Στέκομαι σε αυτό το βήμα με πολλή χαρά και περηφάνια. Στο πρόσωπο σας, στο πρόσωπο των επόμενων γενιών του Λαϊκού Κινήματος συναντούμε την αγνότητα, την ανιδιοτέλεια και τη μαχητικότητα. Συναντούμε τη θέληση για αγώνα για τον κόσμο του αύριο. Τον κόσμο της ειρήνης και του σοσιαλισμού. Αυτό μας γεμίζει με αισιοδοξία και βεβαιότητα για το μέλλον.
Από μέρους της ΚΕ του ΑΚΕΛ απευθύνω θερμό χαιρετισμό στο 18ο Συνέδριο της ΕΔΟΝ. Σας συγχαίρω όλους για την πετυχημένη διεξαγωγή του. Για την ωριμότητα με την οποία συζητήσατε όλα τα θέματα τα οποία απασχολούν τη νεολαία και την Οργάνωση. Τη δύναμη που δείξατε στην αυτοκριτική για τη δουλειά σας. Την πειθαρχία για τις διαδικασίες και τις αρχές που τις διέπουν σε κάθε Συνέδριο. Την ενότητα με την οποία δουλέψατε αυτές τις δύο μέρες. Είμαι βέβαιος ότι με την ίδια ενότητα και αποφασιστικότητα θα δουλέψετε για την υλοποίηση των αποφάσεων σας.
Δικαιούστε να είστε περήφανοι για την ΕΔΟΝ. Όχι μόνο γιατί τα Συνέδρια της είναι φόρουμ πραγματικής συζήτησης, προβληματισμού και ζύμωσης. Να είστε περήφανοι γιατί η ΕΔΟΝ ονειρεύεται, αλλά δεν κοιμάται. Δεν υπάρχει μόνο για να οργανώνει Συνέδρια ή εκλογές μια φορά το χρόνο. Να είστε περήφανοι γιατί η ΕΔΟΝ έχει ουσιαστική πολιτική παρουσία όπου χτυπά η καρδιά της νεολαίας. Στα σχολεία, στα πανεπιστήμια, στα στέκια νεολαίας. Γιατί η ΕΔΟΝ κατέκτησε ψηλή θέση στη συνείδηση των νέων. Πρωτοπόρα στους κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες. Πρωτοπόρα στην πάλη του λαού μας για απελευθέρωση και επανένωση. Πρωτοπόρα στην υπόθεση της επαναπροσέγγισης ελληνοκύπριων και τουρκοκύπριων νέων.
Στην εισηγητική του ομιλία ο Γενικός Γραμματέας της ΕΔΟΝ αναφέρθηκε στην οργανωτική καμπή που έχει να αντιμετωπίσει η Οργάνωση. Έχει δίκαιο ότι η απαξίωση των νέων για την πολιτική αλλά και η επίθεση που δεχθήκαμε ως πολιτικός χώρος τα προηγούμενα χρόνια, είναι τα αίτια αυτής της καμπής.
