Συναγωνίστριες , Συναγωνιστές
Η επιλογή του συγκεκριμένου ζητήματος στο Συνέδριο μας δεν είναι καθόλου τυχαία. Ο προβληματισμός , η συζήτηση που θα ακολουθήσει καθώς και οι προτάσεις που θα καταγραφούν θα αποτελέσουν καθοδηγητικό φάρο για την περαιτέρω πορεία της Οργάνωσης μας την επόμενη τριετία. Στην σύνοδο αυτή προτεραιότητα δεν είναι η εις βάθος ανάλυση της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης αλλά ο τρόπος με τον οποίο η ΕΔΟΝ μέσα από αυτή την πολύ δύσκολη και εχθρική συγκυρία θα παραμείνει δυνατή , ενωμένη και συσπειρωμένη ,έτοιμη και ικανή να καθοδηγήσει την νεολαία στους αγώνες που ακολουθούν.Θα αναφέρω μόνο τούτο :Η κρίση του καπιταλισμού για μας δεν είναι ασφαλώς έκπληξη. Δεν είναι κάποιο είδος παρέκκλισης από την φυσιολογική ροή των γεγονότων. Είναι δυστυχώς συστατικό μέρος ενός συστήματος που αναπαράγει νομοτελειακά αυτές τις κρίσεις, που στηρίζει την δυνατότητα επανόδου σε ένα νέο κύκλο ανάκαμψης πάνω στην καταστροφή των παραγωγικών δυνάμεων και την δυστυχία των ανθρώπων.
Η ενίσχυση της ΕΔΟΝ , η μαζικοποίηση της και η ισχυροποίηση της παρέμβασης μας ανάμεσα στην κοινωνία και ειδικότερα ανάμεσα στην κυπριακή νεολαία είναι ύψιστης σημασίας ,είναι και πρέπει να παραμείνει καθημερινή μας έγνοια.
Όπως είπα και πιο πάνω , δεν θα προχωρήσω σε θεωρητική ανάλυση της κρίσης άλλωστε αυτό το έπραξε ο Γ.Γ. της Οργάνωσης μας στην ομιλία του χθες. Θα προσπαθήσω όμως να σκιαγραφήσω το περιβάλλον μέσα στο οποίο καλούμαστε να δραστηριοποιηθούμε σε Ευρωπαϊκό αλλά και σε ντόπιο επίπεδο ,τις παρενέργειες και τις επιπτώσεις της κρίσης ειδικότερα για την νεολαία και έτσι να βρούμε τις λύσεις και τις διεξόδους που θα εγγυηθούν .καλύτερες μέρες για τους νέους μας.
Είναι πασιφανές ότι η περίοδος που διανύουμε δεν μοιάζει με προηγούμενες.Εμείς , οι νέοι, στην εποχή του νεοφιλελευθερισμού και της ισοπεδωτικής παγκοσμιοποίησης αντικρίζουμε ένα κόσμο και μια κοινωνία που ούτε φιλόξενα ούτε στοργικά δεν μας υποδέχεται. Μέσα σε ένα πολύ σκληρό και ανταγωνιστικό περιβάλλον δεχόμαστε τις ισχυρότερες επιδράσεις του και αναπόδραστα συγκαταλεγόμαστε στις πιο ευάλωτες ομάδες πληθυσμού. Αυτό συμβαίνει επειδή οι πρώτοι που πλήττονται όταν η ανεργία αυξάνεται είναι οι νέοι, οι πρώτοι που γίνονται θύματα των λεγόμενων ευέλικτων μορφών απασχόλησης που παραπέμπουν σε συνθήκες εργασιακής σκλαβιάς , είναι και πάλι οι νέοι.
