Η «επίσημη» ιστορία επιμένει να κάνει λόγο για το διαβόητο «ΟΧΙ» του Μεταξά. Προς αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας, το ιστορικό και αντιστασιακό ΟΧΙ στον ιμπεριαλισμό του Μουσολίνι, ο οποίος απαιτούσε την ελεύθερη διέλευση του ιταλικού στρατού από την Ελληνοαλβανική μεθόριο, ειπώθηκε και έγινε πράξη από τον ελληνικό λαό και όχι από τον εκφραστή του φασισμού στην Ελλάδα ο οποίος δεν έκρυβε το θαυμασμό του για τα καθεστώτα του Χίτλερ και του Μουσολίνι.
Η κατάκτηση της Ελλάδας από το γερμανοϊταλικό και το βουλγαρικό φασισμό, το 1941, όξυνε στο έπακρο τις αντιθέσεις ενώ έβαλε σε μεγάλες δοκιμασίες τον ελληνικό λαό. Το ΚΚΕ, σε μια πολύ δύσκολη περίοδο για το ίδιο, εξαιτίας του διεθνούς και εσωτερικού συσχετισμού δυνάμεων, κατέλαβε τιτάνια προσπάθεια οργάνωσης της εθνικής αντίστασης και ανέπτυξε σθεναρή δράση.
Έτσι από τις αρχές του Σεπτέμβρη του 1941 στελέχη του ΚΚΕ συγκεντρώνονται με σκοπό την ίδρυση ενός εθνικοαπελευθερωτικού μετώπου. Το ΚΚΕ καλεί όλα τα πολιτικά κόμματα της εποχής σε κοινό αγώνα. Στο κάλεσμά του δεν ανταποκρίνονται τα αστικά κόμματα της εποχής, αφού αντιλαμβάνονταν ότι η απελευθέρωση μέσω ενός παλλαϊκού κινήματος, θα ήταν η απαρχή για την επικράτηση των λαών, άρα για αυτούς η απώλεια της πολιτικής ηγεμονίας.
Έτσι στις 27 Σεπτέμβρη 1941, σε ένα μικρό σπίτι στη Αθήνα αντιπρόσωποι από το ΚΚΕ και τα άλλα κόμματα υπόγραψαν το ιδρυτικό κείμενο του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου, του ΕΑΜ. Σύμφωνα με το ιδρυτικό κείμενο σκοπός του ΕΑΜ, ήταν η απελευθέρωση του Έθνους από τον ναζιστικό ζυγό και η κατοχύρωση του δικαιώματος του ελληνικού λαού να αποφασίσει μόνος του για τον τρόπο διακυβέρνησης του. Επίσης σκοπός του ΕΑΜ ήταν η διατήρηση ακμαίου απελευθερωτικού πνεύματος από τον ελληνικό λαό καθώς και η εξασφάλιση συνεργασίας με τις δυνάμεις εκείνες που πολεμούσαν τον άξονα.
Στις 16 του Φλεβάρη 1942 δημιουργείται το ένοπλο τμήμα του ΕΑΜ, ο Ελληνικός Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός, ο ΕΛΑΣ. Η διοίκηση του ΕΛΑΣ ήταν τριμελής. Είχαν αναλάβει ο στρατηγός Στέφανος Σαράφης σαν στρατιωτικός διοικητής, ο Βασίλης Σαμαρινίωτης αντιπρόσωπος του ΕΑΜ και πρωτοκαπετάνιος ο Άρης Βελουχιώτης.
Ο ΕΛΑΣ είχε φτάσει στο σημείο να αριθμεί κοντά στους 50.000 μαχητές. Με σωστή στρατιωτική εκπαίδευση αλλά και πολιτική καθοδήγηση οι ηρωικοί μαχητές του ΕΛΑΣ είχαν φέρει καίρια πλήγματα στις δυνάμεις κατοχής. Απελευθέρωσαν μέχρι την άνοιξη του 1944 τα 2/3 της χώρας και είχαν καθηλώσει 8 από τις 12 μεραρχίες που διατηρούσε στην Ελλάδα η ναζιστική Γερμανία.
