Συμπληρώνονται σήμερα 50 χρόνια από την ισχυρή έκρηξη που οδήγησε στην αναγραφή του ονόματος του Γιώργου Τσικουρή στο πάνθεο των ηρώων του αντιδικτατορικού αγώνα. Στις 2 Σεπτεμβρίου 1970 ο Γιώργος Τσικουρής βρίσκει ηρωικό θάνατο, προσπαθώντας να πυροδοτήσει εκρηκτικό μηχανισμό έξω από την πρεσβεία των ΗΠΑ στην Αθήνα.  

Βρισκόμαστε για ακόμα μια χρονιά εδώ, μπροστά από την προτομή ενός άξιου τέκνου της Κύπρου, όχι από υποχρέωση αλλά από την ανάγκη διαφύλαξης της ιστορικής μνήμης. Βρισκόμαστε εδώ για να τιμήσουμε τον ήρωα της αντίστασης, Γιώργο Τσικουρή. Σήμερα που η αποπολιτικοποίηση, η απάθεια και η ματαιότητα των αγώνων θεοποιούνται, ήρωες σαν τον Τσικουρή πρέπει να αναδεικνύονται ακόμη περισσότερο. Γι’ αυτό βρισκόμαστε σήμερα εδώ. Για να αναδείξουμε τα πρότυπα που έχει ανάγκη σήμερα η νεολαία και ο λαός μας.

Ο Γιώργος Τσικουρής γεννήθηκε το 1945 στην Άσσια. Παιδί εργατικής και προοδευτικής οικογένειας έδειξε από μικρός τις ευαισθησίες και τις ανησυχίες του. Ασχολήθηκε με τη ζωγραφική και τη μουσική, διάβαζε βιβλία και ενδιαφερόταν ιδιαίτερα για την πολιτική. Υπήρξε άριστος μαθητής και λόγω της βαθμολογίας του, η διεύθυνση του Γυμνασίου στο οποίο φοιτούσε αποφάσισε να του παραχωρήσει υποτροφία για να σπουδάσει στη Φυσικομαθηματική σχολή του Μιλάνου, την οποία τέλειωσε με άριστα.

Από τα πρώτα χρόνια στην Ιταλία ξεχώρισε με την ηγετική μορφή του. Η αναγνώριση και η εκτίμηση των Ελληνοκύπριων, Ελλήνων και Ιταλών συμφοιτητών του οδήγησαν στην εκλογή του ως Προέδρου του Συνδέσμου Ελλήνων φοιτητών Ιταλίας. Γαλουχημένος με τα ιδανικά της Αριστεράς, ο Γιώργος Τσικουρής κατά τη διάρκεια των σπουδών του στην Ιταλία συνδέθηκε με τους αντιστασιακούς, αντιχουντικούς κύκλους και τους Έλληνες πολιτικούς εξόριστους στην Ιταλία.

Έχοντας πίστη στο δίκαιο του αγώνα τους, ο Γιώργος μαζί με άλλους Έλληνες φοιτητές και την Ιταλίδα συμφοιτήτρια του Μαρία Αντζελόνι, αποφάσισαν να μεταβούν στην Αθήνα, το καλοκαίρι του 1970, για να ενισχύσουν την αντιδικτατορική πάλη. Στις 2 Σεπτεμβρίου 1970 ο Γιώργος Τσικουρής και η Μαρία Αντζελόνι επιχείρησαν να πυροδοτήσουν ωρολογιακό εκρηκτικό μηχανισμό έξω από την πρεσβεία των ΗΠΑ. Μια συμβολική πράξη που θα κατεδείκνυε, τόσο στην Ελλάδα όσο και διεθνώς,  τους ηθικούς αυτουργούς του απριλιανού πραξικοπήματος και τους εμπνευστές της σκοτεινής περιόδου της Χούντας των Συνταγματαρχών. Ο εκρηκτικός μηχανισμός εκπυρσοκρότησε πρόωρα οδηγώντας σε ηρωικό θάνατο τον Τσικουρή και την Αντζελόνι.

Τα μαύρα κοράκια της Χούντας προσπάθησαν άμεσα να υποβαθμίσουν την ηρωική πράξη χαρακτηρίζοντας την ως «τρομοκρατική ενέργεια», ενώ ο ίδιος ο Τσικουρής χαρακτηρίστηκε ως «τρομοκράτης». Παρ’ όλους τους αφορισμούς των φερέφωνων της δικτατορίας, η ηρωική ενέργεια ενίσχυσε το αίσθημα ότι ο ελληνικός λαός δεν έχει συμβιβαστεί με τη δικτατορία και ότι η Χούντα δεν είναι άτρωτη. Το αίμα του Τσικουρή και της Αντζελόνι πότισε το δέντρο της αντίστασης, που άρχισε σιγά-σιγά να βγάζει καρπούς, οδηγώντας τον Νοέμβριο του 1973 στην ηρωική εξέγερση του Πολυτεχνείου.

