Του Σεβήρου Κούλα
Μέλος Εκτελεστικού Συμβουλίου ΕΔΟΝ
Επαρχιακός Γραμματέας ΕΔΟΝ Λευκωσίας – Κερύνειας
Το οικοδόμημα της ΕΔΟΝ, με την πυραμιδική δομή του, αντανακλά τον τρόπο λειτουργίας και οργάνωσης της ΕΔΟΝ. Σε οποιοδήποτε σχήμα οργάνωσης, είναι προφανές πως για να λειτουργεί ομαλά, είναι απαραίτητο όλα τα τμήματα και οι «βαθμίδες» του να λειτουργούν με εύρυθμο τρόπο. Το πιο βασικό κομμάτι όλων όμως, αυτό που έρχεται να προσδώσει με τον καλύτερο τρόπο και ποσοτική και ποιοτική αναβάθμιση της δουλειάς μας, αποτελεί η βάση αυτού του οικοδομήματος.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση, πρόκειται για την Τοπική Οργάνωση (Τ.Ο.), η οποία αποτελεί τη βάση του οικοδομήματος της ΕΔΟΝ. Ο τρόπος και ο βαθμός στον οποίο λειτουργεί η Τ.Ο. αποτελεί βαρόμετρο για την ανάπτυξη δράσης από πλευράς της ΕΔΟΝ συνολικά. Αποτελεί επίσης βαρόμετρο στην ανάπτυξη της ίδιας της ΕΔΟΝ, τόσο ποσοτικά – σε μέλη, όσο και ποιοτικά – στη γνώση που κατακτούν και στη δράση που αναπτύσσουν.
Είναι κοινή διαπίστωση από τα αρμόδια σώματα της Οργάνωσης πως στη δεδομένη χρονική συγκυρία παρουσιάζονται αδυναμίες και ελλείψεις στον τρόπο λειτουργίας αρκετών Τ.Ο. Ανάλογα βέβαια με το κάθε τμήμα, τις ιδιαιτερότητες της κάθε επαρχίας, αλλά και τα μεγέθη της, υπάρχουν διαφοροποιήσεις και το πρόβλημα δεν είναι μονοδιάστατο ή απλό στην επίλυση του. Υπάρχουν όμως βέβαια και κάποιες κοινές αδυναμίες, που πρέπει να καταπολεμηθούν άμεσα.
Δεν είναι σκοπός αυτού του άρθρου να αναλύσει σε βάθος όλα τα πιο πάνω. Άλλωστε αυτό γίνεται αναλυτικά στις θέσεις του Κ.Σ. της ΕΔΟΝ προς το 19ο Παγκύπριο Συνέδριο και επίσης η έκταση ενός τέτοιου θέματος θα ήταν απαγορευτική.
Υπάρχει ένα βασικό σημείο όμως, που θεωρώ κρίσιμο να συζητηθεί. Αφορά την απαραίτητη πρωτοβουλία από τον τοπικό παράγοντα και γενικότερα από μέλη της Οργάνωσης σε κάθε Τ.Ο. Ο περιορισμός στην ανάπτυξη δράσης μόνο σε ότι έρχεται μέσω του κεντρικού πλάνου πολιτικής και οργανωτικής δράσης, αποτελεί σοβαρότατο πρόβλημα, το οποίο σταδιακά αποξενώνει την Τ.Ο. από την κοινωνία, αλλά και από τον ίδιο της το ρόλο, κατά τη δική μου άποψη.
Έχουν γίνει σοβαρά βήματα βελτίωσης όσον αφορά στο ετήσιο πλάνο προγραμματισμού, ούτως ώστε η κάθε Τ.Ο. να έχει το χρόνο και τη δυνατότητα να αναπτύξει όπως η ίδια κρίνει καλύτερα τη δράση της. Πλέον είναι καθαρά ζήτημα να επαναφέρουμε στη νοοτροπία και στη συνείδηση μας, την αναγκαιότητα πρωτοβουλιών και δράσης από «κάτω προς τα πάνω».
Με αυτό τον τρόπο θα μπορέσουμε συνεπακόλουθα να αντιμετωπίσουμε αδυναμίες όπως την αναβλητικότητα, την αδυναμία εμπλοκής μεγαλύτερης ομάδας συντρόφων στη δράση μας, την αποξένωση από τη ζωή της τοπικής κοινωνίας κτλ.
Τίποτα στη ζωή δεν είναι στατικό και αμετάλλακτο. Το ίδιο αφορά και την ίδια την Οργάνωση. Η ποσοτική και ποιοτική αναβάθμιση της ΕΔΟΝ είναι στο χέρι όλων μας και είναι στόχος και εφικτός, αλλά και αναγκαίος. Είναι ανάγκη των καιρών, να εκτιμήσουμε τις αδυναμίες και τις ελλείψεις στη δράση μας και με αποφασιστικότητα να κάνουμε το βήμα προς τα μπρος. Το 19ο Παγκύπριο Συνέδριο να είναι ο σταθμός βελτίωσης και ανασύνταξης των Τοπικών μας Οργανώσεων.
