Παραμένοντας σταθερά αλληλέγγυοι με το δοκιμαζόμενο λαό της Δυτικής Σαχάρας και σε μια προσπάθεια ανάδειξης του καθημερινού αγώνα του για αυτοδιάθεση και απελευθέρωση απο τη μαροκινή κατοχή, επικοινωνήσαμε με τον υπεύθυνο των Διεθνών Σχέσεων της Νεολαίας UJSARIO Hamdi Aomar Taubali για την πραγμάτωση της συνέντευξης που ακολουθεί.
1. Η Δυτική Σαχάρα και ο λαός της είναι μια βαθιά ταλαιπωρημένη «υπόθεση». Από πότε ξεκινά αυτή η «υπόθεση» και τι ρόλο διαδραμάτισε το Μέτωπο “Polisario”;
Όσον αφορά το ζήτημα της Δυτικής Σαχάρας, πρόκειται για την τελευταία αποικία στην Αφρική. Η Δ. Σαχάρα ήταν αποικία της Ισπανίας από το 1889 έως το 1975. Τη χρονιά εκείνη, ο λαός της Δ. Σαχάρας ανέμενε από την Ισπανία να διοργανώσει δημοψήφισμα για την αυτοδιάθεση του, αλλά η Ισπανία πραγματοποίησε τη μεγαλύτερη προδοσία στην ιστορία της. Συμφώνησε με το Μαρόκο και τη Μαυριτανία, μέσω της Τριμερούς Συμφωνίας της Μαδρίτης, το διαχωρισμό της Δυτικής Σαχάρας σε δυο μέρη μεταξύ Μαρόκου και Μαυριτανίας, με την Ισπανία να διατηρεί το 70% των φυσικών πόρων της Δ. Σαχάρας. Στα τέλη του 1975, ο μαροκινός στρατός εισέβαλε στα εδάφη της Σαχάρας στα βόρεια και στη Μαυριτανία στα νότια. Ξέσπασε πόλεμος μεταξύ του Μετώπου Πολισάριο, του Μαρόκο και της Μαυριτανίας. Το 1978, η Μαυριτανία αποσύρθηκε από τη Σύμβαση της Μαδρίτης και αναγνώρισε την Αραβική Λαοκρατική Δημοκρατία της Σαχάρας. Ωστόσο, το Μαρόκο συνέχισε να κατέχει μεγάλα τμήματα της Δ. Σαχάρας, με αποτέλεσμα τη συνέχιση του πολέμου μεταξύ του Μετώπου Πολισάριο και του Μαρόκο για 16 χρόνια, μέχρι το 1991.
2. Ποιες είναι δυσκολίες αντιμετωπίζουν οι πρόσφυγες της Δυτικής Σαχάρας που φιλοξενούνται στους προσφυγικούς καταυλισμούς που βρίσκονται σε εδάφη της Αλγερίας;
Μία από τις μεγαλύτερες δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι πρόσφυγες Σαχαράουι είναι η διεθνής παραμέληση του δικαιώματός τους να ανακτήσουν την ελευθερία και την αξιοπρέπειά τους, σε συνδυασμό και με την σκληρή φύση της περιοχής όπου βρίσκονται οι προσφυγικοί καταυλισμοί. Η διεθνής σύμπραξη με τη μαροκινή κατοχή είναι επίσης μια από τις μεγαλύτερες δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι Σαχαράουι πρόσφυγες. Η ανθρωπιστική βοήθεια μειώνεται κάθε χρόνο προκειμένου να ασκηθεί πίεση στο Μέτωπο του Πολισάριο. Η συστηματική λεηλασία των φυσικών πόρων της Δυτικής Σαχάρας αποτελεί επίσης βασικό παράγοντα για τη συνεχή ταλαιπωρία του λαού της Σαχάρας.
3. Το μεγαλύτερο μέρος της Δυτικής Σαχάρας βρίσκεται υπό μαροκινή κατοχή. Ποια είναι η σημερινή κατάσταση στην κατεχόμενη περιοχή και ποιες είναι οι βασικές δυσκολίες που υπάρχουν;
Σε σχέση με τις κατεχόμενες πόλεις της Δυτικής Σαχάρας, οι συνθήκες είναι πολύ δύσκολες, καθώς συνεχίζονται οι κατάφωρες παραβιάσεις των ανθρωπίνων
δικαιωμάτων σε βάρος των Σαχαράουι σε καθημερινή βάση, σε συνδυασμό με την πολιτική κράτησης που εφαρμόζει η μαροκινή κατοχή σε βάρος των πολιτών της Σαχάρας. Εδώ μπορούμε να δώσουμε ένα απλό παράδειγμα και την περίπτωση ενός Σαχαράουι πολίτη της Sultana Κhaya, η οποία ξυλοκοπείται και κρατείται σε καθημερινή βάση από τις 13 Νοεμβρίου 2020, λόγω της υποστήριξής της στον στρατό της Σαχάρα, ο οποίος αγωνίζεται εναντίον του μαροκινού στρατού από τον Νοέμβριο του 2020.
4. Μπορεί να ειπωθεί ότι όπου υπάρχει κατοχή, υπάρχουν και ιμπεριαλιστικά συμφέροντα. Ποιος είναι ο ρόλος των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων στη Δυτική Σαχάρα;
Σίγουρα, ο ιμπεριαλισμός και η επεκτατική πολιτική είναι o μεγαλύτερος σύμμαχος που έχει η μαροκινή κατοχή από το 1975 μέχρι σήμερα. Αν θέλουμε να πάμε πίσω στην ιστορία, όλες οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις ξεκάθαρα υποστήριξαν την μαροκινή κατοχή με όλου του είδους τα μέσα, προκειμένου να εξοντώσουν τον λαό της Σαχάρας. Και η Γαλλία, και το Ισραήλ και οι χώρες του Κόλπου είναι επίσημοι υποστηρικτές της μαροκινής κατοχής στη Δ. Σαχάρα.
5. Ποιά είναι τα μέσα για τη δικαίωση του λαού της Δυτικής Σαχάρας; Υπάρχει υποστήριξη από τη διεθνή κοινότητα, οργανισμούς και οργανώσεις;
Πρώτον, πρέπει όλοι να γνωρίζουμε ότι ο λαός της Σαχάρα έχει το πρώτο και βασικό του όπλο, τη διεθνή υποστήριξη από τους λαούς και τους διεθνείς και ανθρωπιστικούς οργανισμούς, καθώς όλα τα ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών και της Αφρικανικής Ένωσης προβλέπουν το δικαίωμα του λαού της Σαχάρα στην αυτοδιάθεση και την ανεξαρτησία. Επιπλέον, η Δυτική Σαχάρα είναι μεταξύ των χωρών από τις οποίες η Τέταρτη Επιτροπή των Ηνωμένων Εθνών δεν έχει (ακόμα) αποαποικιοποιήσει. Ωστόσο, η διεθνής αλληλεγγύη και η πολιτική υποστήριξη παραμένουν ένας από τους σημαντικότερους στόχους που φιλοδοξεί να επιτύχει ο λαός της Σαχάρα.
Συνέντευξη και επιμέλεια:
Στυλιάνα Χριστοδούλου, Μέλος Γραφείου Διεθνών Σχέσεων ΚΣ ΕΔΟΝ