Οι γιορτές των Χριστουγέννων φέρνουν μαζί τους τη λάμψη των φώτων, τη ζεστασιά των συναντήσεων και τον ρυθμό των εορταστικών μελωδιών. Ωστόσο, ανάμεσα στη λαμπερή ατμόσφαιρα των γιορτών, κρύβεται μια πραγματικότητα που δεν παύει να υπενθυμίζει τις οικονομικές και κοινωνικές ανισότητες που υπάρχουν στην κοινωνία μας. Οι ανισότητες διατηρούν δύο διαφορετικούς κόσμους: αυτόν της πλούσιας τάξης που θα ξοδέψει και θα περάσει τα Χριστούγεννα σε φανταχτερά σπίτια με όλες τις ανέσεις και αυτόν της φτώχειας, των ατόμων που θα περάσουν δύσκολες ημέρες αγωνίας, αναζητώντας τα απαραίτητα αγαθά.
Και φέτος τα Χριστούγεννα, οι βασικές ανάγκες δεν είναι δεδομένες για όλες τις οικογένειες, πόσο μάλλον το στόλισμα ενός χριστουγεννιάτικου δέντρου, η ανταλλαγή δώρων, ένα χριστουγεννιάτικο τραπέζι με τα βασικά αγαθά. Η ακρίβεια συνεχίζει να ασκεί εισοδηματική πίεση, τα επιτόκια να βρίσκονται στα ύψη και το κόστος της ενέργειας να είναι σε ψηλά επίπεδα. Οι οικογένειες των χαμηλών στρωμάτων θα δυσκολευτούν ακόμη περισσότερο αυτό τον χειμώνα, ενώ πολλές είναι οι οικογένειες που θα περάσουν τις γιορτινές μέρες με το φόβο της εκποίησης της κατοικίας τους.
Μέσα σε αυτές τις πραγματικότητες που ζει ο λαός μας, η κυβέρνηση δεν έχει πάρει ουσιαστικά μέτρα στήριξης τα οποία να δίνουν μόνιμη λύση στα προβλήματα που ταλανίζουν τα ευάλωτα και τα μεσαία στρώματα της κοινωνίας, ενώ τα προσωρινά μέτρα που έχει λάβει, ήρθαν με κάμποση καθυστέρηση και μετά την τεράστια πίεση της κοινωνίας.
Είναι χαρακτηριστική μάλιστα, η υποκρισία της κυβέρνησης, αφού σε αντίθεση με την μέχρι χθες διακηρυγμένη θέση της, τα μέτρα που έλαβε περιλαμβάνουν συνδυασμό οριζόντιων και στοχευμένων μέτρων – κάτι για το οποίο κατηγορούσε το ΑΚΕΛ ότι λαϊκίζει. Επιπρόσθετο της υποκρισίας της, είναι ότι μέσω των πρόσφατων προσωρινών μέτρων που ανακοίνωσε, ουσιαστικά επαναφέρει μέτρα που η ίδια είχε καταργήσει βεβιασμένα πριν μερικούς μήνες! Μια κίνηση η οποία καταδεικνύει το πόσο εκτός πραγματικότητας ζουν και σε πόση απόσταση βρίσκονται από τις κοινωνικές ανάγκες.
Όσον αφορά το στεγαστικό πρόβλημα, από τη δέσμη μέτρων που ανακοίνωσε η κυβέρνηση απουσιάζουν δύο κύριοι πυλώνες, καθοριστικοί ως προς την άμβλυνση του: Κατ’ αρχάς απουσιάζει η οποιαδήποτε πρόθεση για σύσταση Ενιαίου Στεγαστικού Φορέα που να είναι σε θέση να σχεδιάζει, να συντονίζει και να υλοποιεί μια ολοκληρωμένη κρατική στεγαστική πολιτική και δεύτερο, δεν υπάρχει φορέας χρηματοδότησης για απόκτηση στέγης από τα μικρομεσαία νοικοκυριά. Αυτά τα δύο σημεία αποτελούν πάγια θέση και προτάσεις του ΑΚΕΛ και χωρίς αυτά, δεν μπορεί να υφίσταται μια ολοκληρωμένη στεγαστική κρατική πολιτική.
Όσον αφορά τα υπόλοιπα προβλήματα που ταλανίζουν την κοινωνία, όπως ο πληθωρισμός και η ενεργειακή ακρίβεια, σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία της Στατιστικής Υπηρεσίας, επιβεβαιώνεται ότι οι αυξήσεις των τιμών σε βασικά αγαθά και είδη πρώτης ανάγκης ήρθαν για μείνουν. Το κράτος έχει εισπράξει επιπρόσθετα έσοδα των 2,5 δις ευρώ τα τελευταία δύο χρόνια από τις τσέπες των φορολογουμένων και έχει επιστρέψει, μέσω φοροελαφρύνσεων ή παρεχόμενων υπηρεσιών, ένα πολύ μικρό ποσό, κατώτερο του ευρωπαϊκού μέσου όρου. Παρόλο που η λήψη βραχυχρόνιων ανακουφιστικών μέτρων είναι αναγκαία, χρειάζονται και εδώ, γενναίες αποφάσεις, καθώς και ένας ολοκληρωμένος σχεδιασμός με βάθος και διάρκεια.
Από όλα τα πιο πάνω, διαφαίνεται ότι η κυβέρνηση δεν έχει αντιληφθεί τα προβλήματα της στέγασης, των ενοικίων, της ακρίβειας. Για όλα συζητά, για όλα δεσμεύεται ότι θα φέρει προτάσεις αλλά δεν έχει την πολιτική βούληση να το κάνει, αν και προεκλογικά είχε όλες τις λύσεις έτοιμες.
Όλα αυτά συμπυκνώνονται σε ακόμη ένα ετεροβαρή προϋπολογισμό, μέσα από τον οποίο φαίνεται ότι οι κυβερνώντες δεν έχουν προτεραιότητα τις ανάγκες και τη στήριξη της κοινωνίας, συνεχίζοντας στο μοτίβο της κυβέρνησης Αναστασιάδη. Ο ίδιος ο Νίκος Χριστοδουλίδης άλλωστε, διακήρυττε ότι αποτελεί συνεχιστή των αντιλαϊκών πολιτικών του Νίκου Αναστασιάδη, οι οποίες οδήγησαν στην κοινωνική ασφυξία της κατώτερης οικονομικής τάξης και στη συρρίκνωση της μικρομεσαίας. Ο πρώτος προϋπολογισμός της κυβέρνησης Χριστοδουλίδη λοιπόν, διακρίνεται από ελλείμματα και ανισορροπίες, οι οποίες αγνοούν τις πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας, της οποίας μια μερίδα, θα δει τις χριστουγεννιάτικες γιορτές μονάχα πίσω από τις βιτρίνες.