«Ε, φίλε - πες μου για τις πατρίδες – πίσω που άφησες
τώρα ψάχνεις αλήθεια σαν ξένος»
KollektivA
ΚΥΠΡΟΣ_ΙΟΥΛΙΟΣ 1974
Δεν ήταν ένα συνηθισμένο καλοκαιρινό πρωϊνό αυτό της 20ής Ιουλίου του ’74. Η μάνα μπήκε αναψοκοκκινισμένη στο δωμάτιο και με φωνές άρχισε να ξυπνά τα 4 μικρά παιδιά της. Δεν καταλαβαίναμε το γιατί. «Ήρθαν οι Τούρκοι» μας είπε. «Πήραν την Κερύνεια και τώρα έρχονται προς τα μέρη μας. Κινδυνεύουμε. Πρέπει να φύγουμε». «Γιατί μαμά;», ρωτήσαμε. Καμία απάντηση. «Άπλωσε ένα σεντόνι στη μέση του δωματίου και άρχισε να μαζεύει τα απαραίτητα. Μας πήρε από το χέρι και βγήκαμε στο δρόμο.»
Έτσι ξεκίνησε το οδοιπορικό της προσφυγιάς που συνεχίζεται μέχρι σήμερα...
[Αναμνήσεις από ένα κοριτσάκι που ήταν μόλις 10 χρονών από την κατεχόμενη Κύπρο.]
Πρόσφυγας: Μια λέξη βαθιά ριζωμένη στο μυαλό των περισσότερων Κυπρίων. Μια λέξη βαθιά ριζωμένη στο μυαλό των φτωχών και αδύναμων τούτου του κόσμου. Μια λέξη δυστυχώς διαχρονική.
ΣΥΡΙΑ_2016
Μια χώρα διαλύεται συθέμελα. Εκατομμύρια Σύριοι εγκαταλείπουν τα πάντα. Αθώες ψυχές χάνονται στο Αιγαίο σε μια προσπάθεια να φτάσουν στη Γηραιά Ήπειρο. Είναι η μόνη τους ελπίδα. Εικόνες βίας και εξαθλίωσης κατακλύζουν το μυαλό μικρών παιδιών, που αντί να παίζουν ανέμελα προσπαθούν να συμβιβαστούν με τις νέες συνθήκες της προσφυγιάς ή χάνουν τις ζωές τους τόσο άδικα σε στεριά και θάλασσα προσπαθώντας να ξεφύγουν. Εικόνες ταπείνωσης γυροφέρνουν στο μυαλό μεγάλων ανθρώπων που αφήνουν πίσω τους τη ζωή που έχτισαν με αξιοπρέπεια στην πατρίδα τους για να παλέψουν για το άγνωστο. Τρέχουν να σωθούν.
Μα τί βρίσκουν μπροστά τους;
Μια Ευρωπαϊκή Ένωση που αποδεικνύεται για άλλη μια φορά ανίκανη στο να επιλύσει ένα τεράστιο ζήτημα, το προσφυγικό. Η Ευρώπη του διαφωτισμού γυρίζει χρόνια πίσω, στα κατασκότεινα χρόνια του μεσαίωνα. Η Ευρώπη απέτυχε να διαχωρίσει τους μετανάστες από τους πρόσφυγες και αυτό επιβαρύνει ακόμη περισσότερο την κατάσταση. Πολλά από τα κράτη της έκλεισαν τα σύνορα τους αφήνοντας εκατομμύρια πρόσφυγες στο έλεος του Θεού. Η κατάσταση είναι σε οριακό σημείο.
Δεκαπέντε χρόνια πριν, στις 20 Ιουνίου 2001 καθιερώθηκε η παγκόσμια ημέρα προσφύγων με την απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, με αφορμή τα 50 χρόνια από την υπογραφή της «Συνθήκης για το καθεστώς των προσφύγων». Έτσι, ως «πρόσφυγας» νοείται ο άνθρωπος που εξαναγκάζεται να εγκαταλείψει το σπίτι του, τα υπάρχοντα του, την πατρίδα του, λόγω πολέμων, εμφύλιων συρράξεων και διώξεων.
Ως ΕΔΟΝ, ως Γραφείο Ισότητας και Ισοτιμίας, ως νέοι άνθρωποι, θεωρούμε αδιανόητο τον 21ο αιώνα να υπάρχουν πρόσφυγες. Θεωρούμε αδιανόητο τα πολιτικά συμφέροντα να υπερβαίνουν την ανθρώπινη αξία και αξιοπρέπεια και να μην λύνουν τα προβλήματα που υπάρχουν. Ως λαός που έχουμε ζήσει την προσφυγιά από πρώτο χέρι οφείλουμε να δράσουμε άμεσα και να συμβάλουμε στην επίλυση αυτού του προβλήματος. Ως Αριστερά έχουμε υποχρέωση για άλλη μια φορά να διορθώσουμε τα λάθη των άλλων, να υψώσουμε το κόκκινο λάβαρο και να αγωνιστούμε. Να αγωνιστούμε ενάντια σε όλους αυτούς που καλλιεργούν το μίσος και τον κοινωνικό διχασμό. Να αγωνιστούμε ενάντια στον ιμπεριαλισμό και το φασισμό, τις γενεσιουργές αιτίες της προσφυγιάς. Με ασπίδα την ιδεολογία μας να χαράξουμε νέους δρόμους.
Γραφείο Ισότητας και Ισοτιμίας
Κ.Σ. ΕΔΟΝ
19/06/2016