Όσο περνά ο χρόνος, ο κάθε λογικός άνθρωπος αντιλαμβάνεται τα αίτια της επίθεσης που δεχθήκαμε επί πενταετίας Δ. Χριστόφια. Το λέω αυτό δίχως σε καμιά περίπτωση να υποτιμώ ή να υποβαθμίζω λάθη που έγιναν, αδυναμίες και ελλείψεις που επιδείξαμε. Δύσκολα όμως μπορεί να βρεθεί επίθεση ανάλογης έντασης με αυτή που δέχθηκαν ο Δ. Χριστόφιας και το ΑΚΕΛ, για να απαξιωθούν οι προτάσεις που κατατέθηκαν στις διαπραγματεύσεις. Δύσκολα μπορεί να εντοπίσει κάποιος κριτική γι’ αυτές τις προτάσεις, που να μην είχε στην ουσία της τη βαθιά ιδεολογική θέση πως «είναι καλύτερα να μείνουμε έτσι, με ένα κράτος μισό, αλλά να είναι αμιγώς ελληνικό» και πως «η Αριστερά θέλει να μας τουρκοποιήσει». Σήμερα πολλοί και κυρίως ο Πρόεδρος Αναστασιάδης, αναγνωρίζουν την αξία αυτών των προτάσεων∙ το συνενωτικό, λειτουργικό και ρεαλιστικό τους βάρος. Όπως σήμερα σιγά-σιγά μια μεγάλη μερίδα του πολιτικού κόσμου ξεκινά να αντιλαμβάνεται ότι οι προοδευτικοί Τουρκοκύπριοι ήταν και θα παραμείνουν οι φυσιολογικοί μας σύμμαχοι στον αγώνα για επανένωση του τόπου μας. Ωστόσο, αν αποτύχουμε και τώρα να κατανοήσουμε την αγωνία και τις προσδοκίες των προοδευτικών δυνάμεων των Τουρκοκυπρίων, η Κύπρος θα τραυματιστεί ανεπανόρθωτα, αυτή τη φορά.
Έπρεπε να επιτεθούν οι νεοφασίστες σε τουρκοκύπριους συμπατριώτες μας για να παραδεχθούν έστω και στα λόγια ότι χρειάζεται να αλλάξουμε πράγματα στην παιδεία. Λέω έστω και στα λόγια, γιατί στην πράξη η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση που έκανε άλματα κατά την προηγούμενη διακυβέρνηση, θάβεται μέρα με τη μέρα από την Κυβέρνηση Αναστασιάδη. Σε ότι αφορά τα μηνύματα της παιδείας, θυμούνται άραγε τι μας έλεγαν τότε; Θυμούνται σήμερα που παριστάνουν ότι συγκλονίζονται με περιστατικά όπως οι επιθέσεις εναντίον τουρκοκυπρίων τι έλεγαν τότε που εμείς υποδεικνύαμε ότι πρέπει η νεολαία να γαλουχηθεί με τα σωστά μηνύματα; Μας έλεγαν ότι θέλουμε να επιβάλουμε πλαστές συνειδήσεις, να υποβαθμίσουμε την εθνική ταυτότητα και άλλα πολλά.
Σε κάθε περίπτωση, δικαιούμαστε να ισχυριστούμε ένα πράγμα. Δεχτήκαμε λυσσαλέα επίθεση επί διακυβέρνησης Χριστόφια επειδή είπαμε την αλήθεια. Την πικρή ιστορική αλήθεια για τα εγκλήματα που έγιναν σε βάρος του λαού μας από τους εθνικιστές και τους σοβινιστές. Μιλήσαμε για την ανάγκη και τη δυνατότητα ελληνοκύπριοι και τουρκοκύπριοι να ζήσουν μαζί στο κοινό τους σπίτι∙ την Κυπριακή Δημοκρατία. Είπαμε την αλήθεια και για τους κύριους ένοχους του σκανδάλου της κυπριακής οικονομίας. Για τις ευθύνες των διοικήσεων των τραπεζών. Για την ελλιπή εποπτεία του τότε Διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας. Για τη σκανδαλώδη κάλυψη και στήριξη όλων αυτών από πολιτικά κόμματα και μερίδα των μέσων ενημέρωσης. Τότε, επειδή αυτό επέβαλλαν οι μικροκομματικές σκοπιμότητες, όλοι κατηγορούσαν εμάς. Τώρα όλο και περισσότεροι κατανοούν τα εγκληματικά λάθη των τραπεζών. Τώρα τους κατηγορούν πρώτοι, εκείνοι που τους κάλυπταν τότε. Θεωρούν ότι έτσι θα ξεγελάσουν γι’ ακόμη μια φορά τον κόσμο. Ότι θα εξαγνιστούν για την απαράδεχτη στήριξη που τους πρόσφεραν τότε.
