1. Από τις 6 μέχρι τις 11 Οκτωβρίου θα έχουμε τη χαρά να σας φιλοξενήσουμε στην Κύπρο σε συναυλίες που διοργανώνει η ΕΔΟΝ. Με την Οργάνωση μοιράζεστε μια ολόκληρη ιστορία. Πως θα χαρακτηρίζατε τη σχέση σας με την ΕΔΟΝ;
Κατ’ αρχήν να πούμε ότι λόγω του κορωνοϊού δεν θα γίνει το Φεστιβάλ της ΕΔΟΝ φέτος, αλλά όπως έχουμε ξαναπεί δεν θα σας λείψω. Πολύ καλά το σκέφτηκε η ΕΔΟΝ να κάνουμε 5 συναυλίες υπό τα περιοριστικά μέτρα. Η σχέση μου με την ΕΔΟΝ είναι η ίδια σχέση που ισχύει με την Αριστερά όλου του κόσμου, όπως και της Ελλάδας, δεν την ξεχωρίζω. Είναι και θα είναι πάντοτε φιλική και συναγωνιστική.
2. Φεστιβάλ ΕΔΟΝ σημαίνει και Βασίλης. Ποια η σημασία του Φεστιβάλ για εσάς; Τι σημασία έχουν για εσάς οι πολιτιστικές εκδηλώσεις αυτού́ του τύπους;
«Φεστιβάλ ΕΔΟΝ σημαίνει και Βασίλης», αυτό το λες, γιατί τραγουδώ εδώ και δεκαετίες στα φεστιβάλ ασταμάτητα μέχρι τώρα. Ο πολιτισμός είναι το πρώτο πράγμα που πολεμάει το σύστημα. Το σύστημα που θέλει τους ανθρώπους απολίτιστους, θέλει τους ανθρώπους πρόβατα και έχει δημιουργήσει ένα δικό του προβατοποιείο μέσω της τηλεόρασης και των άλλων Μ.Μ.Ε. Νομίζω ότι πρέπει να αντισταθούμε σε αυτό. Όποιος καταλαβαίνει δηλαδή, θα πρέπει να δίνει το παρόν του πάντα και αυτά τα φεστιβάλ ευτυχώς έχουν ξεκινήσει και σε άλλες χώρες, όπως και στην Ελλάδα και γίνονται συνήθως κάθε καλοκαίρι. Άνθρωπος χωρίς πολιτισμό είναι ξύλο απελέκητο. Το πρώτο πράγμα που φοβούνται αυτοί είναι ο πολιτισμός, γιατί κανένας πολιτισμένος και συνειδητοποιημένος άνθρωπος δεν θα πάρει όπλο να σκοτώσει άλλο άνθρωπο ή θα εκμεταλλευτεί άλλον άνθρωπο. Μεταξύ πολιτισμένων δεν γίνεται αυτό, η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
3. Ολόκληρες γενιές έχουν μεγαλώσει με τη μουσική́ σας. Οι θαυμαστές σας, σας ακολουθούν και σας στηρίζουν διαχρονικά́ μικροί́ και μεγάλοι. Που πιστεύετε ότι οφείλεται αυτή η αγάπη του κοινού απέναντι στο πρόσωπο σας και στη μουσική σας;
Δεν θα τους έλεγα θαυμαστές, θα τους έλεγα ευαίσθητους ανθρώπους. Η μόνη εξήγηση που μπορώ να δώσω είναι ότι αυτή η αγάπη οφείλεται στην αλήθεια των τραγουδιών που μου έτυχε ή έχω επιλέξει να τραγουδήσω. Είναι η αλήθεια των μεγάλων μας συνθετών και των μεγάλων μας στιχουργών – ποιητών. Είναι η σχέση αλήθειας που βγαίνει από εμένα σε σχέση με τις επιλογές μου και αυτό βγαίνει και στον κόσμο. Έτσι και τα τραγούδια αυτά, που είναι από τους μεγάλους ποιητές και τους μεγάλους συνθέτες, κλασικοποιούνται στο χρόνο και δεν ξεχνιούνται. Ένα κλασικό τραγούδι μένει για πάντα στο χρόνο.
