Η αναφορά σε αντικειμενική και αμερόληπτη δημοσιογραφία και σε αντικειμενικά και αμερόληπτα ΜΜΕ αποτελεί κοινοτυπία. Μπορούν όμως να υπάρξουν αντικειμενικά και αμερόληπτα ΜΜΕ στα πλαίσια του καπιταλιστικού συστήματος; Όπως θα αναλυθεί σε αυτό το άρθρο κάτι τέτοιο δεν είναι δυνατό. Δεν υπάρχουν στρατευμένα και μη στρατευμένα ΜΜΕ. Αντιθέτως, υπάρχουν στρατευμένα ΜΜΕ που το δηλώνουν και στρατευμένα ΜΜΕ που το αποκρύπτουν. Είναι δεδομένο ότι όλα τα ΜΜΕ εκπροσωπούν συγκεκριμένες απόψεις και πολιτικά συμφέροντα. Άλλωστε η ταξικότητα στο τύπο, εμφανίζεται από τα πρώτα κιόλας βήματα της ύπαρξης του τύπου έστω και αν η μορφή του εξελίχθηκε μέσα από τα χρόνια. Στην ερώτηση αν υπάρχει υπερταξικός τύπος, ο Λένιν δίνει την απάντηση: «Να ζεις μέσα στην κοινωνία και να είσαι ελεύθερος απέναντι στην κοινωνία, δε γίνεται.» και προχωρώντας ένα βήμα παραπέρα έλεγε πως «Η ιδέα της ακομμάτιστης δημοσιογραφίας, είναι ιδέα αστική.».
Καταρχάς είναι αδύνατο να υπάρξει αντικειμενική ενημέρωση για οποιοδήποτε γεγονός. Είναι πρακτικά αδύνατο να μεταδοθεί μια είδηση χωρίς να «χρωματιστεί» από την άποψη του δημοσιογράφου η του μέσου που την διαδίδει. Ακόμη και ο τρόπος της μετάδοσης όπως ο τόνος της φωνής η και η σειρά των λέξεων είναι ικανά να «χρωματίσουν» το περιεχόμενο μιας είδησης. Συνεπώς, η πολυδιαφημιζόμενη αντικειμενικότητα είναι από πολύ δύσκολο έως αδύνατο να επιτευχθεί.
Όμως η πρακτική αδυναμία της απόλυτης αντικειμενικότητας δεν είναι ο μοναδικός λόγος που τα ΜΜΕ είναι μεροληπτικά. Ο κύριος λόγος της μεροληψίας των ΜΜΕ είναι οι ίδιες οι σχέσεις του καπιταλιστικού συστήματος. Τα ΜΜΕ λειτουργούν με όρους καπιταλισμού όπως η κερδοφορία και ο ανταγωνισμός. Οι σχέσεις εξάρτησης που αναπτύσσονται μέσα στο καπιταλιστικό σύστημα οδηγούν τα αστικά ΜΜΕ να προβάλλουν με υποκειμενικό τρόπο τα γεγονότα. Τα αστικά ΜΜΕ επηρεάζονται καθοριστικά από το ποιος είναι ο ιδιοκτήτης τους και από την ανάγκη τους να διασφαλίσουν την κερδοφορία τους. Η επιβίωση των σύγχρονων ΜΜΕ εξαρτάται από την διατήρηση αυτών των σχέσεων και η οποιαδήποτε δημοσιογραφική δεοντολογία (η οποία σήμερα καταπατάται) δεν αλλάζει την πιο πάνω ουσία.
Τα αστικά ΜΜΕ είναι επιχειρήσεις κερδοσκοπικού χαρακτήρα και ανήκουν σε μέλη της αστικής τάξης ή σε άλλες μεγαλύτερες επιχειρήσεις, οι οποίες με την σειρά τους ελέγχονται από την αστική τάξη. Συνεπώς, η προβολή των γεγονότων είναι ευθυγραμμισμένη με τις πολιτικές και κοινωνικές πεποιθήσεις των ιδιοκτητών αλλά και με τα συμφέροντα της επιχείρησης. Ένα αστικό ΜΜΕ δεν θα προβάλλει ειδήσεις οι οποίες θα βλάψουν τα συμφέροντα της ίδιας της επιχείρησης η και των ιδιοκτητών του. Για παράδειγμα, αν μια εταιρία έχει στην ιδιοκτησία της ένα πολυκατάστημα και ένα τηλεοπτικό κανάλι και υπάρξει μια είδηση δυσφημιστική για το πολυκατάστημα, τότε αυτή η είδηση είναι απίθανο να μεταδοθεί από το κανάλι της ίδιας εταιρίας. Αυτό το γεγονός καθιστά το συγκεκριμένο κανάλι μεροληπτικό και προκατειλημμένο υπέρ συγκεκριμένων συμφερόντων.
Την ίδια ώρα που η ιδιοκτησία είναι ένας ισχυρός παράγοντας εξάρτησης, η εξάρτηση από τους διαφημιστές είναι ένας ακόμη ισχυρός παράγοντας χειραγώγησης της στάσης των ΜΜΕ. Η κύρια πηγή χρηματοδότησης των σύγχρονων αστικών ΜΜΕ είναι η διαφήμιση. Τα αστικά ΜΜΕ εξασφαλίζουν ένα μεγάλο μέρος των εσόδων τους από την προβολή διαφημίσεων άλλων επιχειρήσεων. Αυτό το γεγονός δημιουργεί σχέση εξάρτησης παρόμοια με την σχέση ιδιοκτησίας. Οι διαφημιζόμενες εταιρίες είναι και αυτές ιδιοκτησία της άρχουσας τάξης. Συνεπώς, τα αστικά ΜΜΕ είναι αδύνατον να εκφράσουν απόψεις ενάντια στην κυρίαρχη ιδεολογία, την ιδεολογία της αστικής τάξης, αφού το μεγάλο κεφάλαιο είναι ο ουσιαστικός τους αιμοδότης.
