Συναγωνίστριες - συναγωνιστές,
Κάθε συνέδριο είναι για την Οργάνωση μας μια μοναδική ευκαιρία για εξέλιξη. Είναι η στιγμή εκείνη, που καλούμαστε να πραγματοποιήσουμε ένα άλμα, να φιλτράρουμε και να κωδικοποιήσουμε τις εξελίξεις των τελευταίων χρόνων και να ανανεώσουμε συλλογικά τον τρόπο δουλειάς μας. Είναι η στιγμή που εκατοντάδες ΕΔΟΝίτες, αντιπροσωπεύοντας δεκάδες Τοπικές Οργανώσεις, καλούνται να μετατρέψουν τις μικρές, ποσοτικές αλλαγές της τριετίας σε μια νέα ποιότητα. Αντλώντας από την εμπειρία των προηγούμενων χρόνων, εξετάζοντας κάθε πρόκληση που αντιμετωπίσαμε και κάθε εργαλείο που αξιοποιήσαμε, προσθέτουμε το δικό μας λιθαράκι στο ΕΔΟΝίτικο οικοδόμημα, ανοίγοντας έτσι, νέους δρόμους για την ένδοξη ιστορία της Οργάνωσης μας.
Και στο 20ο μας Συνέδριο λοιπόν, οφείλουμε με όπλο την επαναστατική μας θεωρία, να εντοπίσουμε ποιο είναι το χρέος της δικής μας γενιάς απέναντι στην ιστορία. Για τον σκοπό αυτό, οφείλουμε πρώτα ,να εξετάσουμε τόσο τη δύσκολη κατάσταση στην οποία βρίσκεται σήμερα, η νεολαία και ο λαός μας, όσο και την εικόνα που παρουσιάζει το ΕΔΟΝίτικο οικοδόμημα. Γιατί ο δικός μας πολιτικός χώρος έχει τη βαθιά πίστη πως για να αλλάξουμε μια κατάσταση, πρέπει πρώτα να την καταλάβουμε.
Συναγωνιστές – συναγωνίστριες,
Για να κατανοήσουμε την οργανωτική μας εικόνα αυτή τη στιγμή, χρειάζεται να εξετάσουμε την κατάσταση του κάθε τμήματος χωριστά. Από τη σύνθεση των μελών μας φαίνεται πως χρειάζεται μεγαλύτερη έμφαση στην ανάπτυξη του μαθητικού τμήματος της Οργάνωσης καθώς σήμερα οι μαθητές αποτελούν το 22% των μελών της μας, σε σχέση με το 24% που ήταν στο 19ο και το 27% που ήταν στο 18ο Συνέδριο.
Είναι γεγονός πως η δουλειά των μαθητών συναγωνιστών μας, γίνεται ολοένα και πιο δύσκολη καθώς το εκπαιδευτικό σύστημα στα χρόνια της διακυβέρνησης ΔΗΣΥ-Αναστασιάδη, συντηρητικοποιείται και αντιδραστικοποιείται. Η ενδυνάμωση της ΠΕΟΜ, δεν είναι ζήτημα που αφορά μόνο τους συναγωνιστές μαθητές. Δίπλα από τις δεκάδες μαθητικών στελεχών της Οργάνωσης, χρειάζονται και οι καθοδηγητές που με ζήλο και μεράκι θα φροντίσουν μέχρι και στο τελευταίο σχολείο της Κύπρου να υπάρχει δραστήριο μαθητικό κίνημα, ικανό να γεννοβολά τα στελέχη της επόμενης βάρδιας για την Οργάνωση μας.
Το φοιτητικό τμήμα, παρουσιάζει επίσης συρρίκνωση ως προς τη συνολική σύνθεση της Οργάνωσης αποτελώντας αυτή τη στιγμή το 32% των μελών μας, σε σχέση με το 35% που ήταν στο 19ο συνέδριο. Η μείωση των αριθμών του φοιτητικού δεν μπορεί να εξηγηθεί μονοδιάστατα. Ειδικά τη χρονιά που διανύουμε παρατηρήθηκε διαφοροποίηση στις ροές φοιτητών προς διάφορους χώρους σπουδών, κάτι που απαιτεί και αναπροσαρμογή του τρόπου δουλειάς μας. Δίπλα σε αυτό το φαινόμενο, το φοιτητικό τμήμα, βρέθηκε αντιμέτωπο με την ιδιαίτερη κατάσταση που δημιούργησε η πανδημία αφού για ένα πολύ μεγάλο διάστημα, τα πανεπιστήμια τόσο στην Κύπρο όσο και στο εξωτερικό, παρέμειναν κλειστά.