Ιδιαίτερα αυτή την κρίσιμη περίοδο που διερχόμαστε , οι νέοι αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο της περαιτέρω επιδείνωσης της θέσης τους που προέρχεται από την υπόσκαψη της κοινωνικής ασφάλισης , την ανεξέλεγκτη αύξηση στα όρια αφυπηρέτησης και την σύνδεση τους με το προσδόκιμο ζωής και την συρρίκνωση του κοινωνικού κράτους. Η κρίση ευνοεί την έξαρση του ρατσισμού και της ξενοφοβίας, την άνοδο νεοναζιστικών , νεοφασιστικών οργανώσεων που και στην Κύπρο πλέον έχουν κάνει την εμφάνιση τους ,φαινόμενα τα οποία γίνονται ολοένα και πιο έντονα.
Οι κυρίαρχοι κύκλοι που επικρατούν σήμερα στην ΕΕ συνεχίζουν να εφαρμόζουν τις ίδιες αποτυχημένες νεοφιλελεύθερες πολιτικές που ευθύνονται για την κρίση , ως συνταγές για αντιμετώπιση των προβλημάτων που αυτή συσσώρευσε .
Συνεχίζουν να προωθούνται αντιλαϊκές πολιτικές, οδηγίες και νομοθετήματα , τα οποία στοχεύουν στην απορρύθμιση της εργασίας και παραμερισμό του Συνδικαλιστικού κινήματος , όπως είναι η προώθηση αρρύθμιστων και απροστάτευτων «ευέλικτων μορφών εργασίας» , της λεγόμενης ευελιξίας και ασφάλειας ,οι οδηγίες τύπου bolkenstain , η οδηγία για την απελευθέρωση των λιμενικών υπηρεσιών , οι συνεχείς προσπάθειες επέκτασης του χρόνου εργασίας.
Στην Κύπρο εντείνονται οι επιθέσεις κατά των κεκτημένων των εργαζομένων από πολιτικά κόμματα και εργοδοτικές οργανώσεις. Επιδιώκουν με μανία να καταργηθεί η ΑΤΑ, να επιβληθεί ιδιωτικοποίηση και ξεπούλημα των ημικρατικών οργανισμών, η κατάργηση του 13ου μισθού, η προσπάθεια να ανοίξει θέμα παρέμβασης πάνω στις συλλογικές συμβάσεις ,η επιμονή για επιβολή αυτόματης σύνδεσης των ορίων αφυπηρέτησης με το προσδόκιμο ζωής.
Η πιο σκληρή όμως έκφραση της παγκόσμιας κρίσης αντικατοπτρίζεται στην αυξημένη ανεργία ιδιαίτερα ανάμεσα στους νέους. Η ανεργία έχει γίνει πλέον τρόπος ζωής για τους νέους για δεκάδες εκατομμύρια ανθρώπους της καπιταλιστικής κοινωνίας.
Σύμφωνα με τις μετρήσεις από την Διεθνή Οργάνωση Εργασίας (ILO), η παγκόσμια ανεργία βρίσκεται στο υψηλότερο επίπεδο που βρέθηκε ποτέ, ξεπερνώντας το όριο των 200 εκατομμυρίων ανέργων. Η στασιμότητα στην παγκόσμια ανάκαμψη έχει δραματικές συνέπειες στην αγορά εργασίας και θα χρειαστούν τουλάχιστον πέντε χρόνια προκειμένου η απασχόληση να επανέλθει σε επίπεδα προ κρίσης και για να επανέλθουμε σε αυτά τα επίπεδα θα πρέπει να δημιουργηθούν 80 εκατομμύρια νέες θέσεις εργασίας .
Στον τόπο μας η δραματική αύξηση της ανεργίας είναι συνυφασμένη και με την συνειδητή τακτική των εργοδοτών να χρησιμοποιούν την κρίση, ώστε να απολύουν εργαζόμενους με μόνιμη και ρυθμισμένη σχέση εργοδότησης ή να μην προσλαμβάνουν εργαζόμενους με δικαιώματα όταν χρειάζεται να προσλάβουν προσωπικό, αλλά να στρέφονται στην εισαγωγή φτηνής εργατικής δύναμη από το εξωτερικό, καταστρατηγώντας έτσι κάθε ηθική αρχή αλλά και κάθε θεσμική και νομική υποχρέωση για δίκαιη και ισότιμη μεταχείριση των εργαζομένων και για αποφυγή διακρίσεων και αθέμιτου ανταγωνισμού σε θέματα εργασίας. Αυτή η στάση των εργοδοτών συνδέεται με την γενικότερη προσπάθεια τους για να χρησιμοποιήσουν την κρίση και να προωθήσουν την απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων ,να μειώσουν το εργατικό κόστος και να επιτεθούν στα δικαιώματα των εργαζομένων.