Σήμερα είμαστε εμείς στην αντιπολίτευση. Όμως εμείς έχουμε ποιοτική διαφορά από εκείνους. Για εμάς προέχει η Κύπρος και όχι οι καρέκλες της εξουσίας. Γιατί το ΑΚΕΛ είναι δύναμη πατριωτική και υπεύθυνη. Γι’ αυτό και στηρίξαμε από την αρχή τη διαδικασία των διαπραγματεύσεων για τη λύση του Κυπριακού, ασκώντας καλόπιστη κριτική εκεί και όπου κρίναμε ότι ήταν αναγκαίο. Τώρα διεξάγονται διαπραγματεύσεις, έπειτα από περίοδο όχι μόνο στασιμότητας αλλά και οπισθοδρόμησης. Ως ΑΚΕΛ θα συνεχίσουμε να παρακολουθούμε τις εξελίξεις και να κρίνουμε αναλόγως. Το σημαντικό για μας είναι να μην καλλιεργούμε αυταπάτες στο λαό. Ότι τάχα αύριο το πρωί θα έχουμε δημοψήφισμα λύσης. Ή ότι μεθαύριο θα ξυπνήσουμε σε ενιαίο κράτος, καλύτερο και από αυτό του 1960. Το ακόμα σημαντικότερο είναι η λύση που συζητείται να βασίζεται σε αρχές. Να βασίζεται στο συμφωνημένο πλαίσιο. Να μας απαλλάσσει από την κατοχή. Να μην επιτρέπει στις όποιες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις να επεμβαίνουν στα εσωτερικά μας. Να απομονώνει τα όποια φασιστικά και σοβινιστικά στοιχεία, μη επιτρέποντας τους να την υπονομεύσουν.
Η μετεξέλιξη της Κυπριακής Δημοκρατίας πρέπει να οδηγεί σε ενωμένο κράτος στη βάση δικοινοτικής, διζωνικής ομοσπονδίας. Κράτος με μία και αδιαίρετη κυριαρχία, ιθαγένεια και διεθνή προσωπικότητα. Με πολιτική ισότητα. Δίχως εγγυήσεις και επεμβατικά δικαιώματα. Με κατοχυρωμένα τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις βασικές ελευθερίες για όλους.
Τώρα τελευταία ακούγεται πολύ συχνά από κάποιους ότι θέλουν λύση, αλλά όχι διάλυση. Αφήνουν υπονοούμενα ότι εμείς που εργαζόμαστε αδιάκοπα για τη λύση επιθυμούμε τάχα τη διάλυση. Λυπούμαι πολύ αλλά το σύνθημα αν και πολύ φτηνό δεν πουλιέται. Η δική μας θέση είναι ξεκάθαρη και καταγεγραμμένη εδώ και καιρό.
