοβιετικής Ένωσης.
Αιματηρή παρακαταθήκη
Αν όλη εξωτερική πολίτικη των ΗΠΑ κατά τη διάρκεια του ψυχρού πολέμου μέχρι και σήμερα είχε πρόσωπο, θα ήταν αυτό του Χένρι Κίσινγκερ. Με βάση την «παρακαταθήκη», την φιλοσοφία και την προσέγγιση του στη διπλωματία, την εξωτερική πολιτική και τις διεθνείς σχέσεις, οι ιμπεριαλιστικές κυβερνήσεις των ΗΠΑ θα συνεχίζουν να χαράζουν την πολίτικη τους στον κόσμο τα επόμενα χρόνια, ανατρέποντας καθεστώτα, δολοφονώντας άμαχους και δημιουργώντας ένα χαοτικό και επικίνδυνο, για την ανθρωπότητα, διεθνές σύστημα.
Όσο όμως υπάρχουν λαοί που εναντιώνεται στις απάνθρωπες πολίτικες που σκιαγράφησε ο Κίσινγκερ, υπάρχει ακόμη ελπίδα για έναν κόσμο φίλιας, συνεργασίας, αλληλεγγύης και ειρήνης.