Ο αποκλεισμός από την εργασία ολοένα και περισσότερων ανθρώπων ιδιαίτερα νέων αποτελεί ουσιαστικά καταδίκη σε ζωή μόνιμης αβεβαιότητας και οδηγεί στην ραγδαία αύξηση της εγκληματικότητας, στην περιθωριοποίηση της νεολαίας, σε αυτοκτονίες και στα ναρκωτικά
Συναγωνίστριες , Συναγωνιστές
Το ξέσπασμα της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης έχει σοβαρές και σημαντικές επιδράσεις στις συνειδήσεις της νεολαίας. Το κυνήγι των νέων για μια θέση εργασίας και η ανασφάλεια που δημιουργήθηκε ανάμεσα στη νέα γενιά για το μέλλον της ,ο άνισος και εξοντωτικός ανταγωνισμός στον οποίο εισέρχονται , η προβολή και η ανάδειξη του χρήματος ως υπέρτατη αξία ,οι άνισες ευκαιρίες στην μόρφωση και στην δουλεία σπρώχνουν τους νέους στον ατομικισμό , στην απάθεια και την υποταγή ,στην απαξίωση της πολιτικής ,στον αποπροσανατολισμό από τα πραγματικά προβλήματα υπονομεύοντας έτσι την αγωνιστική διάθεση των νέων και την προοπτική διεκδίκησης ενός καλύτερου μέλλοντος. Επίσης τα ΜΜΕ αλλά και οι υπόλοιποι θεσμοί της κοινωνίας διαδραματίζουν τον δικό τους αρνητικό , καταστροφικό ρόλο στην διαμόρφωση συνειδήσεων , συμβατών με την ιδεολογία και τις «αξίες» του κατεστημένου.
Είναι λοιπόν σε αυτό το πραγματικά εχθρικό περιβάλλον , με αυτά τα πολύ δύσκολα δεδομένα και πραγματικότητες που έχουμε χρέος να αντιπαρατεθούμε ,να οργανωθούμε ,να δουλέψουμε και να δραστηριοποιηθούμε , να δώσουμε διεξόδους στην νεολαία που δέχεται τις ισχυρότερες επιδράσεις του συστήματος.
Η Οργανωτική ενδυνάμωση της ΕΔΟΝ, η ενίσχυση του ρόλου και της παρέμβασης της στην κοινωνία, η περαιτέρω ενδυνάμωση της σχέσης και επαφής μας με τους νέους, αποτελούν για μας προτεραιότητα. Σε αυτό τον αγώνα δεν χωρούν συμβιβασμοί. Ούτε και χρονικά περιθώρια υπάρχουν για διστακτικότητες, με τον τρόπο που αναπτύσσεται σήμερα η κοινωνία.
Οφείλουμε να καταστούμε οργανωτικά ακόμα πιο ισχυροί, να συνεχίσουμε να παραμένουμε η πιο μαζική , η μεγαλύτερη οργάνωση νεολαίας του τόπου, η οργάνωση νεολαίας που υπερασπίζεται πραγματικά τα συμφέροντα της νέας γενιάς. Οι νέοιαναμένουν περισσότερα γιατί ακριβώς αναγνωρίζουν ότι μόνο η ΕΔΟΝ είναι ο γνήσιος εκφραστής των συμφερόντων τους.
