Του Σταύρου Αγαθού
Μέλος Κεντρικής Γραμματείας ΕΔΟΝ
Το φετινό καλοκαίρι που μόλις έχει αρχίσει, σηματοδοτείται από την περιβόητη «επιστροφή στην κανονικότητα». Η κυπριακή νεολαία και η κοινωνία ευρύτερα, μετά από σχεδόν τρεις μήνες εγκλεισμού, απομόνωσης και περιοριστικών μέτρων, έχει ξεκινήσει να ελπίζει πως η εξάπλωση της πανδημίας του κορωνοϊού οδηγείται προς το τέλος της. Ήδη οι κυβερνήσεις, τόσο στην Κύπρο, όσο και διεθνώς, έχουν ξεκινήσει να εξαγγέλλουν προγράμματα για «επιστροφή στην κανονικότητα». Ποια είναι όμως η κανονικότητα που μας καλούν να επιστρέψουμε;
Η κανονικότητα (τους) στο Κυπριακό:
Μετά από μήνες στασιμότητας και καμιάς θετικής εξέλιξης στο Κυπριακό, η κυβέρνηση Αναστασιάδη – ΔΗΣΥ ακόμα και εν καιρώ πανδημίας έδειξε ξεκάθαρα τις προθέσεις της να διατηρήσει την υφιστάμενη κατάσταση. Χαρακτηριστικά να αναφέρουμε αφενός το μονομερές κλείσιμο των οδοφραγμάτων με την αφορμή περιορισμού εξάπλωσης του κορωνοϊού και αφετέρου την άρνηση της κυβέρνησης για διευκόλυνση συμπατριωτών μας τουρκοκυπρίων που φοιτούν ή εργάζονται στις ελεύθερες περιοχές. Στη νέα «κανονικότητα» που επιστρέφουμε, η Κυβέρνηση οφείλει να αξιοποιήσει τον ελάχιστο χρόνο που έχουμε μπροστά μας (μέχρι τις εκλογές στην τουρκοκυπριακή κοινότητα) για προετοιμασία έτσι που να επαναρχίσει η διαπραγματευτική διαδικασία με ρεαλιστική προοπτική αίσιας κατάληξης. Να αλλάξει δηλαδή την μέχρι τώρα «κανονικότητα» της στασιμότητας και να επιδείξει ουσιαστική θέληση για λύση.
Η κανονικότητα (τους) για τα εργασιακά και την οικονομία:
Το πρόγραμμα επιστροφής στην κανονικότητα με τα μέτρα που εξήγγειλε η Κυβέρνηση για στήριξη των εργαζομένων, των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, των αυτοεργοδοτούμενων, δεν διαφέρει ουσιαστικά σε επίπεδο «κανονικότητας» από όσα μας έχει συνηθίσει η Δεξιά τα τελευταία 7 χρόνια της διακυβέρνησής της. Μια κανονικότητα με μέτρα και πολιτικές που ευνοούν την εργοδοσία, εις βάρος των εργαζομένων. Μια κανονικότητα με μέτρα που προτείνουν και προσυπογράφουν οι εργοδοτικές οργανώσεις και οι επιχειρηματικοί κύκλοι. Η κανονικότητα (τους) λοιπόν, στην οποία καλούμαστε να επιστρέψουμε, είναι η κανονικότητα που θέλει τον πλούσιο πλουσιότερο και το φτωχό φτωχότερο.
Η κανονικότητα (τους) στην παιδεία:
Η «κανονικότητα» που μας έχουν επιβάλει τα τελευταία 7 χρόνια διακυβέρνησης της Δεξιάς, φέρει την εκπαίδευση να είναι ο «φτωχός συγγενής» της κυβερνητικής πολιτικής. Μια κανονικότητα γεμάτη προχειρότητα και αυταρχισμό. Φοιτητές να σταματούν τις σπουδές τους λόγω ψηλών ενοικίων και διδάκτρων, χωρίς ουσιαστική κρατική στήριξή. Μαθητές – θύματα ενός εξετασιοκεντρικού συστήματος εκπαίδευσης σε μια κανονικότητα από την οποία απουσιάζει ο ολοκληρωμένος σχεδιασμός πριν από κάθε απόφαση που αυθαίρετα λαμβάνεται από την Κυβέρνηση. Ακόμα και εν καιρώ κορωνοϊού, διαφάνηκε η προχειρότητα και η μη ετοιμότητα του κράτους στο να στηρίξει εκπαιδευτικούς, μαθητές και φοιτητές.
