Του Χρίστου Μιχαήλ
Μέλος Εκτελεστικού Συμβουλίου ΕΔΟΝ
Επαρχιακός Γραμματέας ΕΔΟΝ Λεμεσού
Οι αγορές, οι περιβόητες αγορές! ή οι δανειστές και αυτοί περιβόητοι! που αποτελούνται από κάτι τύπους, που δεν ήταν ποτέ χωρίς όνομα και διεύθυνση! Που είναι τύποι που έχουν μετατραπεί σε αιμοδιψή και αιμοσταγή αχόρταγα όντα που δεν καταλάβουν Χριστό και Παναγιά, αλλά έχουν το χρήμα ως θεό τους. Λεφτά υπάρχουν! Τα έχουν οι αγορές! Tα έχουν και μπορούν να βοηθήσουν τους λαούς που υποφέρουν, αλλά δεν τα δίνουν! Να πεθαίνουν οι λαοί όσο δεν εκτελούν και δεν διασφαλίζουν με τις πολιτικές που θα ακολουθήσουν τα κέρδη των αγορών- αυτών των «καλών ανθρώπων». Αυτών των «καλών ανθρώπων» που τους παρουσιάζουν κάποιοι ως μάννα εξ ουρανού, ευεργέτες και φιλεύσπλαχνους. Δες πόσο σύγχρονες καταστάσεις ζούμε ολόκληροι λαοί, να είμαστε σαν πεινασμένα κορμιά με ανοικτό το στόμα, για να ζήσουμε από ό,τι μας δώσουν οι «ανώνυμες» αγορές!
Ο καπιταλισμός, το σύγχρονο και ο παράδεισος πολλών. Που σήμερα βρίσκεται στο στάδιο του ιμπεριαλισμού – που για να διασφαλίσει την κερδοφορία του κεφαλαίου αξιοποιεί τη βία (με τη φιλοσοφική έννοια και όχι την κυριολεκτική ΜΟΝΟ). Ο καπιταλισμός με τους θεσμούς του έχει δημιουργήσει τέτοια άθλια μυαλά που θεωρούν ότι τα οικονομικά συμφέροντα είναι λογικό να τίθενται πάνω από την ανθρώπινη ζωή και αξιοπρέπεια. Δεν απασχολεί αν άνθρωποι δεν έχουν ένα πιάτο φαΐ. Δεν απασχολεί αν άνθρωποι δεν μπορούν να πάνε στο σχολείο. Δεν απασχολεί αν βρέφη πεθαίνουν από τον καρκίνο, γιατί οι γονείς τους δεν έχουν τα λεφτά να τα περιθάλψουν. Δεν απασχολεί που έχουν δέσει χειροπόδαρα το κράτος σε μια φιλοσοφία που οδηγεί στην απόλυτη βαρβαρότητα και εξαθλίωση, ανήμπορο και ανίκανο να θρέψει και να αναγιώσει τα παιδιά του. Είναι κατεστημένο και σπάταλο κράτος αν υπήρχε μια άλλη προσέγγιση, λένε με παρρησία.
-Αν το σύγχρονο είναι η μαζική ανεργία και δουλειά με 400 ευρώ για την συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου και αναχρονιστικό το αίτημα για μόνιμη δουλειά και μισθούς αξιοπρέπειας τότε μη διαμαρτύρεσαι.
-Αν το σύγχρονο είναι να ζεις με την απειλή της απόλυσης και της τρομοκρατίας στη δουλειά σου αν μιλήσεις και διεκδικήσεις με άλλους τα δικαιώματα σου, τότε έχουμε αποδεκτεί τη δικτατορία της αστικής τάξης και των εργοδοτών.
