2 Σεπτεμβρίου του 1970, έκρηξη μεγάλης ισχύος σημειώνεται στον περίβολο της πρεσβείας των ΗΠΑ στην Αθήνα. Ο Γιώργος Τσικουρής μαζί με την συναγωνίστρια του Μαρία-Έλενα Αντζελόνι, βρίσκουν ηρωικό θάνατο προσπαθώντας να τοποθετήσουν βόμβα στο κτίριο της αμερικανικής πρεσβείας και έκτοτε κατατάσσονται ανάμεσα στους πρώτους νεκρούς του αντιδικτατορικού αγώνα.
Σε αυτή τη σεμνή τελετή, τιμάμε σήμερα την μνήμη του αγωνιστή της αντίστασης, του δικού μας Κύπριου ήρωα φοιτητή, Γιώργου Τσικουρή.
Ο Γιώργος Τσικουρής γεννήθηκε το 1945 στο χωριό Άσσια σε μια εργατική οικογένεια. Πολύ γρήγορα ήρθε σε επαφή με αυτό που αποκαλούμε αγωνιστική στάση ζωής, καθώς η οικογένεια του συμμετείχε στις γραμμές του Λαϊκού Κινήματος. Ωστόσο, παρόλο που δεν βρισκόταν ανάμεσα στους «προνομιούχους» της εποχής, οι λαϊκές του καταβολές δεν τον εμπόδισαν από το να διαπρέψει και στο σχολείο. Η διεύθυνση του Γυμνασίου όπου φοιτούσε, αποφάσισε λόγω των ψηλών του επιδόσεων, να του παραχωρήσει μετά την αποφοίτηση υποτροφία για να σπουδάσει στην Φυσικομαθηματική Σχολή του Μιλάνου, την οποία τελείωσε με άριστα.
Στα 20 του χρόνια, το 1965 φτάνει στο Μιλάνο για σπουδές, όπου και συνδέεται με τους αντιστασιακούς, αντιχουντικούς κύκλους των Ελλήνων φοιτητών και πολιτικών εξόριστων και ειδικότερα με το Πατριωτικό Αντιδικτατορικό Μέτωπο (ΠΑΜ). Η ηγετική του φυσιογνωμία δεν άργησε να τον αναδείξει ανάμεσα στο φοιτητικό κίνημα της Ιταλίας με αποτέλεσμα οι συμφοιτητές του να τον εκλέξουν πρόεδρο του Συνδέσμου Ελλήνων φοιτητών Ιταλίας. Παράλληλα, ήταν τακτικός αρθρογράφος στο ελληνικό περιοδικό «Αντί» οπού έγραφε για ζητήματα πολιτικά και συνδικαλιστικά.
Το καλοκαίρι του 1970, ενώ η Χούντα των συνταγματαρχών στην Ελλάδα διένυε τον τέταρτο της χρόνο, ο Γιώργος Τσικουρής φτάνει στην Αθήνα μαζί με την συναγωνίστρια του Μαρία-Έλενα Αντζελόνι με σκοπό να εκτελέσουν μια αποστολή. Προκειμένου να καταδείξουν τον υπαίτιο για το πραξικόπημα και την εγκατάσταση της Χούντας στην Ελλάδα, θα τοποθετούσαν εκρηκτικό μηχανισμό, στο κτίριο της Αμερικανικής Πρεσβείας στην Αθήνα, ο οποίος θα εκπυρσοκροτούσε όταν οι ίδιοι θα ήταν ήδη στο αεροπλάνο της επιστροφής για Ιταλία. Στην προσπάθεια εγκατάστασης της βόμβας ο μηχανισμός εξερράγη και από τότε οι δυο τους βρίσκονται στον κατάλογο των αθάνατων ηρώων του αντιδικτατορικού αγώνα!
Ο Τσικουρής χαρακτηρίστηκε αμέσως από την Χούντα ως τρομοκράτης ενώ οι εγκάθετοι των Αθηνών στην Κύπρο, καραδοκούσαν ακόμα και κατά τη διάρκεια της κηδείας του. Η θαρραλέα και ηρωική του πράξη έστειλε το μήνυμα στη Χούντα πως ο ελληνικός λαός όχι μόνο δεν είχε συμβιβαστεί με την δικτατορία αλλά και πως οργάνωνε την πάλη του και ήταν έτοιμος να αντισταθεί.