Είναι σημαντικό να υπογραμμίσουμε πως, μέσα σε αυτές της δύσκολες συνθήκες, το Φοιτητικό Τμήμα κατάφερε να επανέλθει σε ένα ποιοτικό στοιχείο. Ενώ η συγκυρία της περασμένης χρονιάς μας ανάγκασε, δια ζώσης να έχει οργανωθεί το 78% των φοιτητών μελών μας, το 2021 το ποσοστό αυτό ανήλθε στο 84%.
Δεδομένων των πιο πάνω, το Τμήμα Νέων Εργαζομένων, είναι πλέον το μαζικότερο τμήμα της Οργάνωσης διαθέτοντας το 43% των μελών μας, σε σχέση με το 37% που σημείωνε το 2019. Παρά την μαζικοποίηση του Τμήματος, η ανάπτυξη δράσης ανάμεσα στους εργαζόμενους, συνεχίζει να είναι μεγαλύτερη πρόκληση συγκριτικά με τα δύο άλλα Τμήματα. Η βάρβαρη καθημερινότητα των Νέων Εργαζομένων, δημιουργεί σοβαρά προβλήματα στην προσπάθεια περεταίρω εμπλοκής τους στη ζωή και τη δράση της Οργάνωσης.
Ειδικά, όσον αφορά τα καθήκοντα του Τμήματος χρειάζεται να δώσουμε έμφαση στην προσπάθεια αποκέντρωσης. Ο καταμερισμός της δουλειάς, δεν είναι απλά και μόνο μια πρακτική που προκύπτει από την εμπειρία, αλλά συστατικό στοιχείο της θεωρίας και της δομής μας. Σε κάθε περίπτωση, η συγκέντρωση της δουλειάς αποτελεί την εύκολη λύση. Συνεπάγεται, έλλειψη εμπιστοσύνης στις τάξεις των στελεχών μας, αδυναμία μεταφοράς εμπειρίας και οπισθοχώρηση στην ποικιλομορφία της δράσης μας. Πρέπει να παραμένουμε αταλάντευτοι, η δουλεία της Οργάνωσης είναι υπόθεση συλλογική.
Παράλληλα με την προσπάθεια αποκέντρωσης, χρειάζεται να δώσουμε μάχη για να κατανοήσουμε ακόμη καλύτερα τις συνθήκες στις οποίες δραστηριοποιούνται τα στελέχη του τμήματος, πρώτα και κύρια αποκτώντας ολοκληρωμένη εικόνα για τους κλάδους, τους χώρους δουλειάς και το επίπεδο σπουδών των μελών μας. Αυτό θα είναι και ένα σοβαρό βήμα, στην προσπάθεια μας να συνδέσουμε τους ΕΔΟΝίτες και τις ΕΔΟΝίτισες με το συνδικαλιστικό κίνημα.
Όσον αφορά το Παιδικό μας Τμήμα, το Παγκύπριο Κίνημα ΕΔΟΝόπουλων, τα κύρια προβλήματα συνεχίζουν να είναι όσα είχαν ήδη καταγραφεί από το 19ο συνέδριο. Η εξεύρεση τόσο καθοδηγητών για τα Τοπικά Κινήματα όσο και ικανοποιητικού αριθμού παιδιών από την τοπική κοινωνία. Στο τρέχων εξάμηνο και κάτω από την πίεση πάντα των περιορισμών και των προβλημάτων που δημιούργησαν, από σύνολο 24 Τοπικών Κινημάτων, κατάφερναν να πραγματοποιούν εβδομαδιαίες συναντήσεις κατά μέσω όρο 10 από αυτά. Η στήριξη των πρωτοβουλιών του Παιδικού Κινήματος θα πρέπει να αποτελεί έγνοια του συνόλου της οργάνωσης, αφού μέσω αυτών καταφέρνουμε να καλλιεργήσουμε άμυνες στις συνειδήσεις των παιδιών, που συστηματικά προσβάλλονται από λογικές που προάγει και προωθεί το σύστημα, μέσα και έξω από τα σχολεία.
Συναγωνίστριες – Συναγωνιστές
Ανεξαρτήτως τμήματος, ηλικίας ή ιδιότητας, οι ΕΔΟΝίτες και οι ΕΔΟΝίτισες αποτελούν την πρωτοπορία ανάμεσα στη νεολαία μας. Το μέρος εκείνο της νεολαίας που τραβά μπροστά, ανοίγει τον δρόμο και καθοδηγεί την υπόλοιπη νεολαία, στους αγώνες και στη ζωή. Απαραίτητο στοιχείο στην υπόθεση αυτή, είναι η συνεχής και αδιάκοπη επικοινωνία των δομών και των διαδικασιών της, με το σύνολο της νεολαίας. Χρειάζεται να μπορούμε σε κάθε στιγμή, να διαβάσουμε την κοινωνική πραγματικότητα και να αφουγκραστούμε τη νεολαία γύρω μας. Ο δρόμος για να γίνει αυτό περνά μέσα από τη δράση των Τοπικών Οργανώσεων. Μια ζωντανή και δραστήρια Τοπική Οργάνωση αποτελεί το πρώτο επίπεδο επικοινωνίας της ΕΔΟΝ με την υπόλοιπη νεολαία. Μέσω της δραστηριοποίησής των στελεχών μας στα πλαίσια της, καταφέρνουμε να διοχετεύσουμε στην Οργάνωση τις απαραίτητες πληροφορίες για να προχωρήσει στις επεξεργασίες της.