Μια από τις πιο σημαντικές ενέργειες του ΕΛΑΣ ήταν η ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοποτάμου, ενέργεια που απέκοψε τον εφοδιασμό των ναζιστικών δυνάμεων στην Βόρεια Αφρική. Επίσης σημαντικές ήταν οι επιχειρήσεις στον θεσσαλικό κάμπο που απέτρεψαν την κλοπή της σοδειάς των αγροτών από τους κατακτητές. Άξιος συμπαραστάτης του ΕΛΑΣ, το Ελληνικό Λαϊκό Απελευθερωτικό Ναυτικό, το ΕΛΑΝ, που αριθμούσε πάνω από 100 σκάφη και 1200 μαχητές.
Τον Μάρτη του 1944 δημιουργήθηκε η Πολιτική Επιτροπή Εθνικής Απελευθέρωσης (ΠΕΕΑ), γνωστή και ως κυβέρνηση του βουνού. Σκοπό είχε να διοικήσει τις απελευθερωμένες, από τον ΕΛΑΣ περιοχές. Δημιούργησε προϋποθέσεις για λαϊκή κυριαρχία σε αυτές τις περιοχές και διενήργησε τοπικές εκλογές στις οποίες για πρώτη φορά είχαν δικαίωμα ψήφου νέοι από 18 χρονών και οι γυναίκες.
Η ελληνική νεολαία δεν θα μπορούσε να μείνει αμέτοχη στον αγώνα που έδινε ο ελληνικός για την απελευθέρωση από τον ναζιστικό ζυγό. Έτσι στις 23 του Φλεβάρη σε ένα μικρό σπίτι στην Δουκίσσης Πλακεντίας 3, στη συνοικία Αμπελόκηποι της Αθήνας ιδρύεται η Ενιαία Πανελλαδική Οργάνωση Νεολαίας (ΕΠΟΝ).
Η ΕΠΟΝ στην ουσία δημιουργήθηκε από την συνένωση δέκα αντιστασιακών νεολαιών της εποχής, με πρωτοβουλία της Ομοσπονδίας Κομμουνιστικών Νεολαιών Ελλάδας (ΟΚΝΕ) και ήταν η έκφραση του ΕΑΜ στους νέους. Από την πρώτη στιγμή, η ΕΠΟΝ αγκαλιάστηκε από την πλειοψηφία της ελληνικής νεολαίας. Η ΕΠΟΝ συσπείρωσε γύρω στις 600.000 νέους και έδωσε στον ένοπλο αγώνα 32.000 μαχητές από τους οποίους οι 1.300 έχασαν την ζωή τους στην μάχη.
Η αντίσταση που προέβαλε ο ελληνικός λαός με πρωτοπόρο τον ΕΑΜ-ΕΛΑΣ οδήγησε στην απελευθέρωση της Ελλάδας από τους ναζί, όμως δέχθηκε πλήγμα από τους βρετανούς συμμάχους και τον Αμερικάνικο ιμπεριαλισμό που με την απελευθέρωση τάχτηκαν με την ελληνική αστική τάξη και πολέμησαν τον ΕΑΜ καταλήγοντας στα Δεκεμβριανά και τον εμφύλιο πόλεμο όπου εκεί γράφτηκε η εποποιία του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας.
Η πείρα της Εθνικής Αντίστασης των χρόνων 1941-1945 δείχνει ακριβώς ότι οι αγωνιζόμενοι λαοί δεν έχουν τίποτα άλλο να αντιπαρατάξουν από τον μαζικό πολιτικό αγώνα. Τέτοιοι αγώνες αποτελούν παραδείγματα ανιδιοτελούς, οικουμενικού και πανανθρώπινου αγώνα ενάντια στην πλέον ακραία έκφραση του καπιταλισμού, το ιμπεριαλισμό!