Η θυσία του Τσικουρή αποτελεί από τότε ορόσημο και σύμβολο του αντιδικτατορικού αγώνα αλλά και των αγωνιστικών παραδόσεων του δικού μας, κυπριακού λαού. Μπορεί η πράξη αυτή να ήταν ικανή να ταρακουνήσει τη δικτατορία, ωστόσο δεν στάθηκε δυνατό να αποτρέψει τα εγκληματικά σχέδια της Χούντας για την Κύπρο. Έτσι με την εκτέλεση του προδοτικού πραξικοπήματος από την ΕΟΚΑ Β’ και την τούρκικη εισβολή που την ακολούθησε τον μαύρο Ιούλη του ‘74, η οικογένεια του Τσικουρή βρέθηκε για άλλη μια φορά πληγωμένη. Μαζί με τον πόλεμο και την προσφυγιά για την οικογένεια Τσικουρή ήρθε ακόμα μια απώλεια καθώς ο Χρίστος Τσικουρής, πατέρας του Γιώργου αποτελεί έναν από τους 86 αγνοούμενους της Άσσιας.
Συμπληρώνονται σήμερα σαράντα εννιά χρόνια από την θυσία του Γιώργου Τσικουρή και το παράδειγμά του παραμένει άσβεστο και φωτεινό, οδηγός του αντιιμπεριαλιστικού αγώνα του λαού μας και χαρακτηριστικό της αποφασιστικότητας και της τόλμης που χρειάζεται να επιδείξουμε στην πάλη μας ενάντια στην κατοχή και την διχοτόμηση. Σήμερα, σε μια εποχή που γίνεται προσπάθεια να ξεχάσουμε και να σταματήσουμε να αγωνιζόμαστε, που γίνεται προσπάθεια να μας πείσουν πως όλα είναι μάταια, τίποτα δεν αλλάζει, πως το μόνο που πρέπει να μας ενδιαφέρει είναι ο εαυτός μας. Στην εποχή που δύσκολα εξηγείς την έννοια της λέξης αλληλεγγύη στη νέα γενιά, ο ηρωικός θάνατος του Τσικουρή αποτελεί φάρο και η μνήμη και η ιστορία του αποτελούν μέσα διαπαιδαγώγησης για τη γενιά αυτή. Η θυσία του θα συνεχίσει να μας καθοδηγεί και να μας πεισμώνει, στην καθημερινή μας προσπάθεια να δυναμώσουμε και να μεγαλώσουμε το προοδευτικό, φιλειρηνικό κίνημα στο νησί μας.
Ειδικά σήμερα, με την παρούσα κατάσταση στο Κυπριακό, μετά την κατάρρευση των διαπραγματεύσεων, αποτελεί επιτακτική ανάγκη να πεισμώσουμε και να επιμείνουμε, να μην συμβιβαστούμε με τα τετελεσμένα της εισβολής. Η παρατεταμένη στασιμότητα, σε συνδυασμό με την απενοχοποίηση της Τουρκίας η οποία ακολούθησε το Κρανς Μοντανά, δημιουργεί σοβαρούς κινδύνους.
Σε αυτή την ιστορική συγκυρία χρειάζεται να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων και όχι μόνο να παραμείνουμε σταθεροί στις θέσεις μας αλλά να εντείνουμε ακόμα περισσότερο την αντικατοχική, αντιιμπεριαλιστική μας πάλη. Ως ΕΔΟΝ, τονίζουμε πως ο Πρόεδρος Αναστασιάδης πρέπει με ξεκάθαρο τρόπο να υποστηρίξει την επανέναρξη των διαπραγματεύσεων από το σημείο που διακόπηκαν και στη βάση του Πλαισίου Γκουτιέρες, των συμφωνημένων συγκλίσεων και του άτυπου εγγράφου εφαρμογής της λύσης. Να αφήσει τα μικροπολιτικά παιχνίδια και να σταματήσει να παίζει με το μέλλον του τόπου.
Σε ότι μας αφορά ως ΕΔΟΝ, δίνουμε υπόσχεση στην μνήμη των ηρώων μας, για τον Τσικουρή και τον κάθε Τσικουρή, πως θα συνεχίσουμε να κρατάμε το λάβαρο του αγώνα ψηλά και οι θυσίες τους δεν πήγαν χαμένες. Θα συνεχίσουμε με το ίδιο σθένος να παλεύουμε για τον τερματισμό της κατοχής, την απελευθέρωση και την επανένωση της Κύπρου, μέχρι να χτίσουμε την Κύπρο της ειρήνης, της δικαιοσύνης και της ισότητας. Την Κύπρο που ονειρευόταν ο Γιώργος Τσικουρής. Έτσι τιμάμε εμείς τον ήρωα, καθημερινά, αδιάκοπα, για πάντα.
Τιμή και δόξα στους ήρωες μας
Αθάνατος
Δευτέρα 2 Σεπτεμβρίου 2019το