-Αν το σύγχρονο είναι να ζητιανεύεις από ιδιωτικά κεφάλαια - ΜΚΟ για να σε βοηθήσουν να περιθάλψεις το παιδί σου που πάσχει από καρκίνο ή άλλες ασθένειες και όχι να είναι ευθύνη του κράτους μια τέτοια υπόθεση τότε έντιμε άνθρωπε Κυρ Παντελή πες μου τι έκανες σε αυτή τη γη;
-Αν είναι σύγχρονο το παιδί να μην έχει βιβλίο να μορφωθεί, μπράβο που δεν έχουμε το νου μας στο παιδί και χάθηκε η ελπίδα.
-Αν το σύγχρονο είναι ο πόλεμος για το πετρέλαιο που έχουν ανάγκη οι αμερικάνικες εταιρείες και άλλες εταιρείες των «σύγχρονων χωρών», τότε σκοτώσαμε το όνειρο του παιδιού, την ειρήνη.
Τι σημαίνει δημόσια δωρεάν υγεία παιδεία, σπίτι και μόνιμη δουλειά για όλους; Αναχρονισμός αυτά! Κ α τ ε σ τ η μ έ ν ο!
Ας βρούμε με άλλα λόγια το σύγχρονο και τους εκφραστές του. Οι βασικές ανάγκες των ανθρώπων είναι οι ίδιες για όλους. Ας θέσουμε ως κοινωνία και ως άνθρωποι τις δικές μας προτεραιότητες. Ακόμα και στα πλαίσια αυτού του σάπιου συστήματος, για να ξεκινήσουμε από κάπου ρε αδερφέ μου, για να γίνει η ανάγκη ιστορία και η έφοδος στο μέλλον! Τους ενοχλεί η όποια αντίσταση και αμφισβήτηση της δικής τους λογικής, εξ’ ου και σπαταλούν σάλιο και μελάνι και ρίχνουν λάσπη με τα μανίας στους ανθρώπους που σηκώνουν ανάστημα, που εκφράζονται σαν αριστεροί. Τους ενοχλεί που υπάρχουν άνθρωποι που αντιστέκονται. Τους ενοχλεί και μας παρουσιάζουν έξω και πέρα από το σήμερα, μέρος του παλιού, μέρος του χθες, άνθρωποι που σκοτώνουν την προοπτική τους, όχι τη δική σου.
Χάνουμε την ουσία φίλε μου και γιατί δεν αρκούμε εμείς που σήμερα συνεχίζουμε να μιλάμε για τα πανανθρώπινα ιδανικά. Δεν αρκούμε εμείς που είμαστε έξω από τη δική τους μόδα. Κάποιοι παραιτήθηκαν με την πρώτη δυσκολία και τη θολούρα που σήκωσαν για να βρουν την ησυχία τους. Κάποιοι άλλαξαν πορεία από τη βρώμα που έβγαλε η ιστορία. «Μην ασχολείσαι» είναι το γενικό πρόσταγμα, μείνε μακριά από κόμματα και ειδικά της Αριστεράς, ξεχνώντας ότι τις πιο όμορφες μέρες η ανθρωπότητα της έζησε εκεί που το κόμμα της εργατικής τάξης αγκάλιασε την συντριπτική πλειοψηφία των λαών.
Ας μιλήσουμε λοιπόν για τα βασικά που μας καθορίζουν ως ανθρώπους. Ας σηκώσουμε ανάστημα, ας χαράξουμε πορεία! Ας κτίσει ο κάθε ένας τη δική του ταξική συνείδηση που σημαίνει ότι η αφετηρία των λόγων και των πράξεων μας είναι τα συμφέροντα του εργαζόμενου και των παιδιών τους, ανεξαρτήτως ονόματος. Ας επαναφέρουμε το σύγχρονο και ας στείλουμε στο χρονοντούλαπο της ιστορίας το σάπιο και το παλιό που μας διαφεντεύει και μας εξοργίζει!
Υ.Γ Η λέξη άνθρωπος όποτε χρησιμοποιήθηκε στο άρθρο εννοούσε τους εργαζόμενους, γιατί, ταπεινά ισχυρίζομαι, όσοι είναι στην άρχουσα τάξη έπαψαν προφανώς να χαρακτηρίζονται από ανθρωπιά με τα όσα πράττουν!
