Βρισκόμαστε σήμερα εδώ, για να εκφράσουμε την αλληλεγγύη μας στο λαό των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής που βρίσκεται αυτές τις μέρες στους δρόμους. Αφορμή για τις κινητοποιήσεις αυτές, είναι η άγρια δολοφονία του Τζορτζ Φλόιντ από αστυνομικούς. Τα αίτια όμως που δημιούργησαν την έκρηξη της λαϊκής αγανάκτησης, είναι πολύ πιο βαθιά. Είναι οι τεράστιες ανισότητες της κοινωνίας των ΗΠΑ, που όχι μόνο παραμένουν μέχρι σήμερα αγεφύρωτες, αλλά οξύνονται ακόμη περισσότερο. Ανισότητες με κριτήριο το χρώμα, ανισότητες με κριτήριο την τάξη.
Αξίζει να πούμε ότι η ιστορία της Αμερικής κτίστηκε πάνω στο δουλεμπόριο των μαύρων. Ουσιαστικά, μόλις τη δεκαετία του 1960 οι μαύροι απέκτησαν δικαιώματα, αλλά και αυτά ήταν τυπικά. Μέχρι και σήμερα εδράζεται στους ίδιους τους θεσμούς των ΗΠΑ ο φυλετικός διαχωρισμός, όπου η ζωή ενός εγχρώμου φτωχού ανθρώπου αξίζει λιγότερα από ενός λευκού. Τα χαμηλά στρώματα της κοινωνίας περιθωριοποιούνται και σπρώχνονται σε γκέτο. Η συμπεριφορά των κρατικών αρχών των ΗΠΑ απέναντι τους, είναι η απαξίωση και η βία.
Το γεγονός ότι στο τιμόνι της χώρας βρίσκεται ένας άνθρωπος που αναπαράγει ρατσιστική ρητορεία, όξυνε τις συνθήκες περισσότερο. Ακόμα και τώρα, δυναμιτίζει την κατάσταση περαιτέρω, απαξιώνοντας τους διαδηλωτές και τους σκοπούς τους, την ίδια ώρα που προσπαθεί να ελέγξει τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Κατόπιν εντολής του, στρατός και τεθωρακισμένα βρίσκονται στους δρόμους της Ουάσιγκτον. Την ίδια ώρα, απειλεί ότι θα παρατάξει το στρατό σε όλη τη χώρα για να καταπνίξει τις κινητοποιήσεις. Σε διάφορες περιοχές, η εθνοφρουρά βρίσκεται στους δρόμους και έχει επιβληθεί απαγόρευση κυκλοφορίας.
Παρόλα αυτά, ο λαός παραμένει στους δρόμους και διεκδικεί. Η αστυνομική βία βρίσκεται στα ύψη. Οι διαδηλωτές βρίσκουν απέναντι τους την βίαιη καταστολή, ενώ η χρήση πλαστικών σφαιρών και δακρυγόνων είναι συνήθης πρακτική. Από τη βία αυτή, δεν εξαιρούνται οι δημοσιογράφοι. Ήδη η αμερικανική κοινωνία μετρά νεκρούς, χιλιάδες τραυματίες και χιλιάδες συλλήψεις. Αριθμοί που ενώ βρισκόμαστε εδώ αυξάνονται.
Η αυτοαποκαλούμενη χώρα της δημοκρατίας και της ελευθερίας στέκεται μπροστά μας γυμνή. Αυτοί που στο όνομα της «δημοκρατίας» προβαίνουν σε ιμπεριαλιστικές στρατιωτικές επεμβάσεις σε διάφορες γωνιές του κόσμου, αποτελούν την κορωνίδα του δημοκρατικού ελλείματος στην ίδια τους τη χώρα. Σήμερα μπορεί να δει και ο πιο αφελής, αυτό που πολλές φορές ως ΕΔΟΝ επαναλάβαμε. Ότι πλέον το σώμα της σαπίζει και τρέφεται μόνο με αίμα, ακόμα και του ιδίου του λαού της. Μέσα στη σαπίλα της, εκτρέφει την δήθεν λευκή υπεροχή και ταυτόχρονα μέσα από τους θεσμούς απελευθερώνει το χέρι να οπλίζει και να πυροβολεί εξ ονόματος αυτού του εθνικισμού. Είναι γι’ αυτό που δεν αρκεί η απόδοση δικαιοσύνης μόνο για τον Φλόιντ. Είναι γι’αυτό που απαιτείται απόδοση δικαιοσύνης για όλους τους φόνους. Μια αλυσίδα από φόνους, που στην τελική δεν βαραίνουν μόνο το σώμα των μαύρων ανθρώπων αλλά όλων των φτωχών, όλων των κατώτερων στρωμάτων της κοινωνίας, ανεξαρτήτως φυλής, χρώματος, καταγωγής.
