Tου Χρυσόστομου Μωυσέως
Μέλος Κεντρικού Συμβουλίου ΕΔΟΝ
Το πώς χειρίστηκε επί προηγούμενης διακυβέρνησης η τότε αντιπολίτευση του ΔΗΣΥ και Νίκου Αναστασιάδη το ζήτημα του Κυπριακού για να αναρριχηθεί στην εξουσία είναι ευρέως γνωστό. Εν συντομία, δαιμονοποίησε όλες τις συγκλίσεις Χριστόφια με την τ/κ ηγεσία, υιοθέτησε τη ρητορική του αντι-ομοσπονδιακού μετώπου, με αποτέλεσμα όταν βρέθηκε στην προεδρία να ακροβατεί η διαδικασία και να υπάρξει χαμένος χρόνος. Σήμερα, ακούμε το επιτελείο του με προεξάρχων τον Α. Νεοφύτου, να περηφανεύονται για πολλές από αυτές τις συγκλίσεις καθησυχάζοντας ότι αυτές διασφαλίζουν όλα όσα αναδεικνύονται ως ανησυχίες της ε/κ πλευράς.
Αν πούμε ότι το Κυπριακό υπήρξε πεδίο λαϊκισμού και θύμα της επιθυμίας της καρέκλας, τη φωτογραφία του Αβέρωφ Νεοφύτου να βάζει βενζίνη στο αυτοκίνητο του διαμαρτυρόμενος για τις τιμές, την θυμάστε; Μήπως είχε περάσει μέρα που να μην ποζάρει ο κ. Νεοφύτου στο πρατήριο ή που να μην τον ακολουθούσαν τα ΜΜΕ; Τι γίνεται σήμερα; Κινείται με λάδι καλό το αυτοκίνητο του; Γιατί δεν έχουν έγνοια σήμερα τα ΜΜΕ να τον ακολουθήσουν σε κάποιο γέμισμα;
Αυτό είναι απόλυτα ενδεικτικό του πώς κινήθηκε η αντιπολίτευση τότε απέναντι στην κυβέρνηση Χριστόφια. Και δυστυχώς είναι απόλυτα ενδεικτικό του πώς θα κινηθούν όλη τη βδομάδα ενόψει 2ου γύρου. Ελλείψει άλλων επιχειρημάτων και διάθεσης αντιπαράθεσης επί θέσεων, θα εξακολουθήσουν να προσάπτουν ως «αδίκημα» τη συμμετοχή του Σταύρου Μαλά στην προηγούμενη διακυβέρνηση. Και ακριβώς επειδή (θα έπρεπε να) είναι εκτός θέματος μια τέτοια συζήτηση, θα πρέπει να γίνει κάποια στιγμή επί της ουσίας συζήτηση και για εκείνη την επίμαχη περίοδο. Γιατί, για να είμαι ειλικρινής, πέραν από συνθήματα-ποιήματα δεν έχω ακούσει, ούτε πώς, ούτε γιατί υπήρξε τόσο καταστροφική.
Χωρίς να εισηγούμαι ότι δεν έχουν γίνει λάθη (αντιθέτως έχει γίνει επανειλημμένα και αυτοκριτική), έχω την εντύπωση ότι επί της ουσίας δεν είναι σε θέση ούτε από άποψη ευθυνών, ούτε από άποψη φιλοσοφίας, ούτε από ταξική θέση και τοποθέτηση, να μιλήσουν από τη σκοπιά του εργαζομένου για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει και τις αιτίες που τα προκαλούν. Όλη αυτή η πολεμική είχε, έχει και θα έχει για όσο καιρό μπορεί να κεφαλαιοποιείται σε εκλογική συσπείρωση, το χαρακτήρα πολιτικού (και όχι μόνο) κανιβαλισμού.
Τέτοιες πρακτικές δεν έχουν θέση σε μια σύγχρονη κοινωνία. Η Αριστερά, και από τη θέση της αντιπολίτευσης, έχει δώσει δείγματα γραφής για το ήθος με το οποίο πολιτεύεται στη βάση αρχών. Ο Σταύρος Μαλάς αντίστοιχα, έχει αποδείξει με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο όλο αυτό το διάστημα, ότι είναι ως προσωπικότητα φορέας μιας νέας πολιτικής κουλτούρας που έχει ανάγκη ο τόπος. Ζητά να κριθεί για όσα ο ίδιος πρεσβεύει, για τα χαρακτηριστικά του, τη φιλοσοφία του, για τις θέσεις και το πρόγραμμα του. Ας περιοριστεί η αντιπαράθεση σε αυτά και ο λαός να επιλέξει. Άλλωστε είναι τόσο εμφανείς οι διαφορές σε όλα τα επίπεδα που η όποια προσπάθεια κάλυψης με τη μετατόπιση της συζήτησης και είναι και φαίνεται γελοία και απέλπιδα.