Tης Αφροδίτης Κατσή
Μέλος Επαρχιακής Γραμματείας ΕΔΟΝ Λευκωσίας-Κερύνειας
Η επικράτηση του καπιταλιστικού συστήματος έβαλε μαζικά τη γυναίκα στην παραγωγή, φέρνοντας παράλληλα και τεράστιες αλλαγές στο ρόλο και τη θέση της τόσο μέσα στην οικογένεια όσο και στην ίδια την κοινωνία. Η γυναίκα καλείται πλέον να εκπληρώσει πολλούς ρόλους, μέσα σε ένα εχθρικό περιβάλλον που το ίδιο το σύστημα αναπαράγει. Ωστόσο, είναι μέσα από αυτές τις ιστορικές αλλαγές που δημιουργήθηκαν και οι προϋποθέσεις για ανάπτυξη της πάλης των γυναικών για τα δικαιώματα τους.
Είναι πλέον αντιληπτό σε μεγάλο βαθμό, πως η γυναίκα εργάτρια και εργαζόμενη, η αγρότισσα, η άνεργη, είναι διπλά και τριπλά καταπιεζόμενη μέσα στο άνισο σύστημα που ζούμε. Οι ΕΔΟΝίτες και οι ΕΔΟΝίτισσες, πρέπει συνειδητά να αντιλαμβάνονται πως η πηγή της διπλής καταπίεσης της γυναίκας είναι οι ταξικές αντιθέσεις που το ίδιο το σύστημα γεννά και αναγεννά και πως η ίδια η καταπίεση δεν είναι μόνο ψυχολογική, συναισθηματική και σωματική, μα είναι πρώτα και κύρια ταξική. Γι’ αυτό και ο αγώνας των γυναικών ενάντια στην ανισότητα και την εκμετάλλευση, δεν μπορεί να είναι αποκομμένος από τους μαζικούς ταξικούς αγώνες του συνόλου των εργαζομένων.
Πολύ συχνά, στις μέρες μας, οι ίδιες οι γυναίκες πέφτουν θύματα διαφόρων «νεοφεμινιστικών αντιλήψεων», αρνούμενες να διαδραματίσουν τον ιστορικό τους ρόλο ως αναπόσπαστο κομμάτι του συνόλου της εργατικής τάξης. Αντιλήψεις που δεν εστιάζουν στις πραγματικές αιτίες που η γυναίκα είναι εις διπλούν καταπιεζόμενη μέσα στη βαρβαρότητα του καπιταλισμού, αλλά βρίσκουν την «ουσία» σε αδιέξοδες ερμηνείες που διχάζουν την ίδια την κοινή πάλη των εργαζομένων, ανδρών και γυναικών.
Μια τέτοια αντίληψη είναι και αυτή που θέλει τη γυναίκα να θεωρεί πως ο εχθρός της είναι ο άνδρας και πως η πάλη της πρέπει να στοχεύει απλά και μόνο στην απελευθέρωση της από την ανδρική κυριαρχία και τα δεσμά της πατριαρχικής κοινωνίας. Τέτοια είναι και μια άλλη άποψη, που παρουσιάζει τον αγώνα της γυναίκας ως αποκλειστικά ατομική υπόθεση, και ο οποίος δικαιώνεται εκεί που εξασφαλίζει μια υψηλή θέση στην εργασιακή ιεραρχία, γίνεται επιχειρηματίας ή αναλαμβάνει πολιτειακά αξιώματα. Τέτοιες αντιλήψεις είναι εκτός από λανθασμένες και υπερβολικά επικίνδυνες για το ίδιο το γυναικείο κίνημα και τους αγώνες του.
Συνεπώς η ΕΔΟΝ έχει να διαδραματίσει καθοριστικό ρόλο για την αλλαγή αυτών των αντιλήψεων. Οι ΕΔΟΝίτισσες και οι ΕΔΟΝίτες έχουν καθήκον μέσα από το παράδειγμα τους και τη δράση της οργάνωσης μας, να προασπίζονται τη θέση πως οι γυναίκες αποτελούν κομμάτι των εργαζομένων και πως πρέπει να παλέψουν από κοινού για την ουσιαστική ισοτιμία ανδρών και γυναικών.
Η ΑΟΝ - ΕΔΟΝ, μαζί με το Λαϊκό Κίνημα, έχει να επιδείξει αμέτρητους αγώνες για τα δικαιώματα των γυναικών. Αγώνες για το δικαίωμα της γυναίκας στη δουλειά, για το ίσο μεροκάματο, για την κοινωνική προστασία της μητρότητας και του παιδιού κ.α. Και σε αυτό το δρόμο πρέπει να συνεχίσουμε. Το δρόμο που χάραξαν οι πρώτοι μας σύντροφοι, όταν τόνιζαν σε έγγραφο της ΑΟΝ τα πιο κάτω:
«…Να χειραφετήσουμε την Κύπρια γυναίκα κι εμείς, πρώτα απ’ όλα τη νεολαίισσα. (..)Τότε θα δούμε πόσο ασύγκριτα πιο δυνατό θα γίνει το κίνημα μας, πόσο ασύγκριτα πιο ισχυρός θα γίνει ο αγώνας μας.. Κι αυτό θα το πετύχουμε αν στην καθημερινή μας ζωή ακολουθούμε την τέταρτη αρχή της οργάνωσης μας που λέγει ρητά πως: «Το μέλος της ΑΟΝ πιστεύει στην ισότητα των δικαιωμάτων ανδρών και γυναικών».