Υπάρχει περίπτωση να αποδεχθούμε συμφωνία που θα διαλύει την Κυπριακή Δημοκρατία; Ουδέποτε. Όσοι υποστηρίζουν ότι τώρα εκεί οδεύουμε είτε είναι απλώς αδιάβαστοι, είτε δεν έχουν καταλάβει τι λέμε εδώ και χρόνια, είτε απλώς κοιτάζουν την κάλπη των επόμενων εκλογών και όχι το μέλλον των επόμενων γενιών. Υπάρχουν δύο τρόποι δημιουργίας ομοσπονδίας: Ο πρώτος είναι η συνένωση χωριστών κρατών και ο δεύτερος η μετεξέλιξη ενιαίου κράτους σε ομοσπονδιακό. Στην πρώτη περίπτωση έχουμε διαδοχή κράτους. Τη διάλυση υφιστάμενων κρατών και τη δημιουργία ενός νέου, ομοσπονδιακού κράτους. Στη δεύτερη περίπτωση έχουμε συνέχεια του υφιστάμενου κράτους. Αυτό διασφαλίζεται βασικά με τη συνέχεια της συμμετοχής του κράτους σε διεθνείς οργανισμούς διακρατικού χαρακτήρα (π.χ., ΟΗΕ, Ευρωπαϊκή Ένωση) καθώς και με τη συνέχιση των διεθνών συνθηκών που δεσμεύουν το κράτος. Όταν συνυπάρχουν τα δύο αυτά στοιχεία ουσιαστικά διασφαλίζεται η συνέχεια του κράτους ενώ διάφορα εσωτερικά στοιχεία, ακόμη και δραστικές αλλαγές όπως η αλλαγή πολιτειακής δομής, καθώς και συμβολισμοί, δηλαδή ο ύμνος ή η σημαία, δεν στοιχειοθετούν διαδοχή κράτους. Γνωρίζουν όλοι πολύ καλά ότι ως ΑΚΕΛ επιμένουμε στη μετεξέλιξη της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Ο λαός μας χόρτασε τόσα χρόνια από μεγάλα λόγια. Φτάνει πια. Φτάνει να παίζουμε με την ελπίδα του λαού μας για ειρήνη στον τόπο που τον γέννησε. Αυτή τη στιγμή έχει σημειωθεί πρόοδος στις διαπραγματεύσεις λόγω της αξιοποίησης των συγκλίσεων Χριστόφια- Ταλάτ. Έχουμε όμως μακρύ δρόμο ακόμα να διανύσουμε. Αν καταφέρουμε να έχουμε ουσιαστική πρόοδο στο περιουσιακό, τότε θα φτάσουμε κοντά σε συμφωνία στα θέματα της εσωτερικής πτυχής. Θα μπούμε μετά στην τελευταία φάση που είναι τα κεφάλαια του εδαφικού, της ασφάλειας, των εγγυήσεων και της αποστρατιωτικοποίησης. Εκεί θα κληθεί η Τουρκία να αποδείξει ότι θέλει λύση του Κυπριακού. Η Τουρκία δυστυχώς, δεν έδειξε μέχρι τώρα βούληση στην πράξη. Επιπλέον ορισμένες από τις θέσεις της τουρκοκυπριακής πλευράς, όπως διακηρύσσονται δημοσίως, συγκρούονται με τις συγκλίσεις. Ας αφήσουμε λοιπόν κατά μέρος τις βαρύγδουπες δηλώσεις και ας επικεντρωθούμε στην ουσία του προβλήματος.
Όπως έχει ήδη ανακοινωθεί ο Υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας έχει απευθύνει πρόσκληση στο ΑΚΕΛ για να μεταβεί στην Κωνσταντινούπολη για συζήτηση του Κυπριακού. Η πρόσκληση αυτή αποτελεί αναγνώριση του σημαντικού ρόλου που μπορεί να διαδραματίσει το Κόμμα μας στο Κυπριακό. Αποτελεί αναγνώριση του υπεύθυνου και πατριωτικού ρόλου που διαδραματίζουμε ως ΑΚΕΛ, παρόλο που είμαστε στην αντιπολίτευση.
Η απάντηση μας στην πρόσκληση είναι θετική. Θα μεταβούμε στην Τουρκία, εφ’ όσον προηγουμένως συνεννοηθούμε με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Θα αναλύσουμε εκεί, τεκμηριωμένα, τις διαχρονικές θέσεις της Ελληνοκυπριακής πλευράς και ιδιαίτερα του Εθνικού Συμβουλίου. Θα επιχειρήσουμε να πείσουμε γιατί λύση που θα βασίζεται στο συμφωνημένο πλαίσιο και θα ανταποκρίνεται στις προσδοκίες Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, θα είναι προς όφελος και της Τουρκίας.
Θα μεταβούμε εκεί με αυτοπεποίθηση ότι έχουμε το δίκαιο με το μέρος μας. Ότι έχουμε επιχειρήματα να πείσουμε για την ορθότητα των θέσεων μας.