Αφού αποκτήσουμε την πληροφόρηση, τα συλλογικά μας σώματα, φιλτράροντας μέσα από τον φακό της κοσμοθεωρίας μας, και αξιοποιώντας την επιστήμη της εποχής καταλήγουν στις θέσεις μας, τη δική μας απεύθυνση προς την κοινωνία. Όσο άρτιες όμως και να είναι οι θέσεις μας, όσο επαναστατικές και πρωτοποριακές, δεν είναι τίποτα αν δεν καταφέρουμε να τις επικοινωνήσουμε πίσω στη νεολαία. Εδώ εμφανίζεται η δεύτερη πτυχή της δράσης της Τοπικής Οργάνωσης, η ενημέρωση για τις θέσεις μας και το κάλεσμα στον αγώνα.
Όσο αριστοτεχνικά και να λειτουργούν λοιπόν τα σώματα και οι διαδικασίες μας, δεν μπορούν παρα να είναι στείρα, όσο δεν καταφέρνουν να αντλούν αλλά και να διοχετεύουν μέσω των Τ.Ο. Αυτός είναι ο κρίσιμος ρόλος των Τοπικών Οργανώσεων για εμάς και ως τέτοιες οφείλουμε να τις αντιμετωπίζουμε.
Όσον αφορά τη λειτουργία τους αυτή τη χρονική στιγμή, στο φοιτητικό τμήμα, από σύνολο 16 Τ.Ο. που λειτουργούν, σε τακτική βάση συνεδριάζουν οι 6 ενώ στο μαθητικό τμήμα, από τις 60 Τ.Ο. τακτικά συνεδριάζουν οι 40. Στο τμήμα Νέων Εργαζομένων, αντιμετωπίζουμε την αδυναμία της μη πραγματοποίησης τακτικών συνεδριών με μαζικούς όρους. Τα πιο πάνω στοιχεία αφορούν φυσικά το τρέχων εξάμηνο, με όλες τις δυσκολίες που προκύπτουν από την πανδημία.
Δίπλα και μαζί με την εύρυθμη λειτουργία των Τ.Ο., προκειμένου να καταφέρνουμε να έχουμε ισχυρή παρέμβαση και αποτελεσματικούς αγώνες βρίσκεται και το στοιχείο της μαζικότητας. Για την ΕΔΟΝ, ο όρος μαζικότητα, δεν είναι ούτε συνθηματολογία ούτε μια αόριστη ανάγκη αλλά, μια επιλογή τακτικής.
Στο καταστατικό της η ΕΔΟΝ ορίζεται ως «αυτοτελής πρωτοπόρα δημοκρατική μαζική πολιτική και πολιτιστική οργάνωση της νεολαίας». Μαζική πολιτική οργάνωση, σημαίνει πως χρειάζεται να απευθυνόμαστε πλατύτερα στη νεολαία και πως δεν αρκούμαστε στη στενή οργάνωση «ψημένων» και συνειδητοποιημένων νέων. Αντίθετα, για εμάς η οργάνωση στην ΕΔΟΝ αποτελεί το πρώτο βήμα, ενός νέου προς τη συνειδητοποίηση.
Στη βάση της πιο πάνω τακτικής, προσπαθούμε να απευθυνόμαστε ανοιχτά στη νεολαία, μακριά από ελιτιστικές προσεγγίσεις, χωρίς να αποκλείουμε κανέναν ενώ παράλληλα έχουμε τη δυνατότητα να αντιμετωπίζουμε με ευελιξία τυχόν αστοχίες στην οργάνωση ατόμων. Ταυτόχρονα, δεν μπορούμε να επαναπαυτούμε και να θεωρήσουμε τον οποιοδήποτε ως δεδομένο, καθώς από τον πρώτο ως τον τελευταίο ΕΔΟΝίτη, ξανασυζητούμε και επαναβεβαιώνουμε τους πολιτικούς μας δεσμούς με την Οργάνωση, κάθε χρόνο μέσω της άκρως δημιουργικής περιόδου της Οργανωτικής Εξόρμησης.