Επιπλέον, η σχέση πληροφόρησης είναι ακόμη ένας παράγοντας επηρεασμού της αμεροληψίας ενός ΜΜΕ.Τα ΜΜΕ πέραν από διαφημίσεις χρειάζονται και περιεχόμενο ούτως ώστε να καταστούν ελκυστικά στο κοινό τους. Το περιεχόμενο όμως, όπως ειδήσεις, ανακοινώσεις, ψυχαγωγικά προγράμματα, ελέγχεται και αυτό από μια παράλληλη βιομηχανία η οποία υπόκειται στις ίδιες καπιταλιστικές σχέσεις και εξαρτήσεις. Ως εκ τούτου, και αυτή είναι ταυτισμένη με την αστική τάξη και τα συμφέροντα της. Για παράδειγμα, μια εφημερίδα δεν θα σχολιάσει αρνητικά μια ανακοίνωση από μια μεγάλη εταιρία αλλιώς είναι πολύ πιθανόν να μην ξαναπάρει πληροφόρηση από αυτή την εταιρία. Άρα, τα ΜΜΕ φροντίζουν να διατηρούν άριστες σχέσεις με τις πηγές πληροφόρησης τους και να μην έρχονται σε ρήξη με αυτές.
Τα πιο πάνω σημεία καταδεικνύουν την πλήρη εξάρτηση των αστικών ΜΜΕ από την κυρίαρχη αστική τάξη. Αυτή η εξάρτηση τα καθιστά όργανο αυτής της τάξης και των συμφερόντων της. Την ίδια στιγμή βεβαία, τα αστικά ΜΜΕ, αναπαράγουν την κυρίαρχη ιδεολογία υπηρετώντας τα συμφέροντα της τάξης που τα διοικεί, παρεμβαίνοντας έτσι στις πολιτικές εξελίξεις, παραχαράσσοντας την ιστορία και υιοθετώντας πολιτικές θέσεις κάποτε άμεσα και κάποτε συγκαλυμμένα. Το συμπέρασμα της πιο πάνω ανάλυσης είναι το ότι είναι αδύνατο να υπάρξει ΜΜΕ το οποίο λειτουργεί με καπιταλιστικά πρότυπα, που να μην εξυπηρετεί τα συμφέροντα της κυρίαρχης ιδεολογίας.
Το γεγονός της εξάρτησης των αστικών ΜΜΕ από την αστική τάξη καθιστά προφανή μια αναγκαιότητα. Την ύπαρξη των ΜΜΕ που θα εξυπηρετούν τα συμφέροντα της εργατικής τάξης. Αυτά τα ΜΜΕ ήδη υπάρχουν, ως αντίβαρο στα αστικά ΜΜΕ, έχοντας ως στόχο την συστράτευση με τους εργαζόμενους και τα συμφέροντα τους. Τα ΜΜΕ της εργατικής τάξης, σε αντίθεση με τα αστικά, δεν ισχυρίζονται την αντικειμενικότητά τους αλλά δηλώνουν καθαρά ότι στηρίζουν τα εργατικά συμφέροντα. Αυτά τα ΜΜΕ αν και περιορισμένα υπηρετούν πιστά το καθήκον της στήριξης των συμφερόντων της εργατικής τάξης.
Στην Κύπρο, το πιο αγνό Μέσο ενημέρωσης που στηρίζει τους εργαζόμενους, είναι το εκφραστικό όργανο του ΑΚΕΛ, η Χαραυγή. Η συντριπτική πλειοψηφία των υπόλοιπων ΜΜΕ στην Κύπρο ελέγχεται από το κατεστημένο της συντηρητικής και φιλελεύθερης δεξιάς. Η Χαραυγή, όπως και κάθε προοδευτικό ΜΜΕ δεν μπορούν να βασίσουν την επιβίωση τους στις καπιταλιστικές σχέσεις εξάρτησης, οι οποίες οδηγούν στον εγκλωβισμό από την άρχουσα τάξη. Συνεπώς, είναι καθήκον του λαϊκού κινήματος να φροντίσει για την επιβίωση του εκφραστικού του οργάνου, ούτως ώστε απέναντι στην ομοβροντία των αστικών ΜΜΕ και των απόψεων της αστικής τάξης, η αριστερά να μπορεί να αντιπαραβάλλει την δική της άποψη. Είναι καθήκον του κάθε ΕΔΟΝίτη και του κάθε ΑΚΕΛιστή να σταθεί δίπλα στην Χαραυγή ούτως ώστε το εκφραστικό μέσο των εργαζομένων να παραμείνει στην υπηρεσία του λαού και των εργαζομένων.
Συνοψίζοντας, είναι σημαντικό να κατανοήσουμε ότι τα ΜΜΕ δεν είναι απλά μέσα ενημέρωσης, αλλά στην πλειοψηφία τους είναι μέσα χειραγώγησης. Αυτό το γεγονός δεν είναι απότοκο κάποιας συνομωσίας αλλά είναι παράγωγο των σχέσεων που αναπτύσσονται μέσα στο ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα. Είναι αδύνατον ΜΜΕ τα οποία λειτουργούν μέσα στα καπιταλιστικά πλαίσια να λειτουργήσουν ανεπηρέαστα από οποιαδήποτε συμφέροντα. Άρα, η ύπαρξη μιας άλλης φωνής που θα λειτουργεί έξω από το καπιταλιστικό μοντέλο είναι μια αναγκαιότητα και ένα καθήκον το οποίο η Αριστερά πρέπει να υπηρετεί πιστά.