Είναι μέσα σε τέτοιες συνθήκες όπως οι σημερινές που αναδεικνύεται η σημασία της οργάνωσης. Είναι ξεκάθαρο πως εάν στην Κύπρο δεν υπήρχε ισχυρό Λαϊκό Κίνημα οι επιπτώσεις για τους νέους και τους εργαζόμενους θα ήταν δυσβάσταχτες.
Είναι τώρα η ώρα που ενώ επιχειρείτε από το κεφάλαιο ολομέτωπη επίθεση στην συνείδηση και τα δικαιώματα της νέας γενιάς να αναλάβουμε εμείς περαιτέρω πρωτοβουλίες ενημέρωσης τους και να τους οργανώσουμε στις τάξεις της Οργάνωσης μας.
Είναι τώρα η ώρα που ενώ γίνονται προσπάθειες τσαλακώματος της εμπιστοσύνης αλλά και για απαξίωση της οργανωμένης πάλης και διεκδίκησης να τεθούμε επικεφαλείς στο αγώνα για οργάνωση των νέων στην ΕΔΟΝ σε κάθε γωνιά της Κύπρου και όπου διατηρούμε τοπικές οργανώσεις στο εξωτερικό και να σταθούμε εμπόδιο στην προσπάθεια τους. Η οργανωμένη πάλη και η μαζική συμμετοχή είναι η μοναδική ,η πιο ισχυρή απάντηση που μπορούν και πρέπει να δώσουν οι νέοι και γενικότερα οι εργαζόμενοι στις προσπάθειες της εργοδοσίας για απορρύθμιση της εργασίας ,είναι εγγύηση ότι τα δικαιώματα μας δεν παζαρεύονται ,δεν θα χαθούν αντίθετα θα τα υπερασπιστούμε συλλογικά και αποτελεσματικά όλοι μαζί μέχρι τέλους.
Είναι τώρα η ώρα που χωρίς αναστολές , χωρίς αναβλητικότητα , χωρίς κανένα αίσθημα ότι ευθυνόμαστε για τις δυσκολίες που περνά ο τόπος και ο λαός μας να δώσουμε μάχη νύχτα και μέρα για την διαπαιδαγώγηση της νεολαίας με τα ιδανικά της αριστεράς.
Συναγωνιστές , Συναγωνίστριες
Στον αγώνα για την ενίσχυση της ΕΔΟΝ και για την αναβάθμιση της δράσης της δεν περισσεύει κανείς. Όλα τα Τμήματα της Οργάνωσης, οι επαρχιακές μας οργανώσεις , τα βοηθητικά μας γραφεία θα πρέπει μεθοδικά , οργανωμένα και προγραμματισμένα να προσανατολίσουν την δράση τους για πετύχουμε τους στόχους μας. Κρατάμε τα θετικά της 3ετίας που πέρασε και από αύριο ριχνόμαστε στην δουλειά με πίστη στον αγώνα και στα δίκαια μας. Είναι γενικά παραδεκτό ότι η Οργάνωση σε όλα τα επίπεδα διεξάγει τεράστιες προσπάθειες αναβάθμισης της δράσης της. Είναι επίσης γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια δώσαμε και συνεχίζουμε να δίνουμε τις μάχες με αυταπάρνηση και αυτοπεποίθηση. Μπορούμε και πρέπει να κάνουμε περισσότερα.
