Της Ιωάννας Στυλιανού
Μέλος ΕΔΟΝ
Πανεπιστήμιο της Μελβούρνης,
Τμήμα Δημόσιου Διεθνούς Δικαίου
Ο φασισμός είναι ο πιο γυμνός, ο πιο θρασύς, ο πιο πνιγηρός, ο πιο απατηλός καπιταλισμός. Όπως αναφέρει ο Δρ Μάκης Κουζέλης, η έκφραση «εκφασισμός» χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή, καθώς μια κοινωνία δεν μπορεί να γίνει από μόνη της φασιστική και ούτε αποτελεί έναν αυτοματισμό. Ο κίνδυνος ο οποίος διαγράφεται είναι ένας κίνδυνος επιβολής συγκεκριμένων, συντονισμένων δυνάμεων (κινήματος) και ενός φασιστικού καθεστώτος το οποίο στοχεύει στην αμφισβήτηση και την ανατροπή της δημοκρατίας η οποία επιδιώκεται στη βάση μιας κοινωνικής συμμαχίας. Ακόμη και η επιφανειακή συμπόρευση της φασιστικής δυναμικής με τη δικτατορία τροφοδοτεί το συγκεκριμένο στόχο και ως αποτέλεσμα τον ενδυναμώνει, ενώ παράλληλα αξιοποιείται ο μικροαστικός φθόνος κατά της αστικής ελευθερίας και κουλτούρας.
Πολλοί τολμούν να εξισώνουν το φασισμό με τον κομμουνισμό. Αξίζει λοιπόν να σημειωθεί πως όσο επικίνδυνη είναι η άνοδος και η εξέλιξη του νεοφασισμού, τόσο επικίνδυνη είναι και η «θεωρία των δύο άκρων» το ιστορικό υπόβαθρο της οποίας βρίσκεται στις απόψεις που κυκλοφορούν εδώ και αρκετά χρόνια και δεν αντέχουν στην αντικειμενική και διαλεκτική εξέταση των γεγονότων. Όπως όμως αντικατοπτρίζεται από ιστορικά γεγονότα, τα δύο διαφέρουν τόσο στη φιλοσοφία, όσο και στο περιεχόμενο τους. Από τη μια ο φασισμός δρα ως διαθέτης και κληροδότης αρρωστημένων ιδεολογημάτων, ενώ από την άλλη ο σοσιαλισμός δρα ως κληροδότης της κοινωνικής και επιστημονικής προόδου, αξιών και ιδανικών με επίκεντρο τον άνθρωπο. Αδιαμφισβήτητα, η κοινή πάλη της τεράστιας πλειοψηφίας των λαών αποτέλεσε την οικοδόμηση του σοσιαλισμού, με τη συσπείρωση και τη συνεργασία των εργαζομένων. Σε αντίθεση, ο φασισμός ξεφύτρωσε από τη μήτρα του ίδιου του συστήματος με τους πρωταγωνιστές του να εξυμνούν τον Χίτλερ υποστηρίζοντας πως ο ίδιος επέστρεψε στον εργάτη το έθνος του.
Όπως τότε, έτσι και σήμερα, ο νεοφασισμός βρίσκει πρόσφορο έδαφος μέσα στις κοινωνίες και καταγράφει σταθερή άνοδο σε πολλές χώρες της Ευρώπης ρίχνοντας δελεαστικά συνθήματα προς τις πιο πολιτικά ανώριμες μάζες, κερδίζοντας τες επικαλούμενος τις πιο «καυτές» τους ανάγκες ως ο «υπερασπιστής ενός ταπεινωμένου έθνους». Στην Ελλάδα, η Χρυσή Αυγή είναι το αποτέλεσμα μιας μακράς ιδεολογικής προετοιμασίας μέσα στην κοινωνία. Η υποδοχή της είχε προετοιμαστεί από τη νομιμοποίηση της πολιτικής εκπροσώπησης των συνεργατών των ναζί, των αυτοαποκαλούμενων «υπερασπιστών της ελευθερίας», οι οποίοι έχουν πλέον θρέψει τον εθνοκεντρισμό, την ξενοφοβία, το μίσος για την παιδεία και την εχθρότητα προς τη δημοκρατία.
Στην Κύπρο, όπως αναγράφει η ιστορία, οργανώσεις όπως αυτές της δεκαετίας του ’60 αποτέλεσαν την απαρχή της ακροδεξιάς. Η σύγχρονη κυπριακή ακροδεξιά αριθμεί πέραν των 20 οργανώσεων και παράλληλα ευνοείται από ένα πολιτικοκοινωνικό περιβάλλον συμπεριλαμβανομένου της οικονομικής κρίσης η οποία αποτελεί ένα προνομιακό πεδίο για την ακροδεξιά ως συλλέκτης φόβου, προσφέροντας λύσεις τις οποίες ο πολίτης εύκολα αφομοιώνει. Η μετανάστευση, αφού η μετατροπή σε «χώρα εισαγωγέας», καθώς και το άνοιγμα των οδοφραγμάτων συντελούν στην «απειλή της εθνικής ταυτότητας». Η κρίση του πολιτικού συστήματος, καθώς οι ιδεολογικές προσεγγίσεις και η εξίσωση των πολιτικών δυνάμεων ευνοούν αυτόματα αυτόν ο οποίος θα χαρακτηριστεί και θα θεωρηθεί ως το «κάτι διαφορετικό». Τέλος, σημαντικό ρόλο διαδραματίζει το Κυπριακό, το οποίο αποτελεί ίσως τον σημαντικότερο παράγοντα ο οποίος καθορίζει τις πολιτικές επιλογές του Κύπριου πολίτη καθώς η απογοήτευση από οποιεσδήποτε προοπτικές λύσης, ωθεί ακόμη περισσότερο σε αντιομοσπονδιακές προσεγγίσεις.