Ας αξιοποιήσουμε μέχρι τέλους τη συγκυρία που υπάρχει. Το γεγονός ότι στην τουρκοκυπριακή κοινότητα υπάρχει ηγεσία που θέλει λύση και ότι το καλώς νοούμενο συμφέρον της Τουρκίας επίσης επιβάλλει το ίδιο, για διάφορους λόγους. Ας σταθούμε όλοι στο ύψος των περιστάσεων και ας εργαστούμε ενωμένοι για το μέλλον της Κύπρου. Ας εργαστούμε για τη διαμόρφωση τεκμηριωμένων επιχειρημάτων με στόχο να πείσουμε για την ορθότητα των θέσεων μας.
Ίσως η επίλυση του Κυπριακού να είναι η μόνη «επένδυση» στην οποία μπορεί πραγματικά να βασιστεί ο λαός μας. Προς το παρόν δυστυχώς, επενδύσεις ακούμε από την Κυβέρνηση Αναστασιάδη και επενδύσεις δεν βλέπουμε. Εκτός αν λέγοντας επενδύσεις οι ίδιοι εννοούν το ξεπούλημα των Οργανισμών Δημόσιας ωφελείας. Η αλήθεια είναι ότι αυτή η Κυβέρνηση έδωσε άλλη διάσταση στις λέξεις. Ονομάζουν «μεταρρύθμιση» την ιδιωτικοποίηση. «Ανταγωνιστικότητα» τους μισθούς που στο τέλος αυτού του χρόνου η αξία τους θα πάει είκοσι χρόνια πίσω. Με άλλα λόγια μερικοί μεγαλοεπιχειρηματίες αποφασίζουν και η Κυβέρνηση εκτελεί. Ονομάζουν «πολιτική κατά της ανεργίας» την επέκταση των ωραρίων, που δεν μείωσε την ανεργία, αλλά αύξησε την εκμετάλλευση των εργαζομένων που δουλεύουν δωδεκάωρα και πληρώνονται με ψίχουλα, ενώ ασκεί αφόρητη πίεση στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις που κλείνουν η μια μετά την άλλη. Ονομάζουν «νοικοκύρεμα» τον ακρωτηριασμό της δημόσιας υγείας. «Ριζοσπαστική κοινωνική πολιτική» τον εξευτελισμό στον οποίο έχουν υποβάλει χιλιάδες συνανθρώπους μας με το Ελάχιστο Εγγυημένο Εισόδημα. Μονογονιοί, ανάπηροι, μικροσυνταξιούχοι, λήπτες δημοσίου βοηθήματος περιμένουν ακόμα απάντηση αν θα μπορέσουν να ζήσουν έστω υποφερτά τη ζωή τους. Ονομάζουν success story τη φτωχοποίηση του κόσμου. Είναι χαρακτηριστικό ότι το 10% των ευπορότερων της κυπριακής κοινωνίας αύξησε τα εισοδήματα του τα τελευταία τρία χρόνια κατά 3,4%. Στον αντίποδα το 90% της κοινωνίας είδε τα εισοδήματα του να μειώνονται κατά μέσο όρο 8%. Αυτό είναι το αποτέλεσμα της ταξικής πολιτικής της Κυβέρνησης Αναστασιάδη. Οι πλούσιοι πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι.
Η μεγαλύτερη όμως απάτη συμπυκνώθηκε προεκλογικά από τον κ. Αναστασιάδη στη λέξη «δεσμεύομαι». Πόσα δεσμεύομαι κατέθεσε ενώπιον του λαού; Κούρεμα-ιδιωτικοποιήσεις, βελτιωμένο μνημόνιο, συλλογικότητα στη διακυβέρνηση και άλλα πολλά. Όλα αυτά για να υποκλέψει την ψήφο του λαού. Όταν το πέτυχε τα ξέχασε όλα. Η μόνη δέσμευση της Κυβέρνησης ΔΗΣΥ- Αναστασιάδη που τηρείται είναι έναντι στην αντιλαϊκή της φιλοσοφία και την Τρόικα.
