Tου Δημήτρη Χαραλάμπους
Μέλος Τοπικής Επιτροπής ΕΔΟΝ Ηνωμένου Βασιλείου
Σα να μην έφτανε η εθνική προδοσία του 1974 από τους ιδεολογικούς και βιολογικούς προγόνους της κ. Ελένης Σταύρου-Σύρου και των ομοϊδεατών της, με τις τραγικές συνέπειες του δίδυμου εγκλήματος να μας ταλανίζουν μέχρι και σήμερα, κάποιοι, όπως η εν λόγω βουλευτής του ΔΗΣΥ και υποψήφια ευρωβουλευτής στις επικείμενες ευρωεκλογές, προδίδουν φραστικά και ιδεολογικά την εδαφική ακεραιότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας για ακόμα μια φορά.
Καλεσμένη στην τηλεοπτική εκπομπή «Πρωτοσέλιδο» ημερομηνίας 08/04/2019, η θυγατέρα του υπαρχηγού της ΕΟΚΑ Β’ δήλωσε χαρακτηριστικά ότι «όσα κερδίζονται στον πόλεμο δεν μπορεί να κερδηθούν πίσω, στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων». Η αναφορά απευθυνόταν στην αναγνώριση από τις ΗΠΑ, της ισραηλινής κυριαρχίας των στρατηγικής σημασίας Υψωμάτων Γκολάν, τα οποία κατέλαβε το Ισραήλ από τη Συρία με τον «Πόλεμο των Έξι Ημερών» του 1967; προσάρτηση την οποία ο Καταστατικός Χάρτης του ΟΗΕ και το Διεθνές Δίκαιο, ουδέποτε αναγνώρισαν, θεωρώντας τα Υψώματα Γκολάν ως κατεχόμενα συριακά εδάφη.
Εντούτοις, αναπόφευκτα ο νους «τρέχει» συνειρμικά δημιουργώντας συσχετισμούς με την τουρκική εισβολή και κατοχή της μισής μας πατρίδας. «Δεν είναι το ίδιο» και δεν μπορούμε να συγκρίνουμε τις δυο περιπτώσεις μας λέει η κ. Σύρου, «γιατί το Ισραήλ κέρδισε τα εδάφη αυτά στον πόλεμο. Δεν είναι συγκρίσιμες περιπτώσεις», λέει. Μήπως η Κυπριακή Δημοκρατία χάρισε το 37% των εδαφών της στην Τουρκία και δεν το θυμόμαστε; Μάλλον η κ. Σύρου θα διατηρεί επιλεκτική μνήμη. Να σας υπενθυμίσουμε λοιπόν, αφού διεξάγετε επιλεκτικές συγκρίσεις και διαχωρισμούς περιπτώσεων, ότι και η Τουρκία με πόλεμο κατέχει τα κυπριακά εδάφη που κατέχει. Εκτός κι αν τίθεται θέμα ασυνεννοησίας με τον όρο πόλεμος. Ο πόλεμος κ. Σύρου είναι ο ίδιος παντού, έχει πάντα το ίδιο τραγικό πρόσωπο, έχει πάντα το ίδιο αιματοβαμμένο χέρι, προξενεί το ίδιο ακριβώς αιματοκύλισμα, όπου κι αν εκτυλίσσει τα αρρωστημένα και εκτρωματικά του σχέδια (και εσείς θα έπρεπε να το γνωρίζετε από πρώτο χέρι, όντας γνήσιο τέκνο του υπαρχηγού της ΕΟΚΑ Β’). Αφήνει πίσω του τα ίδια θύματα: αθώα γυναικόπαιδα, αμάχους, υπερασπιστές της πατρίδας που θυσιάζονται για τον τόπο τους, για τη διατήρηση της αξιοπρέπειας, της κυριαρχίας και της εδαφικής ακεραιότητας της χώρας τους. Αυτή την ακεραιότητα, την οποία κατακερματίζετε φραστικά και ιδεολογικά με τις απόψεις σας, επικαλούμενη την πολεμολογία και την τραγικά απελπιστική προσέγγιση ότι «όσα κερδίζονται στον πόλεμο δεν μπορεί να κερδηθούν πίσω, στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων».