Η θυσία του Τσικουρή και της Αντζελόνι παραμένει μέχρι σήμερα μνημείο απαράμιλλου θάρρους και ηρωισμού και πηγή έμπνευσης για τους σημερινούς αγώνες ενάντια στο φασισμό και στον ιμπεριαλισμό.

Δυστυχώς η ηρωική αντίσταση ενάντια στη δικτατορία, δεν κατάφερε να αποτρέψει το ιμπεριαλιστικό έγκλημα σε βάρος της Κύπρου. Η Χούντα και η ΕΟΚΑ Β’, αφού έλαβαν το «πράσινο φως» από τα στρατηγεία του ΝΑΤΟ, εκτέλεσαν το προδοτικό σχέδιο του πραξικοπήματος της 15^ης Ιουλίου 1974 και άνοιξαν το δρόμο στην Τουρκία να εισβάλει στις 20 Ιουλίου και να καταλάβει το 37% των εδαφών της Κύπρου. Η οικογένεια του Τσικουρή κτυπήθηκε και αυτή από τη ΝΑΤΟϊκή συνομωσία εναντίον της Κύπρου. Ο πατέρας του Γιώργου, Χρίστος Τσικουρής, βρέθηκε στους 86 αγνοούμενους της Άσσιας, η οποία παραμένει μέχρι σήμερα υπό τουρκική κατοχή.

Σήμερα, οι συνομιλίες για το Κυπριακό παραμένουν σε στασιμότητα, εξαιτίας της προκλητικής στάσης της Τουρκίας, αλλά και των παλινδρομήσεων της κυβέρνησης Αναστασιάδη-ΔΗΣΥ. Την ίδια ώρα, η Τουρκία συνεχίζει να αλωνίζει στην ΑΟΖ της Κύπρου, ένεκα και της «ασυλίας» που απολαμβάνει από τη διεθνή κοινότητα παρόλες τις διακηρύξεις της κυβέρνησης για δήθεν πετυχημένη εξωτερική πολιτική.

Σήμερα λοιπόν, γίνεται πιο επιτακτική από ποτέ η ανάγκη να εμπνευστούμε από το αγωνιστικό παράδειγμα του Τσικουρή. Να συνεχίσουμε τον ανυποχώρητο αγώνα για δικαίωση του λαού μας,  για μια Κύπρο ελεύθερη και επανενωμένη που θα την διαφεντεύει ο λαός της, Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι.

Συναγωνιστές – συναγωνίστριες,

Φίλες και φίλοι,

Τους τελευταίους μήνες βιώνουμε μια από τις μεγαλύτερες κρίσεις του καπιταλισμού. Η πανδημία του κορωνοϊού κατέδειξε περίτρανα τις παθογένειες του συστήματος. Διαλυμένα δημόσια νοσοκομεία, υγεία για τους λίγους και εκλεκτούς, οικονομικές επιπτώσεις που τις πληρώνουν οι λαοί, είναι μερικά από τα χαρακτηριστικά της νέας κρίσης που βιώνει η ανθρωπότητα. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες οφείλουμε να ανασκουμπωθούμε, να εμπνευστούμε από τους ήρωες μας, να εμπνεύσουμε με τους αγώνες μας, να αντισταθούμε στις πολιτικές που φτωχοποιούν το λαό και κουρελιάζουν τα όνειρα της νέας γενιάς.

Μισό αιώνα μετά τη θυσία του, ο Τσικουρής, παραμένει φάρος στους αγώνες που δίνουμε σήμερα ενάντια στη νεοφιλελεύθερη λαίλαπα, ενάντια στον ιμπεριαλισμό και στο φασισμό. Τώρα όσο ποτέ, να εντείνουμε την πάλη μας για να δικαιώσουμε τους ήρωες μας, για να δικαιώσουμε όσους έδωσαν τη ζωή τους υπερασπιζόμενοι τη δημοκρατία και την ελευθερία. Τώρα όσο ποτέ, να αντλήσουμε δύναμη από την ηρωική θυσία του Τσικουρή, που μας υπενθυμίζει φορτικά πως τίποτα δεν είναι μάταιο, τα πάντα κερδίζονται με αγώνες.

Τιμή και Δόξα στους ήρωες μας

Τιμή και Δόξα στον Γιώργο Τσικουρή

Αθάνατος!