Πόσα «δεσμεύομαι» κατέθεσε ενώπιον της νεολαίας αυτού του τόπου; Δεσμεύθηκε για την αξιοκρατία. Δεσμεύθηκε ότι στην κατανομή του κρατικού προϋπολογισμού, το ένα τοις εκατό, δηλαδή 75 εκατομμύρια ευρώ, θα αφορά πολιτικές για τους νέους και την απασχόληση. Δεσμεύθηκε ότι μόλις εκλεγεί θα ληφθεί ως πρώτο έκτακτο μέτρο η ειδική ενίσχυση του πακέτου φοιτητικής μέριμνας. Δεσμεύθηκε για τη στήριξη των νέων ζευγαριών, μέσω της άδειας πατρότητας, με όλα τα αντίστοιχα ωφελήματα, για τη δημιουργία υποδομών φροντίδας παιδιών και άλλων εξαρτωμένων ατόμων. Δεσμεύθηκε για την αναστολή των δόσεων για όσους είναι άνεργοι.
Τι από όλα αυτά τήρησε ο κ. Αναστασιάδης; Διόρισε στους διάφορους θεσμούς όσους τον εξυπηρέτησαν προεκλογικά. Επέτρεψε με τις επιλογές που έκανε διαμάχες που προσβάλλουν το κύρος των θεσμών. Σκότωσε το μέλλον των νέων στον τόπο τους και τους ανάγκασε να μεταναστεύουν μαζικά για να εργαστούν στο εξωτερικό. Κόβει τα φτερά των φοιτητών με το κουτσούρεμα της φοιτητικής χορηγίας. Η στήριξη των νέων ζευγαριών παραμένει δέσμευση που ξεχάστηκε. Κατά τα άλλα ο κ. Αναστασιάδης προεκλογικά ξεκινούσε τις ομιλίες του με το πόσο πολύ πιστεύει στους νέους και πόσο ψηλά έχει στις προτεραιότητες του την πολιτική για τη νέα γενιά.
Όλα αυτά είναι το καλύτερο επιχείρημα για όσους νέους στέκονται δύσπιστοι απέναντι στην πολιτική ή ακόμα χειρότερα έχουν αποφασίσει ότι δεν πρόκειται να πάνε να ψηφίσουν. Αποστρέφονται την πολιτική. Δεν είναι όμως όλες οι πολιτικές οι ίδιες. Είναι εκείνη η πολιτική που τους αποκοίμισε το ένα βράδυ με υποσχέσεις και τους ξύπνησε το επόμενο πρωί κουρεύοντας το μέλλον τους. Είναι εκείνη η πολιτική που αποφάσισε ότι όχι απλώς δεν θα ενισχυθεί η στήριξη για τις σπουδές τους, αλλά θα μειωθεί κι άλλο. Εκείνη η πολιτική που απειλεί με εκποίηση την κύρια κατοικία. Είναι εκείνη η πολιτική που θέλει να ιδιωτικοποιήσει ακόμα και τον αέρα που αναπνέουμε. Η πολιτική της Κυβέρνησης Συναγερμού- Αναστασιάδη.
