Του Αντώνη Γιατρού
Μέλος ΚΣ ΕΔΟΝ
«Λιώνουν τα νιάτα μας στη βιοπάλη, με τα κομμάτια μας δένει τ’ ατσάλι.» Αυτοί οι στίχοι του ομότιτλου τραγουδιού του Μάνου Λοΐζου τριγυρίζουν μέσα στο μυαλό μου από τη στιγμή της θριαμβολογίας των κυβερνώντων περί εξόδου στις αγορές και βελτίωσης των αριθμών της οικονομίας, αποδεικνύοντας ακόμα μια φορά πως το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι οι αριθμοί και οι δείκτες της οικονομίας, βάζοντας σε δεύτερη μοίρα την ευημερία των ανθρώπων.
Η οικονομία μιας χώρας όμως δεν είναι ούτε οι αριθμοί, ούτε οι δείκτες. Η οικονομία μιας χώρας είναι το ανθρώπινο της δυναμικό. Την ώρα λοιπόν που 70 χιλιάδες συμπολίτες μας είναι άνεργοι, η μετανάστευση ειδικά στους νέους πτυχιούχους ανέρχεται στο 28%, οι κοινωνικές παροχές είναι οι χαμηλότερες στην Ευρώπη, είναι τουλάχιστον παιδαριώδες να νομίζει κάποιος ότι ευημερούν οι άνθρωποι.
Αν δούμε όμως την πραγματική εικόνα των αριθμών τότε θα καταλάβουμε ότι ούτε αυτοί ευημερούν. Από το σύνολο 77,142 ανέργων, οι 66,439 είναι οι ηλικίες των 15-54, οι ηλικίες δηλαδή που μπορούν να προσφέρουν στην εργασία. Από τους εβδομήντα και πλέον χιλιάδες ανέργους, οι 38,264 (πάνω από τους μισούς), είναι στις ηλικίες των 15-24 ετών. Οι αριθμοί μιλούν από μόνοι τους αποδεικνύοντας ότι αυτή η γενιά είναι χαμένη. Η γενιά που έχει τόσα να προσφέρει είναι εγκλωβισμένη και ταυτόχρονα καταδικασμένη στην καταπίεση, στη λιτότητα και στην αβεβαιότητα. Γιατί κάποιοι συνειδητά βάζουν πάνω από αυτήν, τις πολιτικές της λιτότητας και του κέρδους.
Σύμφωνα με τη Στατιστική Υπηρεσία: «σε σύγκριση με το δεύτερο τρίμηνο του 2014, οι μέσες μηνιαίες απολαβές των υπαλλήλων σημείωσαν μείωση της τάξης του 0,3%. Η αντίστοιχη μεταβολή που παρατηρήθηκε κατά το δεύτερο τρίμηνο του 2014 σε σχέση με το δεύτερο τρίμηνο του 2013, ήταν -3,3%. Σε σύγκριση με το πρώτο τρίμηνο του 2015, οι μέσες μηνιαίες απολαβές των υπαλλήλων σημείωσαν μείωση της τάξης του 0,2%. Η αντίστοιχη μεταβολή που παρατηρήθηκε κατά το δεύτερο τρίμηνο του 2014 σε σχέση με το πρώτο τρίμηνο του 2014, ήταν -0,8%.» Όλα αυτά συμβαίνουν γιατί υπάρχει αυτή η ανεξάντλητη πηγή ανθρωπίνου δυναμικού, απελπισμένου, έστω για ένα κομμάτι ψωμί. Αυτό δίνει την ευκαιρία στους εργοδότες να πιέζουν και να συντηρούν προς τα κάτω τους μισθούς και τα ωφελήματα των εργαζομένων. «Όσο κι όσο τ’ αγοράζουν το φτωχό κορμί μας και περίσσια κέρδη βγάζουν απ’ τη δύναμή μας», όπως χαρακτηριστικά τελειώνει το τραγούδι του ο Μάνος Λοΐζος.
Στην έρευνα Εισοδήματος και Συνθηκών Διαβίωσης των Νοικοκυριών του 2010-2013, παρουσιάζεται ένα ακόμα πιο ανησυχητικό στοιχείο. «Παρατηρούμε ότι το ποσοστό κινδύνου φτώχιας κατά το 2013 αυξάνεται τόσο στις ηλικίες 0‐17 όσο και στις ηλικίες 18‐64». Αυτά λένε οι πραγματικοί αριθμοί.
Η μόνη απάντηση λοιπόν σε όλη αυτή την κατάσταση είναι η οργάνωση και η αντίσταση. Τώρα είναι η ώρα να νιώσουν τη δύναμη όλων εμάς. Μαθητές, φοιτητές, νέοι εργαζόμενοι και άνεργοι να οργανωθούμε για να αντισταθούμε σε όλα αυτά που προσπαθούν να μας επιβάλουν. Κανένας μόνος του δεν μπορεί να αντιμετωπίσει αυτή την επίθεση του Κεφαλαίου. Μόνο με την ταξική πάλη και την μαζικοποίηση της ΕΔΟΝ μπορούν να ευοδωθούν οι προσπάθειες μας. Γιατί οι προτάσεις της ΕΔΟΝ βρίσκονται στην ίδια γραμμή με τα συμφέροντα και το μέλλον της χαμένης αυτής γενιάς. Για να μην λιώσουν τα νιάτα μας λοιπόν στη βιοπάλη χωρίς αντίκρισμα, κανένας μόνος του!
Κανένας μόνος του στη δουλειά, στην ανεργία, στο σχολείο στο πανεπιστήμιο. Όλοι μαζί, θα νικήσουμε.