Του Ιάκωβου Τοφαρή
Μέλος Εκτελεστικού Συμβουλίου
ΚΣ ΕΔΟΝ
Πολλή φασαρία γίνεται τις τελευταίες εβδομάδες για τον «αόρατο εχθρό» που απειλεί τις κοινωνίες μας. Σύσσωμα τα μέσα ενημέρωσής εξαπολύουν πολεμικές ιαχές και καλούν τον πληθυσμό σε γενική επιστράτευση. Είναι όμως στ΄ αλήθεια τόσο καινούργιος αυτός ο ιός; Είναι η πρώτη φορά που εισβάλει στις ζωές μας;
Η πραγματικότητα είναι πως ο COVID-19 είναι όντως κάτι καινούργιο, τα προβλήματα όμως που ήρθαν μαζί του κάθε άλλο! Οι πανδημίες και η αδυναμία επαρκούς αντιμετώπισης τους αποτελούν μια ακόμη από τις παθογένειες του ιού που ονομάζεται καπιταλισμός. Όσο δηλαδή η εξέλιξη του πλανήτη συμβαίνει με άναρχο τρόπο οδηγούμενη από το νόμο του κέρδους και όχι συγκροτημένα, στη βάση ενός κεντρικού σχεδιασμού με στόχο την ικανοποίηση των αναγκών της ανθρωπότητας τα δεινά μας δεν πρόκειται να τελειώσουν.
Το κρίσιμο ερώτημα όμως, δεν είναι αν ο ιός είναι νέος ή παλιός, ορατός ή αόρατος, το ερώτημα παραμένει εκείνο το βασανιστικό, τώρα τι κάνουμε;
Όπως και να ΄ναι τούτη η γη..
Η ΕΔΟΝ, από την στιγμή που η κατάσταση διαμορφώθηκε ως έχει σήμερα, έλαβε σειρά αποφάσεων και αναδιαμόρφωσε τη δράση της για να παραμείνει, ακόμα και μέσα σε αυτές ιδιόμορφες συνθήκες παρούσα και δραστήρια σε όλα τα επίπεδα. Μέσα από τα συλλογικά μας όργανα πήραμε αποφάσεις και τοποθετηθήκαμε εξαρχής πάνω σε ζητήματα που αφορούν τους φοιτητές και τους μαθητές. Στηρίξαμε και ασκήσαμε πίεση μαζί με το κόμμα μας για την υιοθέτηση συγκεκριμένων μέτρων για τη διευκόλυνση των νέων εργαζομένων και συστήσαμε ομάδες εθελοντών για να παρέχουμε βοήθεια σε άτομα που την χρειάζονται. Την ίδια ώρα, ενώ η «κατάσταση εκτάκτου ανάγκης» μας απομονώνει στο σπίτι, φροντίσαμε μέσω της πολύμορφης διαδικτυακής εκστρατείας που αναπτύσσουμε, να δώσουμε προτάσεις για υγιή ενασχόληση. Ας μην ξεχνάμε πως το σύστημα εδώ και πολλά χρόνια προσπαθεί να αναγάγει τον ατομικισμό και την εσωστρέφεια σε κυρίαρχο στοιχείο της σύγχρονης κοινωνίας. Να μην του επιτρέψουμε με ευκαιρία τον Κορωνοϊό να επιταχύνει αυτή τη διαδικασία. Να φροντίσουμε έστω η αλληλεγγύη, η συνεργασία και η κοινωνικότητα του λαού μας να βγουν αλώβητες από αυτή την υπόθεση.
Υγεία για όλους
Ανάμεσα στα πολλά κωμικοτραγικά των ημερών είναι και η ξαφνική εκδήλωση ενδιαφέροντος και ευαισθησίας από βέρους νεοφιλελέδες σχετικά με το σύστημα δημόσιας υγείας. Βέβαια το πραγματικό ύψος του ενδιαφέροντος των κυβερνώντων καταδεικνύεται από τη σωρεία των προβλημάτων που έθεσαν ένα-ένα τα νοσοκομεία μας εκτός μάχης τις πρώτες μέρες εξάπλωσης του ιού στην Κύπρο. Οι ίδιοι που σήμερα χαρακτηρίζουν το ιατρικό και παραϊατρικό προσωπικό ως «ήρωες του καιρού μας» είναι αυτοί που με τις περικοπές και την υπόσκαψη τους, τους οδήγησαν να εργάζονται χωρίς τα απολύτως απαραίτητα θέτοντας (κυριολεκτικά!) τη ζωή τους σε κίνδυνο καθημερινά. Αν πρέπει να θυμόμαστε κάτι από αυτή την περιπέτεια είναι πως χωρίς ισχυρό δημόσιο σύστημα υγείας, είμαστε ανήμποροι μπροστά σε τέτοιες (και άλλες μικρότερης κλίμακας) καταστροφές!