Φαίνεται ότι τα «απρόσιτα» που διατρανώνεται ότι σπούδασε η κ. Σύρου και η πολεμολογία την οποία επικαλείται για να στηρίξει το επιχείρημά της, δικαιολογούν τη μη διεκδίκηση χαμένων εδαφών σε πολέμους και τη μη διεξαγωγή διαπραγμετευτικών ενεργειών για την επανάκτησή τους. Ίσως αυτή η «λογική» να αποτελεί και την επεξήγηση της κατάστασης των σημερινών διαπραγματευτικών διαδικασιών εκ μέρους διακυβέρνησης ΔΗΣΥ – Αναστασιάδη, μιας και διαρκώς σκοντάφτουμε σε επικοινωνιακά και πολιτικά αδιέξοδα.
Ωστόσο, εάν αποδεχτούμε το επιχείρημα και την προσέγγιση της υποψήφιας ευρωβουλευτού, χάριν συζητήσεως, τότε ευλόγως, συγκεκριμένα συμπεράσματα και απορίες δημιουργούνται. Συμπερασματικά, σύμφωνα με τη λογική της κ. Σύρου: 1) Είτε που ξεγράφουμε τη μισή Κύπρο και τη χαρίζουμε στην Τουρκία, μιας και το Κυπριακό έληξε οριστικά το 1974, αφού «όσα κερδίζονται στον πόλεμο δεν μπορεί να κερδηθούν πίσω, στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων», 2) είτε που προχωρούμε σε εμπόλεμη σύρραξη για να «πετάξουμε τους Τούρκους στη θάλασσα» όπως βαυκαλίζονται οι πολιτικοί ομοϊδεάτες της κ. Σύρου; ως τον μόνο τρόπο για να κερδηθούν πίσω τα κατεχόμενα κυπριακά εδάφη, μιας και οι διαπραγματεύσεις "are not the issue".
Συνεπώς, εύλογες είναι οι απορίες που αναδύονται σε σχέση με τη στάση του κόμματός σας, αναφορικά με το Κυπριακό: Ας μας απαντήσει ο ΔΗΣΥ ξεκάθαρα ποια είναι η προσέγγιση του για τις διαπραγματεύσεις, κι αν τόσα χρόνια δηλαδή μας εμπαίζει για τις διαπραγματευτικές του προσπάθειες προς επίλυση του Κυπριακού, αφού ό,τι κατέκτησε η Τουρκία το 1974 της ανήκει δικαιωματικά και τελεσίδικα μιας και το κατέκτησε σε πόλεμο, με βάση τη λογική της υποψήφιας ευρωβουλευτή. Ας μας ενημερώσει η κ. Σύρου για τον τρόπο με τον οποίο θα προωθήσει το κυπριακό πρόβλημα και την προσπάθεια επίλυσης του στο Ευρωκοινοβούλιο σε ενδεχόμενη εκλογή της, αφού με βάση τη θεωρία της η κατοχή του 37% των κυπριακών εδαφών, αποτελούν εδάφη που «δεν μπορεί να κερδηθούν πίσω, στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων» και συνιστούν τετελεσμένη υπόθεση.
Ας μας ενημερώσει ξεκάθαρα ο ΔΗΣΥ για την πολιτική στάση που διατηρεί αναφορικά με το Κυπριακό, γιατί και ακροδεξιά και «ευρωπαϊκός φιλελευθερισμός», και πατριωτισμός και εθνικισμός, και λύση ΔΔΟ και διχοτόμηση, και λύση χαλαρής ομοσπονδίας και συνομοσπονδία, και λύση 2 κρατών και επανένωση, ε πως να το κάνουμε, δεν πάνε μαζί...