Τα ημερολόγια κάποιων οικογενειών σταμάτησαν να μετρούν μέρες. Για την οικογένεια του Αλέξη Γρηγορόπουλου, κάθε μέρα είναι 6 Δεκεμβρίου 2008. Για την οικογένεια του Κούρδου Μπερκίν Ελβάν, 11 Μαρτίου 2014. Για την οικογένεια του Τζορτζ Φλόιντ, 25 Μαΐου 2020.
Αυτά είναι μόνο μερικά από τα θύματα της αστυνομικής βίας ανά το Παγκόσμιο.
Με αφορμή τον ξυλοδαρμό δύο ανήλικων παιδιών ηλικίας 11 και 12 χρονών, από αστυνομικούς στην Ελβετία το 1997, η 15η Μαρτίου καθιερώθηκε ως η Παγκόσμια μέρα κατά της αστυνομικής βίας. Είναι πολλές οι φορές που μέλη των σωμάτων ασφαλείας χρησιμοποιούν απροκάλυπτη βία, καταπατούν ανθρώπινα δικαιώματα και κάνουν κατάχρηση της εξουσίας τους. Με την εξέλιξη των μέσων επικοινωνίας και του διαδικτύου αυτές οι σκηνές πολλές φορές κάνουν σε μερικές ώρες τον γύρο του κόσμου ενώ τα τελευταία χρόνια βλέπουμε όλο και πιο συχνά περιστατικά βίας από αστυνομικές δυνάμεις.
Η παγκόσμια καπιταλιστική κρίση, η υγειονομική κρίση και οι περιορισμοί που επιβλήθηκαν, οι άθλιες συνθήκες εργασίας που επικρατούν στις πλείστες χώρες οδήγησαν σε μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις και άνοδο του λαϊκού κινήματος σε όλες τις γωνιές του πλανήτη σε διάφορες περιπτώσεις τα τελευταία 10 χρόνια. Η αστυνομική βία τις πλείστες φορές, χρησιμοποιήθηκε και χρησιμοποιείται, ως εργαλείο αντιμετώπισης της ανόδου του εργατικού και του λαϊκού κινήματος. Η κατασταλτική λειτουργεία των σωμάτων ασφαλείας αξιοποιείται στο έπακρο, σε περιόδους κρίσης του συστήματος ή/και σε περιόδους έντονης αμφισβήτησης της πολιτικής εξουσίας συγκεκριμένων δυνάμεων/κυβερνήσεων, αφού λειτουργούν ως φρουρός της άρχουσας τάξης έναντι στη νεολαία και τους εργαζόμενους.
Η βίαιη καταστολή ενάντια στους διαδηλωτές στη Χιλή, που οδήγησε σε τραυματισμό χιλιάδων ανθρώπων, αλλά ακόμα και σε θανάτους είναι το πιο πρόσφατο παράδειγμα. Περιστατικά αστυνομικής βίας είχαμε και στην Κύπρο με το πρόσφατο παράδειγμα της επίθεσης που δέχθηκαν διαδηλωτές τον Φλεβάρη του 2021.
Καθώς η αστυνομική βία κατά της εργατικής τάξης οξύνεται σε περιόδους κρίσης, η αστική δημοκρατία φροντίζει να φέρνει στο προσκήνιο πολύ συχνά συζητήσεις και νομοθεσίες για την ποινικοποίηση των απεργιών και των διαδηλώσεων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, το αίτημα από εργοδοτικές οργανώσεις για θέσπιση νομοθεσίας που πρέπει να διέπει τις απεργίες στις ουσιώδεις υπηρεσίες, μετά την απεργία στο λιμάνι Λεμεσού, τον Σεπτέμβρη του 2021. Παρόμοιες συζητήσεις και νομοσχέδια έγιναν και γίνονται και στο εξωτερικό με πιο πρόσφατο παράδειγμα τις διαδηλώσεις στη Γαλλία με χιλιάδες πολλούς τραυματίες τον Νοέμβρη του 2020.
Ως ΕΔΟΝ, καταδικάζουμε τα περιστατικά βίας από τις αστυνομικές δυνάμεις. Καταδικάζουμε την εργαλειοποίηση των σωμάτων ασφαλείας ως φρουρού της άρχουσας τάξης απέναντι σε εργατικούς και λαϊκούς αγώνες. Την ίδια στιγμή όμως, το ζήτημα της αστυνομικής βίας, που πραγματοποιείται σε ξεχωριστές και ατομικές περιπτώσεις, έχει και ακόμα μια πτυχή. Αυτή της ελλιπούς εκπαίδευσης, της έλλειψης στοιχειώδους διαπαιδαγώγησης γύρω από τα ζητήματα των ορίων της εξουσίας της και την παρουσία προβληματικών στοιχείων εντός των δυνάμεων ασφαλείας.
Γραφείο Τύπου
Κ.Σ. ΕΔΟΝ
15/03/2022
