Ο σχολικός εκφοβισμός ή όπως είναι πιο ευρέως γνωστό το «bullying», κατά τη δική μας αντίληψη αποτελεί ένα κοινωνικό ζήτημα, το οποίο προφανώς συνεχίζει να εκδηλώνεται και να βρίσκει πρόσφορο έδαφος στην κυπριακή κοινωνία. Για την ΕΔΟΝ το bullying σε όποια μορφή και να εκδηλώνεται, δεν μπορεί να γίνεται ανεκτό και πρέπει να καταπολεμηθεί.
Ο σχολικός εκφοβισμός αποτελεί ένα κοινωνικό πρόβλημα το οποίο πηγάζει από δύο κυρίως πυλώνες. Ο πρώτος πυλώνας έχει να κάνει με την αδυναμία του εκπαιδευτικού μας συστήματος να δώσει στα παιδιά τα εφόδια και την παιδεία που χρειάζονται, ούτως ώστε να είναι σε θέση να αποδεχθούν τον κάθε συμμαθητή ή τη συμμαθήτρια τους που έχει κάποιες ιδιαιτερότητες ή «μοιάζει διαφορετικός». Ενώ ο δεύτερος πυλώνας, αφορά τις πιθανές αδυναμίες της εκάστοτε οικογένειας, να μιλήσει στα παιδιά της γι’ αυτό το φαινόμενο και τις προεκτάσεις του. Οι μορφές εκφοβισμού που είναι κοινά αποδεκτές από όλους ανέρχονται σε τέσσερεις. Θα μπορούσαμε να τις κατηγοριοποιήσουμε σε άμεσες (φυσικές, λεκτικές), έμμεσες (κοινωνικός αποκλεισμός) και τέλος ο εκφοβισμός που επικεντρώνεται στα ατομικά χαρακτηριστικά.
Ως ΕΔΟΝ, θεωρούμε ότι πρέπει γίνουν ουσιαστικές αλλαγές στο εκπαιδευτικό σύστημα, όχι μόνο για την εξάλειψη του εκφοβισμού, αλλά και κάθε μορφής βίας και παραβατικής συμπεριφοράς. Σοβαρή δουλειά χρειάζεται επίσης για να σπάσουν λάθος κοινωνικά πρότυπα που δημιουργούνται. Ωστόσο για να υλοποιηθούν οι πιο πάνω αλλαγές, θα πρέπει να υπάρξουν οι κατάλληλες υποδομές στήριξης των θυμάτων του σχολικού εκφοβισμού και να ληφθούν μέτρα προληπτικού και διαπαιδαγωγητικού χαρακτήρα, όπως και πειθαρχικά μέτρα απέναντι στους εκφοβιστές.
Σίγουρα, ο μικρός αριθμός εκπαιδευτικών ψυχολόγων στα σχολεία, δεν μπορεί να βοηθήσει και να στηρίξει επαρκώς τα παιδιά που πέφτουν θύματα σε τέτοια περιστατικά. Την ίδια ώρα, το πρόβλημα ενισχύεται λόγω της απουσίας των κατάλληλων υποδομών στήριξης, αφού η πλειοψηφία των παιδιών που πέφτουν θύμα σχολικού εκφοβισμού, δεν είναι σε θέση να μιλήσουν για τα όσα βιώνουν είτε γιατί ντρέπονται είτε γιατί φοβούνται. Είναι αδήριτη ανάγκη η ύπαρξη ολοκληρωμένης πολιτικής αντιμετώπισης του bullying με πρόληψη, στήριξη των θυμάτων, προγράμματα παρέμβασης για τους θύτες και για τους μάρτυρες τέτοιων φαινομένων.
Στόχος μας είναι η κοινωνία, αλλά και το σχολείο, να αποκτήσουν ανθρωποκεντρικό χαρακτήρα. Για να γίνει κάτι τέτοιο, χρειάζεται το εκπαιδευτικό μας σύστημα να χαρακτηρίζεται από σεβασμό στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια και στα δικαιώματα των παιδιών, ενώ παράλληλα να αναπτύσσει την κριτική σκέψη και να παρέχει ολόπλευρη μόρφωση.
Γραφείο Τύπου
06/03/2024
