Σύμφωνα με τα παγκόσμια στατιστικά στοιχεία, υπολογίζεται ότι 1 δις άνθρωποι ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας με λιγότερο από 1 δολάριο τη μέρα, 50.000 άνθρωποι πεθαίνουν κάθε μέρα, από τη φτώχεια και την πείνα, 600 εκατομμύρια παιδιά ζουν σε συνθήκες απόλυτης φτώχειας και 10 εκατομμύρια από αυτά, πεθαίνουν κάθε χρόνο από την πείνα.
Το μέγεθος της ανθρώπινης καταστροφής όμως, δεν μπορεί να υπολογιστεί σε αριθμούς. Οι άνθρωποι δεν είναι αριθμοί. Το ερώτημα που προκύπτει από αυτά τα στοιχεία σχετικά με τον πλούτο της γης είναι εύλογο. Πού πάει ο παραγόμενος πλούτος; Ποιοι τον καρπούνται και τόσοι άνθρωποι υποφέρουν; Σήμερα το φτωχότερο 40% του παγκόσμιου πληθυσμού κατέχει το 5% του παγκόσμιου πλούτου, την ώρα που στο πλουσιότερο 20% αντιστοιχεί το 75%. Γιώτ, ιδιωτικά αεροπλάνα, υπερπολυτελή ταξίδια και απολαύσεις τις οποίες οι πλούσιοι της κοινωνίας χτίζουν στις πλάτες των εργαζομένων. Και κάπως έτσι δημιουργούνται οι κρίσεις του συστήματος. Η ανθρώπινη εργασία εξαγοράζεται σε εξευτελιστικές τιμές και οι δυνατοί και πλούσιοι καρπούνται τα κέρδη.
Ο καπιταλισμός μόνο με δύο λέξεις μπορεί να χαρακτηριστεί: βάρβαρος και απάνθρωπος. Οι πολιτικές που ακολουθούνται από την Ε.Ε παρά τις μεγαλεπίβολες διακηρύξεις, φτωχοποιούν τους λαούς οδηγώντας τους στον κοινωνικό αποκλεισμό και την περιθωριοποίηση.
Τα προβλήματα αυτά αντιμετωπίζει και η Κύπρος που όπως διαφαίνεται θα συνεχίσουν να εντείνονται, την ίδια στιγμή που με τα λεγόμενα του ο Υπουργός Οικονομικών μάλλον ζει σε διαφορετική Κυπριακή Δημοκρατία. Η κυβέρνηση του Δημοκρατικού Συναγερμού, ως κύριος εκφραστής του κεφαλαίου της Κύπρου εφαρμόζει τα ίδια μέτρα για την έξοδο από την κρίση, με αυτά που οδήγησαν τους λαούς της Ευρώπης στη φτώχεια, τον υποσιτισμό, την ανέχεια και την εξαθλίωση. Εκποιήσεις, Ελάχιστο Εγγυημένο Εισόδημα, παραγκωνισμός ευαίσθητων κοινωνικών ομάδων, υποστελέχωση σε κρίσιμες υπηρεσίες του κράτους κ.α. την ίδια στιγμή που τα σκάνδαλα για χρηματισμό, υπερπληρωμές και συμφέροντα δίνουν και παίρνουν. Οι νέοι μετανάστες όμως, όλο και πληθαίνουν.
Στις συνθήκες της παγκόσμιας κρίσης του καπιταλισμού, ο μόνος δρόμος για την κυπριακή νεολαία είναι η συμπόρευση με την ΕΔΟΝ και το Λαϊκό Κίνημα της Κύπρου, για την υπεράσπιση και διεύρυνση των δικαιωμάτων των εργαζομένων, για πρόοδο, ισότητα, αλληλεγγύη, αξιοπρέπεια και για κοινωνική δικαιοσύνη, για να καταστεί ο κυπριακός λαός αφέντης στη χώρα του.
Γραφείο Τύπου
Κ.Σ. ΕΔΟΝ
17/10/2014