Η κανονικότητα (τους) και ο ρατσισμός:
Χιλιοειπωμένο και αυταπόδεικτο, αλλά οφείλουμε να το τονίσουμε για ακόμα μια φορά: Ο ρατσισμός διέπει την κανονικότητα της εποχής μας. Αξιοποιείται από την άρχουσα τάξη (και προφανώς και από την κυβέρνηση που εξυπηρετεί τα συμφέροντά της) για να διασπάσει και να διαχωρίσει την εργατική τάξη σε «ντόπιους» και «ξένους» εργαζόμενους. Εκφράζεται με κάθε τρόπο, έχοντας ως στόχο να τονώσει το εθνικό φρόνημα των «ντόπιων» εργαζομένων, στρέφοντάς τους απέναντι στους «ξένους» και «λαθραίους» εργαζόμενους που «ήρθαν να μας αφελληνίσουν και να πάρουν τις δουλειές μας». Τόσο εμπεδωμένος είναι ο ρατσισμός στην κανονικότητα (τους), που δεν ντρέπεται ο Υπουργός Εσωτερικών να επιδίδεται σε δηλώσεις τρομολαγνείας και ξενοφοβίας απέναντι στους πρόσφυγες. Τόσο εσωτερικευμένος είναι ο ρατσισμός στην κανονικότητα και στους θεσμούς που τη διέπουν, που εύκολα ο Υπουργός Παιδείας «ξεχνάει» να μεριμνήσει για την επιστροφή ατόμων με αναπηρία και μαθητών με ειδικές ανάγκες στα σχολεία. Η κανονικότητά τους λοιπόν, είναι μια κανονικότητα γεμάτη ρατσισμό και μισαλλοδοξία.
Την κανονικότητα εμείς θα φέρουμε στα μέτρα μας!
Το καλοκαίρι που μόλις έχει αρχίσει, πέραν από την επιστροφή στην «κανονικότητα», σηματοδοτείται και από ένα σημαντικό γεγονός για την Οργάνωση μας: Την έναρξη της περιόδου Οργανωτικής Εξόρμησης. Η διαδικασία ανανέωσης και εγγραφής μελών στην ΕΔΟΝ, αποτελεί εφαλτήριο για τον αγώνα ενάντια στην κανονικότητα τους. Να απευθύνουμε κάλεσμα σε όσους τους νέους και νέες που αντιλαμβάνονται την ανάγκη για αντικατοχικό αγώνα, για λύση και επανένωση του λαού μας, σε όσους δε συμβιβάζονται με τη διχοτόμηση, να συστρατευθούν με την ΕΔΟΝ. Να φέρουμε μαζί κάθε μαθητή και φοιτητή που συνειδητοποιεί ότι ένα άλλο σχολείο, ένα άλλο πανεπιστήμιο, είναι εφικτό, μόνο αν παλέψουμε για αυτό. Να μιλήσουμε με κάθε νέο εργαζόμενο και άνεργο. Να τους εξηγήσουμε τους λόγους που ενώ αυτοί βλέπουν τα δικαιώματά τους να κουτσουρεύονται, άλλοι αυξάνουν τον πλούτο τους. Να τους φέρουμε μαζί μας στον αγώνα για μια άλλη κοινωνία. Να εντάξουμε στις γραμμές της οργανωμένης πάλης και του συνεπούς αντιρατσιστικού αγώνα κάθε νέο που δεν ανέχεται να δολοφονούνται ανυπεράσπιστοι μαύροι στη μέση του δρόμου, που δεν ανέχεται να ξεβράζει το κύμα πτώματα προσφύγων. Να δυναμώσουμε την ΕΔΟΝ σε κάθε χώρο σπουδών, σε κάθε σχολείο, σε κάθε χώρο εργασίας, σε κάθε χωριό και κοινότητα της Κύπρου. Γιατί μόνο με ισχυρή και μαζική ΕΔΟΝ μπορούμε να ανατρέψουμε τη βαρβαρότητα που μας επιβάλλουν ως κανονικότητα!
*Άρθρο που κυκλοφόρησε στη "Ν" Ιουνίου