Έχουμε κουραστεί να ακούμε, κάθε χρόνο για τη «Γιορτή» της γυναίκας. Για το χαρούμενο, καταναλωτικό και δήθεν αγαπησιάρικο κλίμα της ημέρας. Για τις ειδικές τιμές σε ρούχα και παπούτσια, για δωρεάν είσοδο σε εκδηλώσεις και άλλα πολλά. Η 8η του Μάρτη δεν θα μπορούσε να μην πέσει και αυτή θύμα, του καπιταλισμού και των μηχανισμών του, που όλα τα σφάζει και όλα τα μαχαιρώνει (κυριολεκτικά). Όπως τα πάντα σε αυτό το σύστημα, πωλούνται και αγοράζονται, και έχουν αξία μόνο όταν αποφέρουν κέρδος.
Η εμπορευματοποίηση αυτής της επετείου δεν μπορεί βέβαια να ξεγράψει ούτε την σπουδαιότητα των γεγονότων που την καθόρισαν, ούτε και την ουσία της, και αυτό γιατί, ο αγώνας που ξεκίνησε τότε παραμένει μέχρι σήμερα επίκαιρος.
Η ιστορία της 8ης του Μάρτη
Η 8η του Μάρτη καθιερώθηκε ως Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας στη μνήμη των εργατριών στα κλωστοϋφαντουργεία και ραφτάδικα της Νέας Υόρκης, που ξεσηκώθηκαν στις 8 του Μάρτη του 1857 για να διεκδικήσουν «δεκάωρη δουλεία, φωτεινές και υγιεινές αίθουσες εργασίας, ισομισθία με τους κλωστοϋφαντουργούς και τους ράφτες». Εκείνη την εποχή οι γυναίκες εργάζονταν 16 ώρες την μέρα και με μισθούς πολύ χαμηλότερους από αυτούς των κλωστοϋφαντουργών. Οι διαδηλώσεις και οι απεργίες αυτές πνίγηκαν στο αίμα από τις αστυνομικές δυνάμεις. Το 1910 η Κλάρα Τσέτκιν, διεθνής προσωπικότητα του Κομμουνιστικού Κινήματος, προτείνει στη Β΄ Διεθνή Συνδιάσκεψη Σοσιαλιστριών Γυναικών την 8η του Μάρτη ως Διεθνή μέρα γυναίκας για να αποδοθεί έτσι φόρος τιμής στις πρωτοπόρες εκείνες γυναίκες. Έτσι αυτή η μέρα παραμένει για το παγκόσμιο κομμουνιστικό κίνημα μέρα έπαλξης αγώνα για την ισοτιμία των γυναικών.
Γυναίκα του «American Dream» VS Καθημερινή Γυναίκα
Το star system, το lifestyle, η μόδα ή αλλιώς οι μηχανισμοί του συστήματος, στην προσπάθεια τους να αποπροσανατολίσουν τον κόσμο από τα πραγματικά διδάγματα και παραδείγματα της 8ης του Μάρτη, προσπαθούν να δημιουργήσουν δικά τους «φωτεινά παραδείγματα». Γυναίκες μεγαλοεπιχειρηματίες, γυναίκες των λαμπερών εξωφύλλων ή των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, σιδηρές κυρίες της πολιτικής κ.α. είναι τα παραδείγματα που προτάσσονται σε μια προσπάθεια να αποπροσανατολιστούν οι σύγχρονες γυναίκες, τόσο για το ποια είναι η ουσία της Μέρας της Γυναίκας, όσο και ως προς το ποιος πρέπει να είναι ο στόχος μιας σύγχρονης γυναίκας.
Το πραγματικό μήνυμα της 8ης του Μάρτη ήταν και παραμένει, ο οργανωμένος-συλλογικός αγώνας των γυναικών για ισοτιμία, ενάντια στη διπλή εκμετάλλευση του συστήματος που υφίσταται – αφενός λόγω του φύλου και αφετέρου λόγω της ταξικής της θέσης. Η Μέρα της Γυναίκας είναι πάνω από όλα αφιερωμένη στις γυναίκες του καθημερινού αγώνα. Στις καθημερινές γυναίκες της δουλειάς. Η Μέρα της Γυναίκας είναι αφιερωμένη στις γυναίκες που αγωνίζονται. Στις γυναίκες που αντέχουν και νικούν στους αγώνες τους. Στους αγώνες τους προσωπικούς μα και τους συλλογικούς.
