Του Αλέξανδρου Γερολατσίτη
Μέλος Φοιτητικού Συμβουλίου ΕΔΟΝ
Τοπικός Γραμματέας ΕΔΟΝ Θεσσαλονίκης
Για ακόμα μια χρονιά, οι εργαζόμενοι, οι νέοι και νέες, οι φοιτητές, οι συνταξιούχοι και οι άνεργοι ετοιμαζόμαστε να τιμήσουμε την εργατική Πρωτομαγιά, μέρα σύμβολο για την εργατική τάξη για τη διεκδίκηση και τον αγώνα ενάντια στην ταξική εκμετάλλευση. Δεκάδες χρόνια μετά από τον κόκκινο Μάη του 1886 και όλα έχουν αλλάξει μα όλα μοιάζουν ίδια… Ανεργία, μετανάστευση, ακρίβεια, αβεβαιότητα, εργατική τρομοκρατία, εκμετάλλευση αποτελούν την καθημερινή πραγματικότητα των Κύπριων εργαζομένων και νέων.
Πόσες φορές νιώσαμε πως δεν αντέχουμε άλλο, πως δεν μπορούμε να επιβιώσουμε… Πόσοι από εμάς είμαστε άνεργοι εδώ και μήνες χωρίς καμία ευκαιρία; Πόσα νέα ζευγάρια μένουμε με τους δικούς μας ως απάντηση στα ψηλά ενοίκια; Πόσοι φοιτητές σταματήσαμε τις σπουδές μας γιατί δεν μπορούσαμε πλέον να ανταπεξέλθουμε; Πόσοι συνταξιούχοι πέρασαν το Χειμώνα σε κρύα σπίτια γιατί δεν τους έφτανε η σύνταξη; Πόσες οικογένειες στερηθήκαμε τα βασικά; Πόσοι πατεράδες και μανάδες εργαζόμαστε σε δύο και τρεις δουλειές για να μπορέσουμε να επιβιώσουμε; Πόσοι από εμάς μεταναστεύσαμε για ένα καλύτερο μέλλον; Πόσοι δικοί μας άνθρωποι χάθηκαν στον αγώνα για το μεροκάματο; Πόσες ακόμη θυσίες; Πόσο ακόμη θα ματώσουμε και θα μοιρολατρούμε; Πότε επιτέλους θα ΖΗΣΟΥΜΕ;
Την απάντηση την έχουμε εμείς! Απαντάμε: Φτάνει! Αρκετή υπομονή κάναμε!
Ήρθε ο καιρός να αντιληφθούμε πως συλλογικά, ταξικά και οργανωμένα πρέπει παλέψουμε! Πρέπει να σηκωστούμε, να φωνάξουμε, να διεκδικήσουμε, να αγωνιστούμε… για να ΚΕΡΔΙΣΟΥΜΕ!
Την Πρωτομαγιά αρχινάμε, σηκώνουμε κεφάλι, στεκόμαστε δίπλα σε αυτούς που συνεχώς ήταν στις επάλξεις, στον αγώνα, δίπλα στο ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, την Παγκύπρια Εργατική Ομοσπονδία, την ΠΕΟ. Εργάτες όλων των κλάδων, νέοι και νέες, άνεργοι υψώνουμε τα κόκκινα λάβαρα στον ουρανό. Τα λάβαρα που κέρδισαν το οκτάωρο, τις συλλογικές συμβάσεις, οποιοδήποτε δικαίωμα έχουμε σήμερα. Όλα έχουν τη δική μας σφραγίδα! Τις θυσίες της τάξης μας, των δικών μας ανθρώπων.
Την Πρωτομαγιά ξεκινούμε από την πλατεία Ελευθερίας, το απόγευμα, στις πέντε. Καταλήγουμε στο γήπεδο τις νεκρής ζώνης, συναντούμε και ενοποιούμαστε με τους υπόλοιπους της τάξης μας, με τους συμπατριώτες μας Τουρκοκύπριους, να δώσουμε μαζί τη μάχη. Να παλέψουμε και να φωνάξουμε για τα δικά μας δικαιώματα, για τα δικά μας όνειρα, για τις δικές μας σύγχρονες ανάγκες. Για να ξημερώσουν οι δικές μας μέρες, στα δικά μας χώματα, τιμώντας με τον καλύτερο τρόπο τους πρώτους, τους εργάτες του Σικάγο!