4. Γενιές ολόκληρες, δεκαετίες ολόκληρες ακούνε τον Βασίλη να τους λέει ότι αξίζει να υπάρχουμε για ένα όνειρο. Είστε από τους καλλιτέχνες που στρατεύτηκαν και δεν αποστρατεύτηκαν, αψηφώντας το οποιοδήποτε κόστος. Γιατί πιστεύετε ότι αξίζει να τηρείτε αυτή τη στάση;
Όταν πρωτομπήκα στη δισκογραφία η εταιρεία, μου έκανε πρόταση να τραγουδήσω διάφορες εμπορικές σάχλες και προσωπικά είχα τη θέση μου και τις αρχές μου. Δεν θα μπορούσα λοιπόν να συμμετάσχω σε αυτό το παιχνίδι τους. Τραγουδάω εκείνο που με πονάει, έχω ανοιχτές τις κεραίες μου, μαζεύω τον πόνο των ανθρώπων και θέλω να τον κάνω τραγούδι. Ανήκω σε εκείνη τη μεριά των συνειδητοποιημένων ανθρώπων. Έτσι κι αλλιώς, η κοινωνικοπολιτική μου θέση είναι στην Αριστερά.
5. Η πανδημία δημιούργησε μια κρίση που έπληξε σε τεράστιο βαθμό τους καλλιτέχνες και όσους εργάζονται στον τομέα της μουσικής, του θεάτρου κλπ. Τι πιστεύετε θα έπρεπε να κάνει η πολιτεία για να αντιμετωπιστεί αυτή η κατάσταση; Νομίζετε ότι τέτοιες συνθήκες ευνοούν την καλλιτεχνική δημιουργία ή την πνίγουν;
Νομίζω ότι η πολιτεία δεν θα κάνει τίποτα. Αντίθετα, αυτή η πανδημία που υπάρχει τώρα και γενικά οποιαδήποτε δύσκολη κατάσταση, δεν πλήττει τις δημιουργίες. Αντίθετα, μπορούμε να πούμε ότι τις ενδυναμώνει. Όμως δυστυχώς, η πολιτεία δεν θα πάρει καμία θέση απέναντι στις οικονομικές ανάγκες αυτών που έχουν πληγεί από την πανδημία. Αφορίζει εν ψυχρώ, στην περίπτωση μας, μουσικούς, τεχνικούς, σκηνοθέτες, ηθοποιούς και ένα σωρό άλλους που είναι μέσα στο τρένο του πολιτισμού. Δυστυχώς αυτό συμβαίνει. Αλλά σε μια κοινωνία σοσιαλιστική θα μπορούσε το πρόβλημα να λυθεί με σοσιαλιστικούς τρόπους. Το πρόβλημα με τον κορωνοϊό βέβαια υπάρχει, δεν είμαι από εκείνους τους αρνητές που λένε πως δεν υπάρχει, αλλά νομίζω δεν αντιμετωπίζεται σωστά.
6. Τα πράγματα στην Κύπρο και στην Ελλάδα είναι αρκετά δύσκολα αυτή τη στιγμή. Ειδικά οι νέοι νιώθουν να τους στριμώχνει η αβεβαιότητα, η ανεργία, η ανέχεια, τα αδιέξοδα. Ποιο μήνυμα θα θέλατε να τους στείλετε;
Η νεολαία τα είχε πάντα αυτά τα προβλήματα με τον προσανατολισμό της και τη σιγουριά της. Δηλαδή, άνθρωποι βγαίνουν από το πανεπιστήμιο και πάνε και γίνονται σουβλατζήδες. Δεν υπάρχει καμία προοπτική σε αυτό το σύστημα. Το θέμα είναι η υπομονή και ο αγώνας. Ο αγώνας μέσα από συνδικάτα, μέσα από φορείς ή οτιδήποτε άλλο. Είναι ο αγώνας! Έχω εμψυχώσει αυτά τα παιδιά όσο μπορούσα με το τραγούδι «Χρόνια πολλά στα παιδιά που ονειρεύονται, στα παιδιά που δεν τρώνε τη φόλα, στα παιδιά που τα θέλουνε όλα...».