Η Διεθνής Μέρα Φοιτητών αποτελεί για τους φοιτητές ολόκληρου του κόσμου μέρα αγώνα, αντίστασής και διεκδίκησης για τα δίκαια και τα αιτήματα των φοιτητών.
Η ημερομηνία είναι σημαδιακή αφού στις 17 Νοεμβρίου 1939, τα ναζιστικά στρατεύματα εκτέλεσαν 9 φοιτητές και καθηγητές του Πανεπιστημίου της Τσεχοσλοβακίας. Όλα τα πανεπιστημιακά ιδρύματα έκλεισαν με στρατιωτικό διάταγμα, περισσότεροι από 1200 φοιτητές συνελήφθησαν και οδηγήθηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης.
Η 17η Νοεμβρίου καθιερώθηκε ως Διεθνής Μέρα Φοιτητών το 1941 στο Λονδίνο, από το Διεθνές Φοιτητικό Συμβούλιο για να παραμείνει άσβεστη η φλόγα της θυσίας και της αντίστασης των φοιτητών απέναντι στον χιτλεροφασισμό.
Το 1973, 34 χρόνια μετά, αύτη την φορά στο Πολυτεχνείο στην Αθήνα, οι φοιτητές εξεγέρθηκαν και με την θυσία τους απέδειξαν ότι μπορούσαν να ανατρέψουν την δικτατορία της Χούντας και τα σχέδια του αμερικανοΝΑΤΟϊκού ιμπεριαλισμού.
Αποτείνουμε σήμερα φόρο τιμής στους ηρωικούς αγωνιστές του Πολυτεχνείου, που πότισαν με τον αγώνα, και αρκετοί με τη θυσία τους, το δέντρο της λευτεριάς, της δημοκρατίας και της προόδου. Η θύμηση των γεγονότων του Πολυτεχνείου το Νοέμβριο του ’73 αναπόφευκτα φέρνει στο νου την κυπριακή τραγωδία τον Ιούλη του ’74. Πίσω από τα γεγονότα της 17ης Νοεμβρίου 1973, της 15ης και 20ης Ιουλίου 1974 υπάρχει μια κοινή συνωμοσία, ένα κοινό σχέδιο, που καταστρώθηκε από τη CIA και το ΝΑΤΟ. Με στόχο την καθυπόταξη της Ελλάδας στα Αμερικανο-νατοϊκά συμφέροντα και το αλυσόδεμα της Κύπρου στο δικό τους άρμα.
Τα αντιιμπεριαλιστικά μηνύματα και η πρωτοπόρα δράση τόσο των κομμουνιστών το 1939 στην Πράγα όσο και της αντιδικτατορικής ΕΦΕΕ το 1973 στο Πολυτεχνείο φαίνεται ότι ενοχλούν. Οι πιο αντιδραστικοί κύκλοι της κοινωνίας θέλουν να θάψουν τους αγώνες αυτούς όσο πιο βαθιά γίνετε. Τα οράματα και τα μηνύματα της μέρα απειλούνται με παραχάραξη και διαστρέβλωση, όπως άλλωστε και ολόκληρη η ιστορία των κομμουνιστών ανά τον κόσμο και των αγώνων τους με τον να επιδιώκουν με τις πολιτικές τους να εξισώσουν τον φασισμό με τον κομμουνισμό.
Σήμερα, είναι επίκαιρα όσο ποτέ τα μηνύματα τόσο της Πράγας του 1939, όσο και του Πολυτεχνείου του 1973. Τόσο ανά τον κόσμο, αλλά ιδιαίτερα στην Ευρώπη σήμερα οι λαοί έχουν να αντιμετωπίσουν οικονομικές δικτατορίες, απώλεια εθνικής κυριαρχίας, έλεγχο των χωρών τους από την Τρόικα και τους κατά τόπους εκπρόσωπους και προασπιστές της. Οι λαοί υποφέρουν από την πείνα, την αμορφωσιά, τη σκλαβιά. Οι νέοι υποφέρουν από τα ανελεύθερα και αντιδημοκρατικά καθεστώτα. Οι τοκογλύφοι καπιταλιστές κτυπούν ακόμη πιο ψυχρά. Οι τραπεζίτες επιδιώκουν αύξηση των κερδών τους. Τα μεγαλύτερα θύματα του νεοφιλελευθερισμού είναι οι νέοι άνθρωποι. Φτώχεια, ανεργία, ανέχεια και εξαθλίωση.
Η δική μας απάντηση πρέπει να είναι εγρήγορση και αγώνας. Μέσα σε αυτές τις δύσκολες μέρες, η ηττοπάθεια, η μοιρολατρία, η κάθε μορφής καταπίεση, ο εξευτελισμός, και η υποταγή στους ισχυρούς δεν θα περάσουν. Περάσαμε χειρότερα και τα καταφέραμε. Όσο δύσκολες και αν είναι οι συνθήκες στο τέλος θα νικήσουμε, γιατί η Αριστερά είναι συνώνυμο της ζωής, φορέας της προόδου και σκαπανέας του μέλλοντος.
Το σύνθημα Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία πλέον δεν φωνάζετε μεταφορικά αλλά κυριολεκτικά. Σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς η νεολαία, και πόσο μάλλον η σπουδάζουσα έχει καθήκον να βρεθεί για ακόμη μια φορά στην πρώτη γραμμή του αγώνα και να αναμετρηθεί και τούτη την φορά με την ίδια την τιμημένη ιστορία της. Δε θα δεχτούμε να ζούμε στα όρια της εξαθλίωσης. Η φετινή 17η Νοεμβρίου ας αποτελέσει την απαρχή για νέους αγώνες, ενάντια στον ιμπεριαλισμό, ενάντια στην δικτατορία των Τροικανών και τους κυρίαρχους κύκλους της Ε.Ε. Η νεολαία μπορεί να ζήσει καλύτερες μέρες και θα τις ζήσει.
Παρ’ όλες τις δυσκολίες στο Κυπριακό δεν πρέπει να κυριαρχήσει η απογοήτευση και η μοιρολατρία. Αντίθετα τώρα είναι η ώρα για εντατικοποίηση της δουλειάς μας. Τώρα είναι ώρα να δώσουμε σάρκα και οστά στο κοινό μας όραμα. Τώρα είναι η ώρα να καταστήσουμε ξανά την Κύπρο μάνα γη, της ειρήνης, της ελευθερίας και της ασφάλειας. Δίνουμε όρκο ζωής ότι οι Οργανώσεις μας θα αγωνιστούν με όλες τους τις δυνάμεις για μια Κύπρος χωρίς κατοχικούς στρατούς. Μια Κύπρος κυρίαρχη, ομόσπονδη και ελεύθερη, μια πατρίδα και ένας λαός που Ε/κ και Τ/κ θα ζουν χωρίς μητέρες πατρίδες, αδελφωμένοι και μονιασμένοι.
Κ.Σ. ΕΔΟΝ
Νεολαία BKP
18/11/2014