Από την άλλη πλευρά υπάρχει το ΑΚΕΛ που αντιστάθηκε. Το ΑΚΕΛ που αντιστέκεται και θα συνεχίσει να αντιστέκεται σε όλα αυτά. Που κοιτάζει τους νέους στα μάτια λέγοντας τους την αλήθεια. Μια δύναμη που έδωσε και δίνει αγώνα για να προστατεύσει την κύρια κατοικία και τη μικρή επαγγελματική στέγη. Που δίνει μάχη για να διασωθεί ο δημόσιος πλούτος. Που προσπαθεί να βάλει τάξη στο χάος που προκάλεσε η εφαρμογή του Ελάχιστου Εγγυημένου Εισοδήματος. Που καταθέτει συγκεκριμένες προτάσεις για ελάφρυνση των μικροϊδιοκτητών από τη φορολογία της ακίνητης περιουσίας, για την παιδεία, τον τουρισμό, την ενέργεια, την αγροτική ανάπτυξη. Από την άλλη πλευρά υπάρχει το ΑΚΕΛ που έχει όραμα για την Κύπρο. Που παλεύει για να ξημερώσει η μέρα που η επανενωμένη ομοσπονδιακή Κύπρος θα είναι φάρος και παράδειγμα για όλο τον κόσμο. Θα είναι σύγχρονο πρότυπο αρμονικής συμβίωσης δύο κοινοτήτων διαφορετικής εθνικότητας, γλώσσας και θρησκείας που θα συνδιαχειρίζονται το κοινό τους κράτος. Θα είναι χώρα που θα έχει καταφέρει να διώξει τους στρατούς και θα διοχετεύει όλες της τις δυνάμεις και τους πόρους στις κοινωνικές επενδύσεις και στην οικονομική ανάπτυξη.
Για όλους αυτούς τους λόγους η αποχή δεν μπορεί να είναι επιλογή για τους νέους. Η αποχή δεν αλλάζει τίποτε υπέρ τους. Μόνο επιτρέπει σε άλλους να αποφασίζουν γι’ αυτούς χωρίς αυτούς. Είμαι βέβαιος ότι όλα τα στελέχη και τα μέλη της ΕΔΟΝ θα δώσουν μάχη για να κατανοήσει αυτή την αλήθεια η κυπριακή νεολαία ενόψει των Βουλευτικών Εκλογών. Ουδέποτε το ΑΚΕΛ κέρδισε την οποιαδήποτε πολιτική μάχη χωρίς τη συμβολή της ΕΔΟΝ. Δίχως τη σκληρή, αδιάκοπη και ανιδιοτελή δουλειά του κάθε ΕΔΟΝίτη και της κάθε ΕΔΟΝίτισσας. Είμαι πεπεισμένος ότι και αυτή τη φορά η νεολαία της Αριστεράς θα κάνει τη διαφορά και θα δείξει το δρόμο.
Μπορεί οι πολιτικοί μας αντίπαλοι να μας καταλογίζουν πολλά. Στα χρόνια που προηγήθηκαν αμφισβήτησαν ακόμα και το αδιαμφισβήτητο ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς, ουδέποτε όμως διανοήθηκαν μέχρι σήμερα να χτυπήσουν την ΕΔΟΝ. Αντιθέτως, σκύβουν το κεφάλι και παραδέχονται ότι αν υπάρχει μια νεολαία η οποία ανεβάζει κάθε φορά τον πήχη ψηλότερα, αυτή είναι η ΕΔΟΝ. Παραδέχονται ότι αν υπάρχει μια νεολαία που αρθρώνει σοβαρό πολιτικό λόγο, που μπορεί να κινητοποιήσει και να ξεσηκώσει χιλιάδες, που μπορεί να σηκώσει στους ώμους της, έννοιες με μεγάλο ιστορικό βάρος όπως είναι η ριζοσπαστικοποίηση της νεολαίας, η επαναπροσέγγιση, η αντιιμπεριαλιστική και αντιφασιστική δράση, είναι η ΕΔΟΝ. Οι κόκκινες καρδιές που γεμίζουν τα σχολεία, τα αμφιθέατρα και τους δρόμους και παλεύουν για την ανατροπή! Οι γροθιές που ενώνονται για να κτίσουν την Κύπρο της ειρήνης και της επανένωσης! Οι φωνές που υψώνονται για να οικοδομήσουν το νέο κόσμο!
Αυτή είναι η νεολαία της Αριστεράς! Αυτή είναι η νεολαία της ΕΔΟΝ, η νεολαία της Κύπρου!
Ζήτω το 18ο Συνέδριο!
Ζήτω η ΕΔΟΝ!