Το Γυναικείο Κίνημα σήμερα
Η σπουδαιότερη κατάκτηση του οργανωμένου γυναικείου κινήματος της Αριστεράς, της ΠΟΓΟ, είναι ότι κατόρθωσε να βγάλει αυτόνομα την Κύπρια γυναίκα στο προσκήνιο των πολιτικών και κοινωνικο-οικονομικών αγώνων, συνδυάζοντας τους αγώνες για ισότητα και ισοτιμία με τη γενικότερη πάλη των εργαζομένων για κοινωνική δικαιοσύνη. Καταπολέμησε στην πράξη παρωχημένες νοοτροπίες σχετικά με τη θέση της γυναίκας στην κοινωνία και άνοιξε δρόμους διεκδίκησης και χειραφέτησης. Έθεσε τη σφραγίδα του σ’ όλες τις μεγάλες κατακτήσεις του λαού μας και ειδικότερα των γυναικών. Συνέβαλε μαζί με το ΑΚΕΛ και το ευρύτερο Λαϊκό Κίνημα στην επίτευξη παλλαϊκών κατακτήσεων. Η κατάργηση του θεσμού της προίκας, η αναθεώρηση του οικογενειακού δικαίου, η ψήφιση του νόμου για ισότητα και ισομισθία, η ίση πρόσβαση στην εργασία, η βελτίωση της νομοθεσίας για την προστασία της μητρότητας, η αύξηση της άδειας μητρότητας και γονικής άδειας και η πρόληψη της αντιμετώπισης της βίας στην οικογένεια, φέρουν ανεξίτηλη τη σφραγίδα της ΠΟΓΟ.
Ο αγώνας για ισότητα όμως δεν έχει τελειώσει, πολύ απλά γιατί κανείς, δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι έχει επιτευχθεί η πραγματική ισότητα μεταξύ αντρών και γυναικών σήμερα. Γιατί μπορεί, πράγματι, στους νόμους και στη θεωρία, η γυναίκα να είναι ίση με τον άνδρα αλλά πόσο ίση είναι στη ζωή και στην πράξη όταν μια γυναίκα βρίσκει πολύ πιο δύσκολα δουλειά και αμείβεται κατά κανόνα λιγότερα; Πόσο αληθινή είναι ισότητα όταν σε πάρα πολλές περιπτώσεις οι εργοδότες απολύουν ή δεν προσλαμβάνουν γυναίκες που είναι έγκυες ή γυναίκες που είναι σε ηλικία για να κάνουν παιδιά, επειδή θέλουν να αποφύγουν να καταβάλουν την άδεια μητρότητας; Για ποια ισότητα μιλά η Ευρωπαϊκή Ένωση όταν το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο αποφάσισε ότι θα επιτρέπεται η απόλυση εγκύων εργαζομένων στο πλαίσιο ομαδικών απολύσεων; Τι συνεχίζει να πηγαίνει λάθος όταν τη στιγμή που οι γυναίκες έχουν ξεπεράσει τους άντρες στην ανώτατη μόρφωση, η ανεργία, ανισομισθία, η φτώχεια τις κτυπούν πιο έντονα στην βάση των στατιστικών σχεδόν όλων των χωρών;
Μαζί με το οργανωμένο κίνημα γυναικών της ΠΟΓΟ ως αναπόσπαστο κομμάτι του Λαϊκού Κινήματος της Κύπρου συνεχίζουμε να παλεύουμε για την πραγματική ισότητα μεταξύ αντρών και γυναικών, μακριά από λογικές φεμινιστικού καριερισμού από τη μια και από τις αυταπάτες του φιλελευθερισμού από την άλλη. Παλεύουμε στις δοσμένες συνθήκες, ακόμα και μέσα από αυτό το σύστημα, για τη χειραφέτηση της γυναίκας για την πολιτική, κοινωνική και οικονομική ισότητα με φάρο την ιστορία και τα μηνύματα της 8ης του Μάρτη.
Γραφείο Ισότητας & Ισοτιμίας
Κ.Σ. ΕΔΟΝ