Τιμούμε σήμερα τη μνήμη του αγωνιστή της Αντίστασης ενάντια στη Χούντα των Αθηνών, Γιώργου Τσικουρή. Τον άνθρωπο που έδωσε τη ζωή του στην πάλη για αποκατάσταση της δημοκρατίας στην Ελλάδα και που με τους αγώνες και τη θυσία του έγινε ένας από τους ηρωομάρτυρες του αντιδικτατορικού αγώνα του ελληνικού λαού.
Ο Γιώργος Τσικουρής γεννήθηκε το 1945 στο χωριό Άσσια. Μεγάλωσε σε μια εργατική και προοδευτική οικογένεια που είχε παρέμβαση στα κοινά μέσα από τις γραμμές του Λαϊκού Κινήματος.
Στις 2 Σεπτεμβρίου 1970 ο Γιώργος Τσικουρής βρήκε ηρωικό θάνατο προσπαθώντας να πυροδοτήσει ωρολογιακό εκρηκτικό μηχανισμό στο κτίριο της αμερικανικής πρεσβείας στην Αθήνα.
Φεύγοντας με όνειρα και προσδοκίες το 1965 για σπουδές στο Μιλάνο της Ιταλίας, πολύ γρήγορα συνδέθηκε με τους αντιστασιακούς, αντιχουντικούς κύκλους των ελλήνων φοιτητών και πολιτικών εξόριστων και ειδικότερα με το Πατριωτικό Αντιδικτατορικό Μέτωπο (ΠΑΜ) εντασσόμενος στον αγώνα για την ανατροπή της Χούντας.
Το καλοκαίρι του 1970 μετέβηκε στην Ελλάδα για να εκτελέσει συγκεκριμένη αποστολή μαζί με τη συναγωνίστρια του Έλενα Μαρία Αντζελόνι. Η αποστολή στόχευε, μέσω της διενέργειας αναίμακτης βομβιστικής επίθεσης στο κτίριο της Αμερικανικής Πρεσβείας στην Αθήνα, να καταδείξει τον εμπνευστή και τον ηθικό αυτουργό του απριλιανού πραξικοπήματος. Σ΄ αυτόν τον αγώνα ο Γιώργος Τσικουρής θυσίασε ότι πολυτιμότερο είχε, την ίδια του τη ζωή.
Η θυσία του Γιώργου Τσικουρή υπήρξε απότοκο μιας συνειδητής πράξης αντίστασης και ανδρειοσύνης. Άδικα πάσχισαν οι Χουντικοί να αποδομήσουν τη θυσία του χαρακτηρίζοντας τον ως τρομοκράτη. Ο ίδιος άλλωστε ήταν γαλουχημένος με τα ιδανικά της Αριστεράς, με τα πανανθρώπινα ιδανικά της ελευθερίας, της δημοκρατίας και της εθνικής αξιοπρέπειας και δεν μπορούσε παρά να απαντήσει παρών στο κάλεσμα για αντίσταση απέναντι σ’ αυτούς που κατέλυσαν τη Δημοκρατία στην Ελλάδα.
Η γενιά του Γιώργου Τσικουρή ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα της ιστορίας για να αντιμετωπίσει την πρόκληση που γέννησε η μετεμφυλιακή εποχή στην Ελλάδα: Την εποχή των απροκάλυπτων ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων, της δράσης του παρακράτους, των διώξεων σε βάρος των δυνάμεων της προόδου που αγωνίζονταν για γνήσια εθνική ανεξαρτησία, για ελευθερία και δημοκρατία.
Σ’ αυτό το αγωνιστικό κάλεσμα η γενιά του Γιώργου Τσικουρή και ο ίδιος προσωπικά δεν δείλιασαν, ανέλαβαν το ιστορικό χρέος και αγωνίστηκαν με θάρρος και αυταπάρνηση γράφοντας σελίδες άφθαστου ηρωισμού. Αποκορύφωμα αυτών των αγώνων αποτέλεσε ο ξεσηκωμός των φοιτητών και του λαού στο Πολυτεχνείο, το Νοέμβριο του 1973.