Όλα αυτά, σε συνδυασμό με την κοινωνική κρίση (και εν τέλει κρίση της δημοκρατίας) αποτελούν αφορμή για να αναθαρρέψουν τα φασιστικά στοιχεία και να αναπτύξουν τη ρητορεία τους. Σήμερα, αστικά κόμματα, ΜΜΕ ακόμη και παιδεία παρουσιάζοντας ρατσιστικά πρότυπα, παραχαράσσοντας την ιστορία και προωθώντας τον αντικομμουνισμό στρώνουν τo χαλί στο φασισμό και την ίδια στιγμή εμφανίζονται να τον κατηγορούν με επιφυλακτικότητα, ενώ στην πραγματικότητα τον αγκαλιάζουν, τον ανέχονται και τον υποθάλπουν δίνοντας έτσι βήμα να διαδώσει το δηλητήριο του. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός, πως από τη μέρα των ελληνικών εκλογών το ΕΛΑΜ ταυτίστηκε πλέον και επίσημα με τη Χ.Α. και συμμερίζεται πλήρως τη δολοφονική δράση αυτής της φασιστικής συμμορίας. Ας μην κάνουμε τα στραβά μάτια. Το ΕΛΑΜ δεν είναι τίποτε άλλο, παρά εντολοδόχοs του καπιταλισμού, πιόνι του ίδιου συστήματος που καλλιεργεί τη φτώχεια και τη μιζέρια, οργανωμένο και εκπαιδευμένο να δρα με τον ίδιο τρόπο όπως και η Χ.Α. Η ενδυνάμωση του ουδέποτε θα επιφέρει ρεαλιστικές λύσεις. Το μόνο αποτέλεσμα θα είναι σκληρά αδιέξοδα βαμμένα με το αίμα του λαού.
Η πόρτα στο νεοφασισμό έχει ήδη ανοίξει. Τιμούν και δοξάζουν τους δοσίλογους συνεργάτες των Ναζί ταγματασφαλίτες και τους Χίτες του Γρίβα. Η ΕΟΚΑ Β’ δεν καταδικάζεται πουθενά (ούτε καν φραστικά), ενώ ανιστόρητες τοποθετήσεις επιχειρούν την ιδεολογική της αθώωση. Γνωστοί πραξικοπηματίες εκλέγονται με τα ψηφοδέλτια κομμάτων. Γνωστές εφημερίδες φιλοξενούν συνεντεύξεις μέσα από τις οποίες εκφράζονται ιδέες όπως «μόνο μια Χούντα μπορεί να επιφέρει λύσεις στα σημερινά προβλήματα». Προσφέρεται ανθρωπιστική βοήθεια σε Ελληνοκύπριους και μόνον. Οργανώνονται πορείες μίσους ενάντια στους μετανάστες.
Τα γεγονότα αυτά δεν επιτρέπουν κανένα εφησυχασμό. Οι φασίστες δεν πρέπει να αναβιώσουν. Η ανάπτυξη τους θα επιφέρει τραγικές συνέπειες στον τόπο μας για ακόμα μια φορά, όπως και σε όλη την Ευρώπη καθώς διακυβεύονται πρωτογενή αγαθά: η ανθρώπινη ζωή και η στοιχειώδης ελευθερία. Κάθε Κύπριος πολίτης καλείται να δράσει ενάντια στο νεοφασισμό ανατρέποντας έτσι επεισόδια αντίστοιχα των όσων έχουν συμβεί στην Ελλάδα. Σαν νεολαία, διεκδικούμε την κληρονομιά της πολιτικής χειραφέτησης και της χειραφέτησης της σκέψης. Λάβαρο μας, τα ανθρώπινα δικαιώματα, η δημοκρατία, η προσωπική αξιοπρέπεια, η ανεξάρτητη σκέψη, ο σεβασμός του άλλου και πάνω απ’ όλα η λογική. Η χώρα μας έπεσε θύμα του νεοφασισμού, η υπόθαλψη του οποίου αποτελεί έργο του ίδιου του ιμπεριαλισμού.
Εμείς ήμασταν, είμαστε και θα παραμείνουμε σταθερός πολέμιος του φασισμού. Οι αγώνες του Κόμματος μας είναι ιερή παρακαταθήκη προς την απομόνωση και εξουδετέρωση του «τέρατος» του νεοφασισμού που πλανιέται αμέριμνα. Τα οράματά μας για δημοκρατία και ελευθερία δεν κινδύνευσαν ποτέ από τον αγώνα των πολλών. Ο κίνδυνος προέρχεται από τους «ευπρεπείς», οι οποίοι ανοίγουν την πόρτα στον αυταρχισμό και στον ολοκληρωτισμό της ακροδεξιάς.
Αυστραλία, 28 Νοεμβρίου 2013
