2021 και εξακολουθούμε να θεωρούμε τη στέγη πολυτέλεια. Την έχουν καταντήσει πολυτέλεια. Έχουν καταντήσει πολυτέλεια ένα βασικό, ένα ουσιώδες κοινωνικό αγαθό. Η έξαρση του προβλήματος της στέγασης των νέων, ήρθε σε ένα κομβικό σημείο για την κοινωνία μας, να ξεγυμνώσει για ακόμα μια φορά ¨τον βασιλιά¨. Το κράτος εξάλλου έχει την πρωταρχική ευθύνη για τον καταρτισμό μιας σωστής και ολοκληρωμένης στεγαστικής πολιτικής για τους νέους και πόσο μάλλον σε περιόδους κρίσης όπως αυτή που διανύουμε, την οποία επέφερε η παγκόσμια κρίση της καπιταλιστικής οικονομίας. Όλοι είμαστε μάρτυρες, της τεράστιας δυσκολίας εως αδυναμίας των νέων, να αποκτήσουν ιδιόκτητη κατοικία, αλλά και των εξαιρετικά απρόσιτων τιμών των ενοικίων.
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Ζούμε εν μέσω μιας πρωτοφανούς έλλειψης ρευστότητας με το επίπεδο του πληθωρισμού να ανεβαίνει καθημερινά και το επίπεδο μισθών όχι απλά να παραμένει σταθερό αλλά και σε περιπτώσεις να τυγχάνει εκμετάλλευσης από διάφορους εργοδότες με τη δικαιολογία της πανδημίας. Τα τελευταία δύο χρόνια πολλοί νέοι δεν κατάφεραν να βρουν δουλειά εν μέσω της πανδημίας και κάποιοι άλλοι υποεργοδοτούνται σε κλάδους που επηρεάζονται.
Στην αντίπερα όχθη ξεφυτρώνουν πύργοι κυριολεκτικά από παντού σε όλα τα μήκη και πλάτη της χώρας. Το περιβόητο πρόγραμμα των χρυσών διαβατηρίων όπως ήταν αναμενόμενο με…καπιταλιστική ακρίβεια, οδήγησε στην άνοδο των τιμών των ακινήτων και έδωσε στο πρόβλημα όχι απλά ανησυχητικές, αλλά πλέον απειλητικές διαστάσεις. Έχουμε δημιουργήσει λοιπόν πολίτες δύο ταχυτήτων, όπου οι μεν αδυνατούν να στεγάσουν την οικογένεια τους, λόγω της οικονομικής ασυδοσίας των δε.
Σε αυτό το πρόβλημα λύσεις υπάρχουν. Αυτό που δεν υπάρχει είναι η πρόνοια του κράτους και η ευαισθησία του απέναντι στη νέα γενιά του τόπου και το έχει αποδείξει δυστυχώς πάρα πολλές φορές.
Το πρόγραμμα διάθεσης κρατικών οικοπέδων σε συνοικισμούς αυτοστέγασης, καθώς και το πρόγραμμα ανέγερσης πολυκατοικιών σε Κυβερνητικούς Οικισμούς τερματίστηκε από την κυβέρνηση το 2013. Το συγκεκριμένο πρόγραμμα, το οποίο τέθηκε σε εφαρμογή επί διακυβέρνησης Δημήτρη Χριστόφια και παραχώρησε οικόπεδα σε περίπου 1000 οικογένειες, καταργήθηκε δύο μήνες μετά την ανάληψη της εξουσίας από την τωρινή κυβέρνηση, αδικώντας πέραν των 4000 οικογενειών. Τώρα λοιπόν είναι ο καιρός να επανεξεταστεί το συγκεκριμένο πρόγραμμα και όπου απαιτείται, να απαλλοτριωθεί εκκλησιαστική ή άλλη διαθέσιμη γη, ώστε να παραχωρηθούν σε τιμές κόστους, οικόπεδα σε νεαρά ζευγάρια που τα έχουν ανάγκη.
Επιπλέον, ο ρόλος του Οργανισμού Χρηματοδοτήσεως Στέγης πρέπει να επανέλθει σε αυτό που ήταν, χωρίς να μπαίνει στο τρυπάκι του ανταγωνισμού με τις εμπορικές τράπεζες. Ταυτόχρονα θα πρέπει να αναπτυχθούν και να διευρυνθούν τα προγράμματα του Κυπριακού Οργανισμού Ανάπτυξης Γης.
Πέραν αυτών, προτείνεται η παραχώρηση επιδόματος ενοικίου σε νέους, βάσει κοινωνικοοικονομικών κριτηρίων, αλλά και η παροχή κινήτρων στους ιδιοκτήτες για μείωση των ενοικίων.
Τέλος, άλλα μέτρα που θα μπορούσαν να ληφθούν είναι οι ενίσχυση των φορολογικών ελαφρύνσεων, συγκεκριμένα για τους νέους, καθώς και η παροχή φθηνών (σε σχέση με την αγοραστική αξία των μισθών) οικοπέδων στην ύπαιθρο.
Ο κόμπος έχει φτάσει στο χτένι. Πρέπει να βρεθεί λύση και πρέπει να γίνει άμεσα. Ας σκεφτούν επιτέλους οι κυβερνώντες αυτή τη γενιά που δεν κάνει οικογένεια για οικονομικούς λόγους και που αργά ή γρήγορα θα ζει – αν είναι τυχερή – στην πλάτη μιας γενιάς χαμηλοσυνταξιούχων.
Χάρις Ζαντή
Τ.Ο. Νέων Εργαζομένων Πολεμιδιών
