Η παραγωγή πολιτισμού στις μέρες νοσεί ή καλύτερα βρίσκεται στον αναπνευστήρα και δυστυχώς τη διατηρούν ζωντανή επιλεκτικά οι γνωστοί άγνωστοι, καθοδηγώντας την για να εξυπηρετεί πάντα τα δικά τους και μόνο συμφέροντα.
Δεν είναι τυχαίο και έχει βέβαια καi το δικό της αμαρτωλό υπόβαθρο η φετινή επιλογή των τηλεοπτικών σταθμών να παρουσιάσουν μόνο δραματικές σειρές στους τηλεοπτικούς μας δέκτες.
Δε φτάνει που ανεχόμαστε τον κάθε παρουσιαστή ειδήσεων κάθε βράδυ να αναλύει τις ειδήσεις της ημέρας σαν «νομπελίστας κοινωνικοοικονομολόγος», μάς ρίχνουν κι από πάνω τη δραματική τους σειρά για να αναπτερώσουν το ηθικό του πονεμένου τηλεθεατή, παρουσιάζοντας μέσω αυτών των σειρών μια διεφθαρμένη κοινωνία.
Πέραν του ότι κάθε βράδυ μας παρουσιάζουν την καπιταλιστική κρίση ως φυσικό φαινόμενο, φροντίζουν να παρουσιάζουν στην κοινωνία με απόλυτη φυσικότητα τις κοινωνικοοικονομικές ανωμαλίες του συστήματος, σαν κομμάτι της καθημερινότητας. Ασφαλώς ο λόγος και η αιτία που γίνεται αυτό, δεν μπορεί εμάς βέβαια τους ΕΔΟΝΙΤΕΣ να μας αφήνει ανεπηρέαστους. Είναι ακόμα ένα εργαλείο που χρησιμοποιεί η άρχουσα τάξη ούτως ώστε να οδηγήσει τον νέο στην πολιτική απαξίωση και να καταστήσει ευκολότερη τη χειραγώγησή του.
Βέβαια από την επιλεκτική πολιτιστική παραγωγή του καπιταλιστικού συστήματος, δεν μπορούσε να μείνει ανεπηρέαστη και η μουσική σκηνή, καθώς μόνο ελάχιστες περιπτώσεις κάποιων καλλιτεχνών παρουσιάζουν έργο το οποίο να εναντιώνεται στα κακώς έχοντα της εποχής, χωρίς όμως να κάνει αίσθηση και να γίνεται αρεστό ευρέως.
Η σημερινή ποπ κουλτούρα της μουσικής σκηνής, παρουσιάζει στον νέο ότι με τίποτα δεν πρέπει να ασχολείται, να ζει μια ξέγνοιαστη ζωή, να διασκεδάζει χωρίς φραγμούς αλλά κυρίως να μην ασχολείται με τα κοινά. Η λογική του «δεν ασχολούμαι» όμως που μαστίζει πιστεύω και τη δική μας νεολαία, μόνο σε περιπέτειες μπορεί να φέρει τα νιάτα.
Όλα αυτά βέβαια γίνονται με ακόμα ένα στόχο, το εύκολο κέρδος και υπό τις οδηγίες του κατεστημένου σε μια άψογα ενορχηστρωμένη προσπάθεια να ρίξουν την κοινωνία σε αιώνιο λήθαργο και να αδράξουν την ευκαιρία υλοποίησης των μηχανογραφιών τους.
Η ΕΔΟΝ όμως, επιδιώκοντας να προσφέρει στους νέους μια διαφορετική ματιά για την πραγματικότητα από αυτήν που θέλουν να παρουσιάσουν τα ΜΜΕ, δίνει το ισχυρό παρόν της στα πολιτιστικά δρώμενα και μέσα απ’ αυτά αγωνίζεται να περάσει μηνύματα και αξίες που μας χαρακτηρίζουν.
Ο δικός μας ρόλος είναι να συνεχίσουμε να ενδυναμώνουμε αυτό το έργο και να ενισχύουμε τον πολιτιστικό ρόλο της οργάνωσης σε παγκύπριο επίπεδο, ώστε να αποτελέσουμε την εναλλακτική, την καλύτερη επιλογή για τη νεολαία του λαϊκού κινήματος αλλά και όλους τους νέους της Κύπρου ευρύτερα.
Σαν ΕΔΟΝ, πρέπει να εντείνουμε τις άμυνες μας εναντίον της επικρατούσας νοοτροπίας που θέλει τους νέους άβουλα όντα που δεν ασχολούνται με τα κοινά, με την πολιτική πραγματικότητα, με τον συνάνθρωπο τους και κατ ‘ επέκταση ούτε με τον εαυτό τους, παραδίδοντας το μέλλον τους ως «εν λευκώ επιταγή» στα χέρια της ελίτ των ΜΜΕ και της επιφανειακής κουλτούρας.
Οφείλουμε ταυτόχρονα, να δημιουργήσουμε σύγχρονους χώρους σε κάθε επαρχία όπου ο νέος, ο ΕΔΟΝίτης, θα μπορεί να αξιοποιεί τον ελεύθερο του χρόνο διατηρώντας μια παραγωγική σχέση με το κίνημα. Θεωρώ ότι η μορφή του συλλόγου του παρελθόντος , δεν μπορεί να αποτελέσει σε καμία περίπτωση την απάντηση στις ανάγκες των σημερινών νέων.
Πιο σημαντικό όμως είναι να αφιερώσουμε και τους απαραίτητους πόρους για την αναζωογόνηση της πολιτιστικής μας δράσης, με τρόπο αποτελεσματικό και στοχευμένο, ώστε κάθε πολιτιστικό γεγονός που οργανώνει το κίνημα να αποτελεί σημείο αναφοράς για όλη τη νεολαία.
Οι ΕΔΟΝίτες και οι ΕΔΟΝίτισσες διαθέτουν την όρεξη και την εργατικότητα που απαιτείται για τον εμπλουτισμό της πολιτιστικής μας δράσης. Αυτό που έχουμε μεγαλύτερη ανάγκη, είναι η στήριξη των προσπαθειών και του έργου μας με όλα τα διαθέσιμα μέσα.
Μάριος Γεωργίου
Μέλος Γραμματείας ΕΔΟΝ Αμμοχώστου
Επαρχιακός Πολιτιστικός Υπεύθυνος Αμμοχώστου