Σήμερα στις ΗΠΑ, μαζί με τους αφροαμερικάνους, στους δρόμους βρίσκονται όλοι αυτοί που το σύστημα, τους καταδικάζει σε εξαθλίωση. Κατανοούν πλέον ότι οι ανισότητες είναι πρωτίστως ταξικές. Εκατομμύρια άνεργοι, ανασφάλιστοι, χωρίς υγειονομική περίθαλψη, με πανάκριβη παιδεία, χωρίς μέλλον, είναι στους δρόμους και παλεύουν για αξιοπρέπεια και κοινωνική δικαιοσύνη.
Είναι ανάγκη σε όλο τον κόσμο, ιδιαίτερα η νεολαία να σταθεί απέναντι σε τέτοια φαινόμενα και στο σύστημα που τα γεννά. Όπως και εμείς εδώ, στο δικό μας μετερίζι. Πόσα φαινόμενα, όχι μόνο ρατσιστικών συμπεριφορών, αλλά ρατσισμού που φωλιάζει στους θεσμούς της Κυπριακής Δημοκρατίας έχουμε βιώσει ως κοινωνία τα τελευταία χρόνια; Ο καθένας μας μπορεί να φέρει στο μυαλό του μια σειρά από τέτοια παραδείγματα. Αναφέρουμε ως τέτοιο, τα πιο πρόσφατα γεγονότα στο κέντρο υποδοχής Πουρνάρα, όπου η κυβέρνηση Αναστασιάδη – ΔΗΣΥ στερεί από τους ανθρώπους εκεί τα βασικά της αξιοπρεπούς διαβιώσης και τους συμπεριφέρεται ως ανθρώπους δεύτερης κατηγορίας. 700 άνθρωποι είναι στοιβαγμένοι εκεί, χωρίς να μπορούν να φύγουν και χωρίς τα απαραίτητα είδη πρώτης ανάγκης και υγιεινής, με αποτέλεσμα να υπάρχει έξαρση διαφόρων ασθενειών.
Σε τελική ανάλυση, στις μέρες μας αυτό που έχει απογυμνωθεί μπροστά μας είναι το σάπισμα του καπιταλιστικού συστήματος, που όπως μπορεί να καταλάβει ο καθένας από εμάς δεν είναι το τάχα «τέλειο οικονομικό σύστημα» όπως καμώνονται οι υποστηρικτές του. Πλέον είναι ιστορικά ξεπερασμένο, δεν μπορεί να προσφέρει τίποτα άλλο παρά πόνο και δυστυχία στους λαούς. Ως ΕΔΟΝ, κατανοούμε ότι μόνο μέσα από τον οργανωμένο αγώνα ενάντια σε αυτό το κοινωνικοοικονομικό σύστημα θα μπορέσουν οι λαοί να αναπνεύσουν και να ξεκινήσουν να γράφουν πραγματικά την ιστορία τους. Μέχρι τότε, δεν θα σταματήσουμε να τρέμουμε από αγανάκτηση για κάθε αδικία που συμβαίνει στον κόσμο, δεν θα σταματήσουμε να αγωνιζόμαστε και να υπερασπιζόμαστε τους αδυνάτους, όλους αυτούς που χρησιμοποιεί το σύστημα αυτό ως καύσιμα για τη συσσώρευση των κερδών του. Στεκόμαστε λοιπόν αλληλέγγυοι στο Λαό των ΗΠΑ και σε κάθε λαό που αγωνίζεται για τα δικαιώματα του. Καταδικάζουμε με όλες μας τις δυνάμεις κάθε καταστολή που στρέφεται ενάντια στους δίκαιους αγώνες των λαών.
Μόνο με το λαό στην εξουσία, ενωμένοι θα μπορούμε να αναπνεύσουμε!
Αλληλεγγύη στην πάλη των λαών!
Ζήτω η διεθνιστική αλληλεγγύη!