«Το θέατρο μπορεί να μας πει τα πάντα.
Πώς οι θεοί κατοικούν στον ουρανό και πως οι φυλακισμένοι εξοντώνονται σε ξεχασμένες υπόγειες σπηλιές και πως το πάθος μπορεί να μας ανυψώσει, και πως η αγάπη να καταστρέψει, και πως κανένας δε χρειάζεται έναν καλό άνθρωπο σ' αυτόν τον κόσμο, και πως η απάτη βασιλεύει και πως οι άνθρωποι ζουν σε διαμερίσματα ενώ τα παιδιά βολοδέρνουν στα προσφυγικά στρατόπεδα, και πως όλοι πρέπει να επιστρέψουν στην έρημο και πως μέρα με τη μέρα είμαστε αναγκασμένοι να χωρίζουμε από τους αγαπημένους μας, -το θέατρο μπορεί να πει τα πάντα».
Μήνυμα Παγκόσμιας Μέρας Θεάτρου 2016 από τον Anatoly Vasiliev
Η 27η Μαρτίου έχει καθιερωθεί ως η Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου. H μέρα αυτή επιλέχθηκε από τη διεθνή θεατρική κοινότητα με πρωτοβουλία του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου το 1961, ώστε να τιμάται το θέατρο και οι ανθρώποι που το υπηρετούν, σ' ολόκληρο τον κόσμο. Γιορτάζεται κάθε χρόνο ανά το παγκόσμιο με θεατρικές παραστάσεις και άλλες συναφείς με το θέατρο δραστηριότητες.
Η ΕΔΟΝ παραμένει από την ίδρυση της μέχρι και σήμερα, άρρηκτα συνδεδεμένη με τον πολιτισμό. Υποστηρίζει τους ανθρώπους που τον περιβάλλουν και συμμετέχει ενεργά στα πολιτιστικά δρώμενα της Κύπρου. Το θέατρο, ως μια ύψιστη μορφή τέχνης και πολιτισμού, διαδραματίζει διαχρονικά μείζονα ρόλο στα κοινωνικά ζητήματα και είναι από τους σημαντικότερους πυλώνες της πολιτιστικής δράσης της ΕΔΟΝ. Η προώθηση και η σημασία που δίνει η ΕΔΟΝ στα θεατρικά πεπραγμένα είναι εμφανής, τόσο από τις μικρές θεατρικές παραστάσεις των ΕΔΟΝόπουλων, όσο και από τις πολιτιστικές και θεατρικές παραστάσεις που πραγματοποιούν οι ΕΔΟΝίτες, εργαζομενοι, φοιτητές και μαθητές κάθε χρόνο.
Το θέατρο και οι τέχνες ευρύτερα, σύχνα δέχονται τα πυρά των νεοφιλελεύθερων πολιτικών. Παρόλο που οι γνωστοί κύκλοι επιθυμούν το θέατρο να παραμένει στο περιθώριο και να προσφέρει «άρτον και θεάματα» για να αποπροσανατολίζει, το θέατρο παραμένει βαθύτατα πολιτικό. Καθρεφτίζει στη σκηνή τις ανησυχίες της κοινωνίας και εναντιώνεται στο σαθρό σύστημα και την υποκουλτούρα.
Ο Μπρεχτ σε μια προσπάθεια να δείξει ότι ο πολιτισμός είναι άρρηκτα συνηφασμένος με την κοινωνική κατάσταση της ανθρωπότητας, αλλά και την ανάγκη να σωθούν οι ίδιοι οι ανθρώποι των τεχνών και του πολιτισμού υπό τις τότε συνθήκες, σε ομιλία του στο 1ο Διεθνές Συνέδριο Συγγραφέων που έγινε τον Ιούνιο του 1935 ανέφερε: «Να λυπηθούμε τον πολιτισμό, αλλά πρώτα να λυπηθούμε τους ανθρώπους! Ο πολιτισμός σώζεται όταν σώζονται οι άνθρωποι».
Το θέατρο λοιπόν για εμάς, αποτελεί πηγή έμπνευσης και δημιουργίας. Αποτελεί παραγωγή πολιτισμού. Αποτελεί διέξοδο στην υποκουλτούρα που προωθείται. Αποτελεί και ταυτόχρονα μέσο άσκησης κριτικής στα όσα καταρρακώνουν το ηθικό της νέας γενιάς -και όχι μόνο.
Πολιτιστικό Γραφείο
Κ.Σ. ΕΔΟΝ
26/03/2016