Άλλοι με τους εργαζόμενους και άλλοι με τις τράπεζες
Είναι αδιαμφησβήτητο πως σημερινή κρίση υγείας κυοφορεί μια αυριανή κρίση στην οικονομία. Για αυτό το λόγο το ΑΚΕΛ έσπευσε από την πρώτη στιγμή να καταθέσει σειρά προτάσεων για την προστασία των χαμηλότερων στρωμάτων της κοινωνίας. Από την άλλη οι κυβερνώντες έθεσαν ως προτεραιότητα την προστασία και τη διαφύλαξη των κερδών των τραπεζών! Το ΑΚΕΛ καταψήφισε την πρόταση αναστολής αποπληρωμής των δανείων καθώς υποχρεώνει ουσιαστικά τους δανειολήπτες να πληρώσουν περισσότερα. Ναι μεν θα γίνει αναστολή της αποπληρωμής δανείων (κατόπιν αιτήματος και όχι αυτόματα!), ωστόσο τα δάνεια θα συνεχίσουν να τοκίζονται κατά την περίοδο της αναστολής. Με λίγα λόγια, όταν θα επαναρχίσουν την αποπληρωμή, οι δανειολήπτες θα χρωστούν περισσότερα απ΄ότι πριν.
Το ζήτημα των τραπεζών και των δανείων είναι ένα από τα όσα το κόμμα μας ήγειρε το προηγούμενο διάστημα. Μεταξύ των πολλών προτάσεων του ΑΚΕΛ που υιοθετήθηκαν, υπήρξαν άλλες τόσες για τις οποίες δεν έγινε ούτε συζήτηση. Ενδεικτικά αναφέρουμε την βοήθεια σε όσους εξαιρούνται του κυβερνητικού σχεδίου αναστολής εργασιών, το θέμα των ενοικίων μικρομεσαίων επιχειρήσεων και το ζήτημα του πλαφόν σε είδη πρώτης ανάγκης. Για αυτά και πολλά άλλα ούτε συζήτηση από την κυβέρνηση η οποία προσδοκεί να φορτώσει σύσσωμο το βάρος μιας ακόμα κρίσης στις πλάτες των χαμηλότερων εισοδηματικών στρωμάτων της κοινωνίας.
COVID19 – ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ2020
Είναι γεγονός πως ένα εκπληκτικά μεγάλο μέρος της κοινωνίας κατανοεί και συμφωνεί πως χρειάζεται όλοι μας να στερηθούμε ορισμένες από τις ελευθερίες μας για να ξεπεραστεί αυτή η κρίση. Με μεγάλη ευκολία κλειστήκαμε στο σπίτι, συμμορφωθήκαμε με τις υποδείξεις των αρχών, συνειδητά ενημερώνουμε το κράτος για όλες μας τις μετακινήσεις και εργαζόμαστε «ευέλικτα» από το σπίτι. Κατανοητό και θεμιτό στις παρούσες συνθήκες αλλά..! Χρειάζεται να επαγρυπνούμε. Φυσιολογικά κάποια από τα συγκεκριμένα μέτρα δεν εξυπηρετούν μόνο στην καθυστέρηση της εξάπλωσης του ιού. Το ότι «γνωριστήκαμε» μαζικά με τα ευέλικτα ωράρια και τη δουλειά από το σπίτι, το ότι ζήσαμε τον πρώτο μας (έστω εθελοντικό) περιορισμό κυκλοφορίας δεν πρέπει να «μαλακώσει» τα αντανακλαστικά μας. Η περιστολή των κοινωνικών δικαιωμάτων που βιώνουμε να φροντίσουμε να είναι προσωρινή! Αργά ή γρήγορα αυτά τα μέτρα δεν θα είναι πλέον απαραίτητα και τότε θα πρέπει να επιστρέψουμε στην πραγματικότητα που γνωρίζαμε, χωρίς να χάνουμε οριστικά κάποια εκ των κοινωνικών μας δικαιωμάτων.
*Άρθρο που κυκλοφόρησε στη "Ν" Aπριλίου