Tου Βάσου Θωμά
Μέλος Κ.Σ ΕΔΟΝ
Ο τίτλος του άρθρου δεν είναι καθόλου τυχαίος. Πολύ απλά, με τον τρόπο αυτό, μπορείς να τραβήξεις την προσοχή του αναγνώστη. Έχω χάσει το ενδιαφέρον σας; Σκεφτείτε όμως να ήταν όλες οι ειδήσεις τόσο αληθινές. Θα γνωρίζαμε εκ των προτέρων πως ζούμε σ' ένα κόσμο γεμάτο παραπληροφόρηση και ψέμα.
Δεν λέω σε καμία περίπτωση ότι κατέχω την απόλυτη αλήθεια. Παρ' όλα αυτά θα προσπαθήσω να τοποθετήσω τα πράγματα με τρόπο αντικειμενικό.
Αναμφίβολα, ζούμε στην εποχή της γνώσης, της πληροφορίας, και της ενημέρωσης. Είμαστε μακριά από την είδηση όσο η κίνηση του χεριού να ανάψει την τηλεόραση, να ανοίξει την εφημερίδα, να κάνει το κλικ στον υπολογιστή, στο κινητό, στο tablet.
Καθόμαστε στην τηλεόραση να δούμε αχόρταγα το αίμα να κυλά. Όσο περισσότερο τόσο το καλύτερο. Μόλις, όμως, πέσουν οι διαφημίσεις συνεχίζουμε κανονικά την ζωή μας χωρίς καμία ενοχή. Είναι σαν να βλέπουμε στις ειδήσεις των 8 ντοκιμαντέρ για την ζωή των λιονταριών στην Αφρική. 10 παιδιά νεκρά από ΝΑΤΟικές επιδρομές στο Αφγανιστάν. Αλήθεια πόσο μας προβλημάτισε αυτό το γεγονός; Ποία κανάλια το πρόβαλαν και με πιο τρόπο; Είναι βλέπεται και η ένταξη μας στο ΝΑΤΟ στην μέση. Αυτό μπορεί να αλλάξει και την άποψη της κοινής γνώμης.
Κοινή γνώμη. Υπάρχει ακόμα κοινή γνώμη; Κοινή γνώμη θα ήταν αν οι ειδήσεις μεταφέρονταν από τον πομπό στον δέκτη με την πραγματική τους μορφή. Αν διαμορφωνόταν η άποψη του κοινού μετά από συζήτηση. Στις μέρες μας, όμως, η κοινή γνώμη είναι ήδη διαμορφωμένη στα γραφεία των καναλιών και των επιχειρήσεων. Τα επικοινωνιακά κόλπα είναι τόσα πολλά πλέον που μπορούν να μας πείσουν ότι το χειρότερο είναι το καλύτερο για εμάς. Για παράδειγμα το κούρεμα των καταθέσεων, αν βάλουμε στο τέλος “υπό τις περιστάσεις” τότε όλα είναι για το καλό μας. Σκεφτείτε μόνο πως άλλαξε η άποψη μας από το Σάββατο 16 Μαρτίου μέχρι το επόμενο Σάββατο 23 Μαρτίου.
Μπορεί κανείς άραγε να τα βάλει με την ιερή αγέλη των ΜΜΕ; Η απάντηση είναι όχι. Αν θέλει η “πρώτη εξουσία” να επιβάλει την άποψη της τότε αυτό πρέπει να θεωρείται δεδομένο. Λέω όχι, γιατί αυτό συμβαίνει κατά κόρον σε ολόκληρο τον κόσμο, όχι μόνο στην Κύπρο. Στην Ελλάδα για παράδειγμα, χρησιμοποιήθηκε η ίδια τακτική που χρησιμοποιήθηκε και στην Κύπρο όταν ήταν να υπογραφεί το μνημόνιο 1,2,3, η τακτική δηλαδή, του τρόμου, το δόγμα του Σοκ. Η τρομοκρατία του μνημόνιο ή θάνατος υπερνίκησε τις όποιες αμφιβολίες υπήρχαν. Το ίδιο έγινε σε ολόκληρο τον κόσμο όταν ήθελε το κεφάλαιο να επιβάλει τους δικούς του “κανόνες”. Το ίδιο θα συνεχίσει να γίνεται κάθε φορά που το κεφάλαιο θα χρειάζεται να ανασυνταχθεί.
Αυτό που πρέπει όλοι να κατανοήσουμε είναι ότι πίσω από την κάθε πέννα, το κάθε μικρόφωνο, το κάθε πληκτρολόγιο υπάρχει μια άποψη. Μια άποψη που θα βγει σε πλειστηριασμό και κάποιος θα την αγοράσει. Ίσως πρέπει να ψάξουμε μόνοι μας να βρούμε την είδηση, πίσω από το γυαλί και τα εύηχα λόγια. Ίσως πρέπει αμφισβητήσουμε ό,τι θεωρούσαμε μέχρι σήμερα “αλήθεια”. Ίσως πρέπει να στραφούμε σε κάτι πιο αληθινό, πιο ανθρώπινο.
