«Η ποίηση δεν ανήκει σ' αυτούς που τη γράφουν, αλλά σε εκείνους που την έχουν ανάγκη» Π. Νερούδα
Η 21η Μαρτίου, μετά από απόφαση της Γενικής Διάσκεψης της UNESCO τον Οκτώβριο του 1999, ανακηρύχθηκε και γιορτάζεται ετησίως ως η Παγκόσμια Μέρα Ποίησης. Το σκεπτικό της απόφασης ανέφερε τότε μεταξύ άλλων ότι, με την καθιέρωση αυτής της Ημέρας θα ενισχυόταν η εικόνα της ποίησης στα ΜΜΕ, ούτως ώστε η ποίηση να μη θεωρείται πλέον άχρηστη τέχνη, αλλά μια τέχνη που βοηθά την κοινωνία να βρει και να ισχυροποιήσει την ταυτότητά της.
Η πραγματικότητα βέβαια είναι κάπως διαφορετική. Η ποίηση ποτέ δεν ήταν και δεν θεωρήθηκε από κανένα λαό ως άχρηστη τέχνη. Ούτε βεβαίως η αξία της μπορεί να αναδειχθεί από τα ΜΜΕ στο βαθμό που ο λαός την εξυψώνει. Η Παγκόσμια Μέρα Ποίησης, όπως συμβαίνει και με όλες τις αντίστοιχες Παγκόσμιες Ημέρες, δεν μπορεί να ικανοποιεί την ανάγκη του λαού για την ποίηση και τον πολιτισμό γενικότερα. Ούτε θα πρέπει να περιορίζεται η σημασία της ποίησης σε μια μόνο μέρα του χρόνου. Ωστόσο, αποτελεί μια συμβολική αναγνώριση για το ρόλο της ποίησης στη ζωή των ανθρώπων και η καθιέρωσή της αποτελεί ένα θετικό στοιχείο στην προσπάθεια του πολιτισμού να επιβιώσει μέσα στη βαρβαρότητα του καπιταλισμού.
Για την ΕΔΟΝ, ο πολιτισμός αποτελεί από τον καιρό της ίδρυσής της, ένα από τους σημαντικότερους πυλώνες της δράσης της. Η ποίηση, ως μια ολοζώντανη μορφή τέχνης και πολιτισμού, κατέχει διαχρονικά το δικό της ξεχωριστό ρόλο στη γέννηση, τη ζωή και τη δράση της ΕΔΟΝ και του Λαϊκού Κινήματος της Κύπρου. Αυτό επιβεβαιώνεται περίτρανα και από τον διαγωνισμό ποίησης του Κ.Σ. ΕΔΟΝ προς τιμήν των 70χρόνων της ΑΟΝ – ΕΔΟΝ που ολοκληρώθηκε πρόσφατα με την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων. Ο διαγωνισμός ποίησης αποτελεί θεσμό για την Οργάνωσή μας, μέσα από τον οποίο αναδεικνύεται η καλλιτεχνική δημιουργία και η λαϊκή μας παράδοση με πλειάδα νέων και παλαιότερων ερασιτεχνών καλλιτεχνών να δηλώνουν συμμετοχή. Μέσα από το θεσμό αυτό αλλά και τις διάφορες πολιτιστικές εκδηλώσεις της ΕΔΟΝ, βρήκαν και βρίσκουν βήμα έκφρασης σπουδαίοι καλλιτέχνες και γεννήθηκαν έργα που συνοδεύουν την καθημερινότητα και τους αγώνες του λαού μας.
Η ποίηση λοιπόν είναι όαση στην ερημιά του εκμεταλλευτικού συστήματος. Είναι το λουλούδι στις κάννες των όπλων, είναι «μια μάχη, σώμα με σώμα, με το θάνατο», όπως είχε γράψει ο Γ. Ρίτσος. «Κι όταν λέμε θάνατο δεν εννοούμε μόνο το φυσικό, αλλά και όλες τις μορφές κοινωνικού θανάτου. Η καταπίεση, η σκλαβιά, οι επιθυμίες που δεν εκπληρώνονται, είναι μια καθημερινή εκτέλεση, ένας θάνατος. Κι όσο θα υπάρχει ο θάνατος, θα υπάρχει και η αντίσταση στο θάνατο». Υπάρχει σήμερα όσο ποτέ άλλοτε η ανάγκη για αντίσταση. Υπάρχει σήμερα όσο ποτέ άλλοτε η ανάγκη για ποίηση, για πολιτισμό, για εξύψωση των κοινωνικών αγώνων και τη δημιουργία ενός κόσμου δίκαιου και ειρηνικού.
Γραφείο Τύπου
Κ.Σ. ΕΔΟΝ
20/03/2015