Του Μάριου Λαγού
Μέλος Φοιτητικού Συμβουλίου ΕΔΟΝ
Παρακολουθούσα τις προάλλες μια είδηση σχετικά με ένα παιδάκι με σύνδρομο Down το οποίο κατά τη διάρκεια της σχολικής τους εορτής για την 28η Οκτωβρίου, ενώ στεκόταν στη γραμμή για να απαγγείλει ποίημα, το μικρόφωνο την προσπέρασε λες και ήταν ανύπαρκτη.
Το γεγονός αυτό οφείλει να μας προβληματίσει σοβαρά. Αντανακλά επί της ουσίας, μια κοινωνία όπου ό,τι μοιάζει «διαφορετικό» περιθωριοποιείται και αντιμετωπίζεται απάνθρωπα. Το πιο πάνω δεν αφορά μόνο τους συνανθρώπους μας με σύνδρομο Down ή και άλλες αναπηρίες, αλλά επίσης άτομα με διαφορετική θρησκεία, σεξουαλικό προσανατολισμό, φύλο, φυλή και γλώσσα.
Ως ΕΔΟΝ, οφείλουμε να εντείνουμε τον αγώνα ενάντια σε όλες τις μορφές κοινωνικού αποκλεισμού. Αν και οι αιτίες των πιο πάνω διαφέρουν, τέμνονται στο γεγονός ότι σε όλες τις περιπτώσεις οι διακρίσεις που γίνονται σε βάρος τους, αποτελούν προϊόν του καπιταλισμού και αξιοποιούνται από το σύστημα ως μέσο διάσπασης της ενότητας της εργατικής τάξης και ευρύτερα του λαού.
Ο προσδιορισμός ενός ατόμου κάτω από αυτές τις ενότητες αγνοώντας την ταξική του προέλευση, οδηγεί στο εσφαλμένο συμπέρασμα ότι η επίλυση των προβλημάτων αυτών μπορεί να επέλθει έξω από την ταξική πάλη, αλλά και στο γεγονός ότι οι επιπτώσεις, πχ. του ρατσισμού επενεργούν το ίδιο στα άτομα αυτά, κάτι που προφανώς είναι λάθος. Διαφορετική είναι η αντιμετώπιση που έτυχαν για παράδειγμα τα ασυνόδευτα προσφυγόπουλα με την εξαγγελία για δημιουργία χώρου στέγασης στο Ζύγι και διαφορετική είναι η αντιμετώπιση που τυγχάνουν είτε ομόθρησκοι, είτε ομοεθνείς τους, που με τις επενδύσεις τους το κράτος τους παραχωρεί ακόμα και διαβατήρια της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Η άμβλυνση των πιο πάνω προβλημάτων περνά πρώτα και κύρια από τη σωστή και ολοκληρωμένη παιδεία. Μια παιδεία η οποία στο επίκεντρο της θα είναι ο άνθρωπος και που θα αναπτύσσει κουλτούρα ανεκτικότητας, πολυπολιτισμικότητας, σεβασμού στη θρησκεία και τον σεξουαλικό προσανατολισμό καθενός. Ως ΕΔΟΝ, οφείλουμε παράλληλα να συνεχίσουμε τη διαπαιδαγώγηση των στελεχών μας, καθώς συχνά είναι και οι μοναδικοί πομποί των πιο πάνω αξιών στην κοινωνία μας. Οφείλουμε παράλληλα -όσον αφορά κυρίως στα άτομα με αναπηρίες- να επενεργούμε και στην καθημερινότητα των ατόμων αυτών, διαμορφώνοντας το περιβάλλον τους με τέτοιο τρόπο, ώστε να βελτιώνεται η ποιότητα ζωής τους.
Οφείλουμε τέλος, να συνδέουμε την όξυνση των κοινωνικών αυτών προβλημάτων με τη διακυβέρνηση Αναστασιάδη-ΔΗΣΥ. Τίποτα δεν μπορεί να περιμένει η κοινωνία μας από αυτούς που δεν παίρνουν ξεκάθαρη θέση για το ζήτημα με τη στέγαση των ασυνόδευτων προσφυγόπουλων στο Ζύγι. Από αυτούς που επένδυαν πολιτικά στην ξενοφοβία του κυπριακού λαού όταν μιλούσαν για δήθεν υπερπρονόμια των πολιτικών προσφύγων. Από αυτούς που με τις περικοπές στην παιδεία οδήγησαν σε υποστελέχωση των σχολικών συνοδών σε παιδιά με αναπηρίες. Από αυτούς που ακύρωσαν τη θεατρική παράσταση στη Σωτήρα οδηγώντας την κοινότητα πολλά χρόνια πίσω.