Οι νέοι απαιτούν από εμάς να είμαστε δίπλα τους στα μικρά και στα μεγάλα τους προβλήματα. Δεν είναι αρκετό να εντοπίζουμε τα προβλήματα τους , να διαφωνούμε με πολιτικές εφαρμόζονται οι οποίες είναι ενάντια στη νέα γενιά αλλά να προτείνουμε και λύσεις. Δεν είναι αρκετή η τηλεφωνική , απρόσωπη επαφή αλλά θα πρέπει να βρεθεί τρόπος να αναπτύξουμε καθημερινή επαφή ,ουσιαστική επαφή ούτως ώστε να μπορέσουμε να τους εμπνεύσουμε και να μας ακολουθούν στους αγώνες αλλά και στις δραστηριότητες μας. Να ανοίξουμε νέους ορίζοντες στην επαφή μας , να επενδύσουμε στην πλατιά μας δραστηριότατα .Να βάζουμε συνεχώς στόχους πάλης εφικτούς , κατανοητούς που να μπορούν να κερδηθούν. Δεν αρκεί στο μαθητικό μας Τμήμα να δραστηριοποιούμαστε έντονα προεκλογικά αλλά να αναπτύσσουμε συνδικαλιστική και αγωνιστική στάση μέσα στα σχολεία .Οι τοπικές μας οργανώσεις να αναπτύξουν έντονη δραστηριότητα στην συνοικία , να αναδείξουν ευρύτερα ζητήματα που αφορούν την νεολαία μας και να διεκδικήσουμε μέσα από τα σώματα των δήμων και των κοινοτήτων την επίλυση τους. Δεν αρκεί στο Τμήμα των Νέων Εργαζομένων να αυξάνουμε τα μέλη μας κάθε Σεπτέμβρη αλλά θα πρέπει με διάφορες δράσεις να έχουμε και να διατηρούμε επαφή με όσο το δυνατόν περισσότερους νέους εργαζόμενους σε καθημερινή βάση. Να προσπαθούμε συνεχώς να εμπλέκουμε περισσότερο κόσμο στην οργάνωση μας και στην καθημερινή μας δραστηριότητα. Δεν αρκεί να εντοπίζουμε ότι υπάρχει έκρηξη της ανεργίας αλλά να προσπαθήσουμε έμπρακτα να βοηθήσουμε τους ανέργους, να προτείνουμε λύσεις ,να δημιουργήσουμε ταμείο ανέργων, να βοηθήσουμε στην εξεύρεση εργασίας, να μελετήσουμε την δημιουργία ομάδας ανέργων η οποία θα ασχολείται εξειδικευμένα με τα προβλήματα τους. Να προσπαθούμε καθημερινά να μεταδώσουμε σε μέλη , στελέχη από μικρή ηλικία αλλά και ευρύτερα στην κοινωνία την ιδέα του συνδικαλισμού , τα θετικά που απολαμβάνει ο εργαζόμενος από την οργάνωση του στο ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα .
Συναγωνιστές , Συναγωνίστριες
Βρεθήκαμε ξανά μαζί , 3 χρόνια μετά, ΕΔΟΝίτισσες και ΕΔΟΝίτες από κάθε γωνιά της Κύπρου, μαθητές , φοιτητές και νέοι εργαζόμενοι για να αξιολογήσουμε και να εκτιμήσουμε, να τοποθετήσουμε στόχους, να χαράξουμε γραμμές, να ανοίξουμε νέους δρόμους για το μέλλον. Δεκαεφτά Συνέδρια. Μια ολόκληρη ιστορία δράσης, αγώνων, θυσιών, με μια και μοναδική φιλοδοξία, με ένα όραμα. Να κάνουμε τον κόσμο καλύτερο και δικαιότερο. Είμαστε περήφανοι που είμαστε ΕΔΟΝΙΤΕΣ. Είμαστε περήφανοι που όχι μόνο αντέχουμε μέσα από τις δυσκολίες αλλά καταφέρνουμε ενισχύουμε την οργάνωση μας συνέδριο με συνέδριο. Δεν έχουμε για τίποτα να ντρεπόμαστε .Δεν βάψαμε ποτέ τα χέρια μας με αίμα. Ήμασταν , είμαστε και θα είμαστε αιώνιοι υπηρέτες της νεολαίας και της Κύπρου. Ξέρουμε ποιοι είμαστε , την ιστορία και τις ρίζες μας. Ας διδαχθούμε από τα λάθη και τις αδυναμίες μας. Ας πεισμώσουμε από τις δυσκολίες και τις αποτυχίες μας. Κι ας παραδειγματιστούμε και να παραδειγματίσουμε με τις νίκες μας. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να εκπληρώσουμε την αποστολή μας.