Κατά την περίοδο αυτή καλούμαστε να επανεξετάσουμε τα μέσα με τα οποία απευθυνόμαστε στη νεολαία, να ενδυναμώσουμε την παρέμβαση μας και να διαβάσουμε ξανά τις ιδιαίτερες συνθήκες της εποχής. Για τους νέους στους οποίους απευθυνόμαστε, είναι η στιγμή που κάποιος ανοίγει μπροστά τους ένα νέο ορίζοντα. Αυτόν της συλλογικότητας, της οργανωμένης πάλης, της γνήσιας δημοκρατίας. Είναι η περίοδος που οι πόρτες της οργάνωσης μας ανοίγουν διάπλατα, και καλούμε κάθε νέο που αρνείται να συμβιβαστεί, κάθε νέο που νιώθει την αδικία και την εκμετάλλευση, να στρατευτεί μαζί μας, να ξεφύγει από τη μοιρολατρία και να πάρει τη ζωή στα χέρια του. Για τον κόσμο που βιώνει τη σημερινή πραγματικότητα έξω από τις δομές του αγώνα, η ευκαιρία αυτή είναι κυριολεκτικά κάτι το οποίο δεν μπορεί να βρει πουθενά αλλού.
Για εμάς τους ίδιους είναι πολύτιμη διαδικασία επειδή είναι η περίοδος στην οποία καλούμαστε να αναπτύξουμε πολιτικό λόγο, να μεταφέρουμε τις θέσεις και τη δράση μας, να γειώσουμε τη σκέψη και τις ιδέες μας στην πραγματικότητα του συμμαθητή, του συμφοιτητή και του συναδέλφου μας. Θέτουμε τον εαυτό μας στη βάσανο του να πείσουμε! Καλλιεργούμε την επαναστατική μας υπομονή, μαθαίνουμε να ακούμε, γινόμαστε καλύτεροι στο να μεταδίδουμε και αναπτύσσουμε αρετές που είναι απαραίτητες για έναν αγωνιστή. Βρίσκουμε, το θάρρος να αρθρώσουμε καθαρό και ειλικρινές κάλεσμα, σε ένα άκρος εχθρικό περιβάλλον, και το κουράγιο να συνεχίζουμε, να επιμένουμε και να πεισμώνουμε, για να πετύχουμε όποιο στόχο θέσουμε. Και αυτό είναι ένα από τα σημαντικότερα στοιχεία της δικής μας διαπαιδαγώγησης. Καμία επανάπαυση, μέχρι την κατάκτηση του στόχου. Ειδικά όταν ο στόχος αυτός, ορίζεται συλλογικά, στα σώματα, στις Τοπικές και Επαρχιακές Οργανώσεις. Παραίτηση από τον στόχο δεν σημαίνει μόνο απειθαρχία, μα και ασέβεια προς τις χιλιάδες των μελών μας που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, συμμετείχαν στη διαδικασία λήψης της συγκεκριμένης απόφασης.
Συναγωνιστές - συναγωνίστριες
Κοιτώντας τα αποτελέσματα της προσπάθειας της Οργανωτικής Εξόρμησης, διαπιστώνουμε πως την τριετία που ολοκληρώνεται, η τάση σταθεροποίησης που επισημάνθηκε στο 19ο Συνέδριο, επιβεβαιώνεται, ενώ παράλληλα μπορούμε με συγκράτηση να πούμε πως διαφαίνεται μια μικρή αυξητική τάση. Το γεγονός αυτό αποδεικνύει πως οι συναγωνίστριες και οι συναγωνιστές μας που τα προηγούμενα χρόνια ορθώθηκαν για να αναχαιτίσουν την πτώση και την απομαζικοποίηση της Οργάνωσης, πέτυχαν τον στόχο που εκείνοι έθεσαν στους εαυτούς τους!
Στο 20ο συνέδριο της ΕΔΟΝ, όλοι εμείς, συλλογικά και συγκροτημένα θέτουμε τώρα τους δικούς μας, ξεκινώντας από εκείνο το οποίο προστάζει το σύνθημα μας. Η επομένη του συνεδρίου να μας βρει μια γροθιά και αποφασισμένους. Να ριχτούμε στην ΕΔΟΝίτικη δουλειά και στον αγώνα για να καταστίσουμε την Οργάνωση μας πιο μαζική – πιο μαχητική, με πίστη πάντα στη νεολαία και τους αγώνες της.
Ζήτω το 20ο Παγκύπριο Συνέδριο της ΕΔΟΝ
Ζήτω η αγωνιζόμενη νεολαία της Κύπρου
Ζήτω η ΕΔΟΝ!
