Ο λαός μας διεξάγει για δεκαετίες έναν αδιάκοπο αγώνα για την δικαίωση του, μετά την ιμπεριαλιστική συνομωσία του 1974. Ο κυριότερος και ο πιο συνεπής φορέας αυτού του αγώνα υπήρξε το λαϊκό κίνημα στην Κύπρο, το κόμμα του, το ΑΚΕΛ και η οργάνωση νεολαίας του, η ΕΔΟΝ.
Για εμάς -για την Αριστερά στο σύνολο της- αναλύοντας τις διεθνείς και εγχώριες, οικονομικές, πολιτικές, κοινωνικές και γεωστρατηγικές συνθήκες, είναι ξεκάθαρο ότι η μόνη πραγματικά βιώσιμη και εφικτή λύση είναι η λύση ομοσπονδίας. Σε ολόκληρο τον κόσμο, υπάρχουν τρία διαφορετικά πολιτειακά συστήματα λειτουργίας των διαφόρων κρατών.
Το ενιαίο κράτος: Δοκιμάστηκε με την επιβολή από τα ιμπεριαλιστικά κέντρα του δοτού συντάγματος του 1960 και τις συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου και μέσα –και- από τα πολλά διαιρετικά του στοιχεία απέτυχε.
Συνομοσπονδία: Πάγια επιδίωξη της Τουρκίας αφού με αποδυναμωμένη κεντρική κυβέρνηση και δυνατές περιφερειακές κυβέρνησης, αποδυναμώνεται το ένα κεντρικό κράτος και την θέση του παίρνουν δύο ξεχωριστά κρατίδια, με ενδιάμεσους δεσμούς μεταξύ τους.
Ομοσπονδία: Η λύση την οποία με όλη μας την δύναμη προσπαθούμε να επιτύχουμε, μέσα από τις διαπραγματεύσεις του Προέδρου της Δημοκρατίας, αλλά και σαν επίσημη θέση της Ε/Κ πλευράς. Η λύση της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, όπως καθορίζεται μέσα από τις συμφωνίες υψηλού επιπέδου 77-79, προνοεί μία κυριαρχία, μία ιθαγένεια, μία διεθνή προσωπικότητα με ισχυρή κεντρική κυβέρνηση. Δηλαδή, ένα κράτος και ένα λαό.
Για την ΕΔΟΝ, είναι ξεκάθαρο ότι με τα τρία πολιτειακά συστήματα που υπάρχουν, οτιδήποτε άλλο πέραν της λύσης ομοσπονδίας μόνο τη διχοτόμηση και άρα την καταστροφή του λαού μας και του μέλλοντος του μπορεί να σημαίνει. Εξίσου καταστροφικές είναι και οι δύο άλλες προσεγγίσεις. Από τη μια, υπάρχει προσπάθεια να γυρίσουμε πίσω σε ένα πολιτειακό σύστημα του ενιαίου κράτους, με την ουτοπική αντίληψη ότι η Τουρκία και οι εθνικιστικές δυνάμεις στην Τ/κ κοινότητα θα αποδεχτούν. Και από την άλλη, η αποδοχή από τη δική μας πλευρά της ξεχωριστής οντότητας ανεξάρτητου συνομόσπονδου κρατιδίου στο βόρειο τμήμα του νησιού, προχωρώντας με τον πιο επίσημο τρόπο στην οριστική διχοτόμηση του νησιού και σύμπλευση με την διαχρονική στρατηγική της Τουρκίας.
Η υιοθέτηση της επιδίωξης λύσης και ολοκλήρωσης της ανεξαρτησίας του νησιού μας, αποτελεί στρατηγικό στόχο του κινήματος μας, άρα και της οργάνωσης μας. Το στάδιο αγώνα του λαού μας είναι εδώ και πολλά χρόνια αντιιμπεριαλιστικό και αντικατοχικό. Και αυτός ακριβώς ο αγώνας έρχεται σαν στοχοπροσήλωση, σαν αυστηρή ιδεολογικοπολιτική προτεραιότητα, της όλης δράσης μας. Η επίτευξη λύσης, η ολοκλήρωση της ανεξαρτησίας του νησιού και η επανένωση του λαού μας, της εργατικής τάξης της χώρας μας, είναι σταθμός χωρίς δικαίωμα αποφυγής για την συνέχιση του αγώνα μας. Το πέρασμα από το σημερινό εθνικοαπελευθερωτικό-αντιιμπεριαλιστικό στάδιο αγώνα του λαού μας στο επόμενο, στο κοινωνικό στάδιο του κοινωνικού μετασχηματισμού και της όξυνσης της ταξικής πάλης στη νεολαία και τους εργαζόμενους, προϋποθέτει τη σωστή αντίληψη της σημερινής στρατηγικής και της τακτικής μας.
Η αντίληψη και η προσήλωση μας, στον αγώνα για λύση του Κυπριακού προβλήματος, η οποία απορρέει μέσα από την ιδεολογία και την κοσμοθεωρία μας, πρέπει να γίνει ξεκάθαρη στα στελέχη της οργάνωσης μας, μέσα από την περεταίρω εμβάθυνση στο συγκεκριμένο θέμα, ως μορφωτικό και ιδεολογικό ζήτημα προς ανάλυση και κατανόηση σε όλες τις Τ.Ο. μας.
Σεβήρος Κούλας
Τοπικός Γραμματέας ΕΔΟΝ Αθήνας
Μέλος Φοιτητικού Συμβουλίου
