Η ανεργία αποτελεί τη χειρότερη έκφραση της σημερινής καπιταλιστικής κρίσης, ιδιαίτερα ανάμεσα στη νέα γενιά που τα ποσοστά ανεργίας προσεγγίζουν πρωτοφανή υψηλούς αριθμούς. Η νεανική ανεργία στην Ε.Ε ξεπέρασε το 25%, ενώ σε κάποιες χώρες της όπως η Ισπανία και η Ελλάδα, η ανεργία στους νέους προσεγγίσει το 55%. Στην Κύπρο, η νεανική ανεργία ξεπερνά το 32% και οι προβλέψεις προδιαγράφουν περαιτέρω επιδείνωση της κατάστασης.
Μέσα σε αυτά τα πλαίσια, πραγματοποιήθηκε η διήμερη σύνοδος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, κατά την οποία αποφασίστηκαν πρόσθετα μέτρα στο όνομα της αντιμετώπισης της ανεργίας. Τα πρόσφατα μέτρα:
1) Είναι προσωρινά και ανεπαρκή, ενώ δεν διαφοροποιούνται από τις μνημονιακές συνταγές που οδηγούν τους λαούς στην εξαθλίωση και στην ανέχεια. Τα 6 δις που θα διατεθούν, υπό την μορφή επιδοτήσεων, ενισχύσεων και φοροαπαλλαγών έχουν ως δέκτες τους εργοδότες οι οποίοι θα δημιουργήσουν προσωρινές και ανασφάλιστες θέσεις εργασίας της τάξης των 500ευρώ. Πρόκειται δηλαδή για μέτρα που δεν προωθούν την εργασία των νέων, αλλά την υπερεκμετάλλευση τους ως φθηνό εργατικό δυναμικό χωρίς ασφάλιση και χωρίς δικαιώματα.
2) Πρόκειται για μέτρα τα οποία εκθειάζουν την απασχολησιμότητα η οποία δεν πρέπει να ταυτίζεται με το δικαίωμα σε μόνιμη εργασία με κατοχυρωμένα δικαιώματα. Στους όρους της Ε.Ε, η ενίσχυση της απασχόλησης και της απασχολησιμότητας σημαίνει ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων η οποία αποδείχτηκε ότι επιτυγχάνεται μέσα από τις συνεχείς μειώσεις μισθών αλλά και την καταστρατήγηση των εργασιακών σχέσεων.
3) Προωθούν την κινητικότητα των νέων η οποία στην πραγματικότητα μεταφράζεται ως η αβέβαιη περιπλάνηση των νέων εκεί και όπου υπάρχει ανάγκη εντός των ορίων της Ε.Ε, κάτω πάντοτε από τους όρους και τις προϋποθέσεις των εργοδοτών.
4) Εισάγουν τις ευέλικτες μορφές εργασίας. Η σταθερή και μόνιμη εργασία απορρυθμίζεται και τη θέση της παίρνει η ανασφάλιστη και μερική απασχόληση, η δουλειά με το κομμάτι κ.ο.κ.
Ως ΕΔΟΝ γνωρίζουμε ότι μέσα σε συνθήκες βαθιάς ύφεσης, η ανεργία θα συνεχίσει να αυξάνεται. Μέσα στα σημερινά δεδομένα, εξακολουθούμε να αγωνιζόμαστε για την αντιμετώπιση της ανεργίας προτάσσοντας την ανάγκη εφαρμογής μέτρων που αφενός να συγκρατούν την ανεργία και αφετέρου να οδηγούν σε ανάπτυξη που να υπηρετεί τις πραγματικές κοινωνικές ανάγκες, η οποία με τη σειρά της θα δημιουργήσει νέες ποιοτικές θέσεις εργασίας.
Οι άνεργοι δεν έχουν άλλη επιλογή από την κοινή συμπόρευση με τους εργαζόμενους και το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα. Ο αγώνας για το δικαίωμα στη δουλειά δεν μπορεί να είναι ξεκομμένος από τον αγώνα για δουλειά με δικαιώματα. Η απάντηση των ανέργων πρέπει να είναι η οργανωμένη πάλη, η μόνη ικανή για να ανατρέψει τους λόγους που οδηγούν στην ανεργία, τους λόγους που οδηγούν στον εργασιακό μεσαίωνα.
Κ.Σ ΕΔΟΝ
28/06/2013