Η ηρωϊκή θυσία του Γιώργου Τσικουρή, για τον ελληνικό και τον κυπριακό λαό ήταν και παραμένει μια πράξη θάρρους και ηρωισμού, μια πράξη αντίστασης στο φασισμό και τη δικτατορία, η οποία κλόνισε τότε το δικτατορικό καθεστώς. Έστειλε το μήνυμα ότι ο ελληνικός λαός όχι μόνο δεν είχε συμβιβαστεί με τη χουντική δικτατορία, αλλά συνέχιζε και ενέτεινε τον αγώνα του υπέρ της αποκατάστασης της Δημοκρατίας και της εθνικής Ανεξαρτησίας στην Ελλάδα.
Η θυσία του Γ. Τσικουρή και της συναγωνίστριας του Μαρίας Αντζελόνι, έδωσε νέα ώθηση στον αντιδικτατορικό αγώνα, αλλά δεν στάθηκε ικανή να αποτρέψει τα εγκληματικά σχέδια της Χούντας και της ΕΟΚΑ Β΄ στην Κύπρο, με αποτέλεσμα την εκτέλεση του προδοτικού πραξικοπήματος που οδήγησε στην τουρκική εισβολή και κατοχή. Από τις συνέπειες του δίδυμου ΝΑΤΟϊκού εγκλήματος βρέθηκε ξανά κτυπημένη και η οικογένεια του Γ. Τσικουρή, αφού το χωριό του, η Άσσια, βρέθηκε υπό τουρκική κατοχή και ο πατέρας του Χρίστος Τσικουρής βρέθηκε ανάμεσα στους δεκάδες αγνοούμενους της Άσσιας.
Σαράντα εφτά χρόνια μετά, η θυσία του Γιώργου Τσικουρή φωτίζει τον αγώνα του λαού μας ενάντια στον ιμπεριαλισμό, ενάντια στην κατοχή και για την επούλωση των πληγών που έφερε στον τόπο μας το φασιστικό πραξικόπημα της Χούντας και της ΕΟΚΑ Β΄ μέσα από την απελευθέρωση κι επανένωση της πατρίδας και του λαού μας, Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων.
Το παράδειγμα του Γ. Τσικουρή συνεχίζει να μας καθοδηγεί στην ενίσχυση του αγώνα των προοδευτικών, φιλειρηνικών δυνάμεων στην Κύπρο και στον κόσμο για την αντιμετώπιση της ιμπεριαλιστικής «Νέας τάξης πραγμάτων» της οποίας ηγούνται οι ΗΠΑ και οι στενοί ΝΑΤΟϊκοί σύμμαχοι της.
Αποτελεί φάρο και καθοδηγητική πυξίδα στους σημερινούς πολιτικούς, κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες της νεολαίας και του λαού μας αφού η σημαντικότερη ίσως συμβολή του είναι ότι το δικό του παράδειγμα συνεχίζει να αποτελεί σημείο αναφοράς για την αγωνιστική διαπαιδαγώγηση της νέας γενιάς.
Σήμερα, όσο ποτέ άλλοτε, αποτελεί σημείο αναφοράς για αντίσταση ενάντια στη νεοφιλελεύθερη επίθεση που δέχεται ο λαός μας, που μέρα με τη μέρα φτωχοποιείται ακόμα περισσότερο.
Οφείλουμε όσο δύσκολες και αν είναι οι συνθήκες να δουλέψουμε σκληρά και με αποφασιστικότητα για να δικαιώσουμε όλους όσοι θυσιάστηκαν για την ελευθερία και τη δημοκρατία.
Έχουμε χρέος να εργαστούμε για τον τερματισμό της κατοχής, για την απελευθέρωση και την επανένωση της Κύπρου, ούτως ώστε να επουλωθούν οι ανοικτές πληγές του 1974. Να αγωνιστούμε με σθένος και αυταπάρνηση για τον τερματισμό και την ανατροπή των αντιλαϊκών πολιτικών που έχουν εξαθλιώσει το λαό μας.
Έτσι μόνο θα δικαιωθεί η θυσία των ηρώων μας.
Έτσι θα δικαιωθεί η θυσία του Γιώργου Τσικουρή.
Η μνήμη του θα ζει αιώνια στις καρδιές μας.
Τιμή και δόξα στον ήρωα.
Δευτέρα 4 Σεπτεμβρίου 2017
